Άρθρο 02 – Πεδίο Εφαρμογής

1. Κάθε φυσικό πρόσωπο με πτωχευτική ικανότητα και κάθε νομικό πρόσωπο το οποίο αποκτά εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 (Α’ 167) και έχει φορολογική κατοικία στην Ελλάδα, δύναται να υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών, εφόσον:
(α) κατά την 31η Δεκεμβρίου 2016 είχε προς χρηματοδοτικό φορέα οφειλή από δάνειο σε καθυστέρηση τουλάχιστον 90 ημερών ή οφειλή που ρυθμίστηκε μετά την 1η Ιουλίου 2016 ή είχε ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη Φορολογική Διοίκηση ή είχε ληξιπρόθεσμες οφειλές προς Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης ή είχε βεβαιωθεί η μη πληρωμή επιταγών εκδόσεώς του λόγω μη επαρκούς υπολοίπου κατά το άρθρο 40 του ν. 5960/33 (ΦΕΚ 401 Α’) ή είχαν εκδοθεί διαταγές πληρωμής ή δικαστικές αποφάσεις λόγω ληξιπροθέσμων απαιτήσεων εις βάρος του,
(β) οι συνολικές προς ρύθμιση οφειλές του ξεπερνούν το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ και
(γ) πληροί τα κριτήρια επιλεξιμότητας του άρθρου 3.
2. Δεν δύνανται να υποβάλλουν αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών οι ακόλουθοι: :
(α) τα πιστωτικά και χρηματοδοτικά ιδρύματα, καθώς και τα υποκαταστήματα αλλοδαπών πιστωτικών ή χρηματοδοτικών ιδρυμάτων που λειτουργούν στην Ελλάδα,
(β) οι πάροχοι επενδυτικών υπηρεσιών, καθώς και τα υποκαταστήματα αλλοδαπών παρόχων επενδυτικών υπηρεσιών που λειτουργούν στην Ελλάδα,
(γ) οι Οργανισμοί Συλλογικών Επενδύσεων σε Κινητές Αξίες (ΟΣΕΚΑ), καθώς και οι Οργανισμοί Εναλλακτικών Επενδύσεων (ΟΕΕ) καθώς και οι διαχειριστές αυτών και
(δ) οι ασφαλιστικές εταιρίες.
3. Φυσικό ή νομικό πρόσωπο δεν δύναται να καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών εφόσον:
(α) έχει υποβάλει αίτηση ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου για υπαγωγή στις διατάξεις των άρθρων 62 επ. του ν. 4307/2014 (Α’ 246) ή, εφόσον έχει πτωχευτική ικανότητα, στις διατάξεις του ν. 3588/2007 (Α‘ 153), εκτός εάν έχει υπάρξει έγκυρη παραίτησή του από τις εν λόγω διαδικασίες μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών ή
(β) έχει εκδοθεί οριστική απόφαση υπαγωγής του οφειλέτη σε μία από τις αναφερόμενες στην προηγούμενη περίπτωση (α) διαδικασίες ή έχει συζητηθεί ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου η αίτηση υπαγωγής του στις παραπάνω διαδικασίες και εκκρεμεί η έκδοση δικαστικής απόφασης ή
(γ) έχει διακόψει την επιχειρηματική του δραστηριότητα ή, σε περίπτωση νομικού προσώπου, βρίσκεται σε διαδικασία λύσης και εκκαθάρισης, εκτός εάν αποφασισθεί από το αρμόδιο όργανο η αναβίωση του νομικού προσώπου, πριν την υποβολή της αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών ή
(δ) έχει καταδικασθεί με αμετάκλητη απόφαση το ίδιο το φυσικό πρόσωπο ή στην περίπτωση των νομικών προσώπων οι πρόεδροι, ή οι διευθύνοντες σύμβουλοι, ή οι διαχειριστές, ή οι εταίροι ή και κάθε πρόσωπο εντεταλμένο είτε από το νόμο, είτε από ιδιωτική βούληση, είτε με δικαστική απόφαση στη διαχείριση αυτών για φοροδιαφυγή (εξαιρουμένης της μη απόδοσης φόρου προστιθέμενης αξίας, φόρου κύκλου εργασιών, φόρου ασφαλίστρων, παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων τελών ή εισφορών ή φόρου πλοίων), απάτη κατά του Δημοσίου ή των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης ή για το κακούργημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, της υπεξαίρεσης, της απάτης, της εκβίασης, της πλαστογραφίας, της δωροδοκίας, της δωροληψίας, της λαθρεμπορίας, της καταδολίευσης δανειστών ή της χρεοκοπίας.
Η καταδίκη των πρόεδρων, ή των διευθύνοντων σύμβουλων, ή των διαχειριστών, ή των εταίρων ή και κάθε πρόσωπου εντεταλμένου είτε από το νόμο, είτε από ιδιωτική βούληση, είτε με δικαστική απόφαση στη διαχείριση των νομικών προσώπων για τα αδικήματα της παραπάνω περίπτωσης θα πρέπει να αφορά σε αξιόποινη πράξη τους που να σχετίζεται με την επιχειρηματική δραστηριότητα του νομικού προσώπου που αιτείται την ένταξή του στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών του παρόντος νόμου.
4. Στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του παρόντος νόμου δεν υπάγονται οφειλές του οφειλέτη που έχουν γεννηθεί μετά την 31η Δεκεμβρίου 2016.
5. Δεν υποβάλλεται αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του παρόντος νόμου, σε περίπτωση που οι απαιτήσεις ενός πιστωτή υπερβαίνουν ποσοστό 85% των συνολικών απαιτήσεων κατά του οφειλέτη. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου το Ελληνικό Δημόσιο και οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης λογίζονται ως δύο πιστωτές.
6. Πιστωτές οι απαιτήσεις των οποίων (α) δεν υπερβαίνουν ατομικά για κάθε πιστωτή το ποσό των δύο εκατομμυρίων (2.000.000) ευρώ και ποσοστό 1,5% του συνολικού χρέους του οφειλέτη και (β) δεν υπερβαίνουν αθροιστικά το ποσό των είκοσι εκατομμυρίων (20.000.000) ευρώ και ποσοστό 15% του συνολικού χρέους του οφειλέτη δεν συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών. Σε περίπτωση που οι απαιτήσεις που εμπίπτουν στο κριτήριο του στοιχείου (α) υπερβαίνουν αθροιστικά το κριτήριο του στοιχείου (β), δεν συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών οι πιστωτές με τις μικρότερες απαιτήσεις έως τη συμπλήρωση του ποσοστού του 15% ή του ποσού των είκοσι εκατομμυρίων (20.000.000) ευρώ. Οι λοιποί πιστωτές, ακόμα και εάν οι απαιτήσεις τους δεν υπερβαίνουν τα κριτήρια του στοιχείου (α), συμμετέχουν κανονικά στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του παρόντος νόμου.
7. Δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου απαιτήσεις από ανακτήσεις κρατικών ενισχύσεων λόγω παραβίασης των σχετικών διατάξεων της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 3 του ν.δ. 356/1974 (Κ.Ε.Δ.Ε.)

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:23 | ΣΟΥΛΤΑΝΑ

    ΠΡΟΤΕΙΝΩ:
    1) ΟΠΩΣ ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΥΓΕΙΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΙΝ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ,ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΚΡΙΤΗΤΡΙΑ ΜΗ ΙΣΟΝΟΜΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΗΣΗΣ.
    2)ΟΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, Ι, ΙΙ, ΙΙΙ Κ. Α. ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΤΟ CROSS SELLING ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΒΑΡΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΧΟΡΗΓΟΥΣΑΝ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ(ΑΝΟΙΧΤΑ, ΤΟΚΟΧΡΩΛΥΤΙΚΑ, ΔΙΑΚΟΠΟΔΑΝΕΙΑ, Κ.Α), ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ, ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΔΗΘΕΝ, ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ.
    3) ΣΤΟ 3 Γ ΟΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ Η ΚΑΘΕ ΟΦΕΙΛΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ Ή ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΔΙΟΤΙ, Η ΟΦΕΙΛΗ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ, Ο ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ , ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΕΙ Ή Ν Α ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ, Ή Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΤΕΙ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ(ΠΧ ΣΥΖΥΓΟ, ΠΑΙΔΙ Κ.Α). ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ.

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:58 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΝΕΛΑΚΗΣ

    Είναι παράδοξο ο νόμος να εφαρμόζεται σε πρόσωπα με πτωχευτική ικανότητα, αφήνοντας εκτός χιλιάδες επαγγελματίες οι οποίοι αγωνίζονται να κρατηθούν και να κρατήσουν ζωντανή τη χώρα, έχοντας στη πλάτη τους φορολογικά βάρη εκτός λογικής. Επιβάλλεται ο νόμος να εφαρμοστεί σε όλους ανεξαιρέτως τους ενεργούς επαγγελματίες, σε μια προσπάθεια διευθέτησης των οφειλών τους και παράλληλα διατήρησης σχετικής οικονομικής ισορροπίας και βιωσιμότητας. Στις περίεργες οικονομικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, οφείλει η κεντρική διοίκηση να συσπειρώσει το επιχειρηματικό δυναμικό, δίνοντας του το χώρο και τον τρόπο να συνεχίσει τη δραστηριότητά του.

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:09 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ

    Η παραγρ 6 του αρθ 2 πρεπει να επαναδιατυπωθεί. «Πιστωτές οι απαιτήσεις των οποίων (α) ΔΕΝ υπερβαίνουν ατομικά για κάθε πιστωτή το ποσό των δύο εκατομμυρίων (2.000.000) ευρώ και ποσοστό 1,5% του συνολικού χρέους του οφειλέτη και (β) δεν υπερβαίνουν αθροιστικά το ποσό των είκοσι εκατομμυρίων (20.000.000) ευρώ και ποσοστό 15% του συνολικού χρέους του οφειλέτη ΔΕΝ συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών. »
    Δύο αρνήσεις κάνουν μια κατάφαση μαθαίναμε. Ητοι ΔΕΝ δεσμεύονται οι οφειλέτες των οποίων οι απαιτήσεις ΔΕΝ ξεπερνούν το ποσό των 2.000.000 €, άρα δεσμεύονται μόνο εφ όσον οι απαιτήσεις τους ειναι ανώτερες των 2.00.000 €, όπερ άτοπον. Μαλλον το αντίθετο ήελε ο συντάκτης.

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:28 | ΕΚΠΟΙΖΩ

    Α) Παρ. 1 στ. α
    Ο στόχος του πρώτου περιορισμού είναι προφανώς η εξαίρεση επιχειρήσεων που πιθανώς καταχρηστικά επιδιώξουν να υπαχθούν στη διαδικασία, χωρίς να βρίσκονται πραγματικά σε αδυναμία πληρωμής των οφειλών τους. Ωστόσο, ο περιορισμός αυτός είναι αυθαίρετος και αναμένεται να θέσει εκτός πεδίου εφαρμογής επιχειρήσεις που πληρούν τις ουσιαστικές προϋποθέσεις για την υπαγωγή τους αλλά έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές για διάστημα μικρότερο των 90 ημερών. Σύμφωνη με το σκοπό των διατάξεων του ν/δίου είναι η αναλογική εφαρμογή των προϋποθέσεων του ΠτΚ, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.4446/2016 και ιδίως των παρ. 2 και 4 του άρθρου 3, σύμφωνα με το τις οποίες:
    «2. Επαπειλούμενη αδυναμία εκπλήρωσης αποτελεί λόγο κήρυξης της πτώχευσης, όταν την κήρυξή της ζητεί ο οφειλέτης.
    3. Η πιθανότητα αφερεγγυότητας αποτελεί λόγο κήρυξης της πτώχευσης, όταν την κήρυξή της ζητεί ο οφειλέτης και εφόσον συνυποβάλει πρόταση σχεδίου αναδιοργάνωσης κατά τα άρθρα 107 και επόμενα συγχρόνως με την αίτηση της πτώχευσης».
    Σύμφωνα δε με το άρθρο 99 παρ. 1: «Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο με πτωχευτική ικανότητα σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 1, το οποίο έχει το κέντρο των κυρίων συμφερόντων του στην Ελλάδα και βρίσκεται σε παρούσα ή επαπειλούμενη αδυναμία εκπλήρωσης των ληξιπρόθεσμων χρηματικών υποχρεώσεών του κατά τρόπο γενικό, δύναται να αιτείται την επικύρωση της συνυποβαλλόμενης συμφωνίας εξυγίανσης που προβλέπεται στο άρθρο 100. Το πρόσωπο του προηγούμενου εδαφίου δύναται να υποβάλει την ως άνω αίτηση και όταν δεν συντρέχει παρούσα ή επαπειλούμενη αδυναμία εκπλήρωσης, αν κατά την κρίση του δικαστηρίου υφίσταται απλώς πιθανότητα αφερεγγυότητάς του, η οποία δύναται να αρθεί με τη διαδικασία αυτή».

    Β) Παρ. 5
    Ομοίως το κριτήριο αυτό κρίνεται αυθαίρετο και αναμένεται σε κάποιες περιπτώσεις να μην εξυπηρετήσει το σκοπό του. Η θέση των «μικρών» πιστωτών ούτως ή άλλως απαγορεύεται να χειροτερεύσει σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 9.

  • Άρθρο 2 παρ. 5: Η μη υπαγωγή στη διαδικασία οφειλετών, που το 85% των οφειλών τους ανήκουν σε έναν πιστωτή, θα αποκλείσει από τη διαδικασία μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων.

    Άρθρο 2 παρ. 6: Η παράγραφος αυτή έχει γριφώδη διατύπωση, επομένως, συνιστάται να αναδιατυπωθεί, ώστε να καταστεί αντιληπτή η ρύθμιση αυτή καθεαυτή και να είναι σαφής η στόχευσή της.

  • 3 Μαρτίου 2017, 11:12 | Ιωάννης Κίτσιος

    Η βάση του σχεδιασμού του Νομοσχεδίου είναι να δοθεί η δυνατότητα σε όσες επιχειρήσεις είναι ικανές να μπορούν να ρυθμίσουν τα χρέη τους μέσω μιας εξυγιαντικής διαδικασίας που θα συναποφασισθεί με τους πιστωτές. H συνέχιση της λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων αποτελεί κατά την εκτίμηση μας την λυδία λίθο . Και αυτό διότι με αυτήν θα συνεχίσει να δημιουργείται εισόδημα μέσω του οποίου θα καλύπτονται οι υπό ρύθμιση αλλά και οι άλλες υποχρεώσεις .
    Είναι όμως όλες οι διατάξεις του προς αυτή την κατεύθυνση? Φοβούμαι πως όχι.
    Παραθέτουμε πιο κάτω τις παρατηρήσεις-προτάσεις μας.
    – Η διάταξη του άρθρου 2 παράγραφος 5 στην ουσία αποτελεί τιμωρητική διάταξη για όποιους είναι συνεπείς στις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους ή έχουν την ατυχία ( ή την επιμέλεια) να έχουν μαζέψει τις υποχρεώσεις τους σε έναν πιστωτή. Τέτοιες περιπτώσεις θα υπάρξουν κυρίως στην επαρχία αλλά και για πρόσφατες σχετικά απαιτήσεις. Η διάταξη λειτουργεί κατ ουσία προστατευτικά υπέρ του ισχυρού μέρους και πρέπει να απαληφθεί.
    – Οι διατάξεις του άρθρου 3 αποτελούν μια a priori τροχοπέδη για τις επιχειρήσεις. Όταν μια επιχείρηση ζητά να υπαχθεί σε μια τέτοια διαδικασία σημαίνει ότι δεν είναι στην καλύτερη οικονομική κατάσταση και κατά συνέπεια η διάταξη για μία τουλάχιστον κερδοφόρα χρήση στην τελευταία τριετία είναι άδικη και θα αποκλείσει τελικά μεγάλο μέρος των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων .
    – H διάταξη του άρθρου 9 παράγραφος 7 θα πρέπει να είναι υποχρεωτική και για τα δύο μέρη. Η αιτιολογία αυτής της πρότασης είναι η συσσώρευση όλων των υποχρεώσεων σε μία, η ρύθμιση της και η συνεπής τήρηση αυτής με τις καταβολές των δόσεων.
    – Ομιλώντας ως Συνεταιρισμός και ελπίζοντας να διερμηνεύουμε την βούληση όλων των Συνεταιριστικών οργανώσεων θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει ειδική μέριμνα για τους Συνεταιρισμούς. Υλοποιώντας αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνώντων αναγκαστήκαμε να συνάψουμε επαχθείς δανειακές συμβάσεις για απορρόφηση της αγροτικής παραγωγής σε καλές τιμές διευκολύνοντας ουσιαστικά κυβερνητικές πολιτικές. Με αυτόν τον τρόπο συνεισφέραμε στην Ελληνική Οικονομία αλλά και στις τοπικές κοινωνίες και δη σε αυτές των παραγωγών αγροτικών προϊόντων. Όμως οι δανειακές συμβάσεις που αναγκαστικά κληθήκαμε να υπογράψουμε και με την οικονομική κρίση, έφτασαν να αποτελούν πλέον σοβαρό πρόβλημα. Χαμηλά σχετικά ποσά δανεισμού επιβαρύνθηκαν υπέρμετρα με τόκους και τόκους υπερημερίας και έχουν δυσχεράνει την θέση μας. Πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις για την εξυγίανση των όσων υγιών μονάδων απέμειναν και να δοθεί η δυνατότητα για κούρεμα αυτών των δανείων και τουλάχιστον τον μη καταλογισμό τόκων και τόκων υπερημερίας. Επιπλέον τυχόν νέα Νομοθετική ρύθμιση για τους Συνεταιρισμούς θα πρέπει αν μη τι άλλο να μας δίνει την δυνατότητα να ενταχθούμε σε αυτή ανεξάρτητα από την ένταξη μας στην παρούσα διαδικασία.

  • 3 Μαρτίου 2017, 09:32 | ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ

    Πρόβλεψη για διακανονισμό των οφειλών ασφαλισμένου που έχει προσφύγει στη διοικητική δικαιοσύνη για εφάπαξ καταβολή οφειλόμενου ποσού με αντίστοιχη διαγραφή προσαυξήσεων κλπ.,όπως παρακάτω αναλυτικά εκτίθεται;
    Θα πρέπει να συμπεριληφθεί διάταξη στο νομοσχέδιο,το οποίο να προβλέπει ρύθμιση για ασφαλισμένο στο πρώην Ι.Κ.Α.,στο οποίο και κατέβαλε επί χρόνια τις ασφαλιστικές του εισφορές και από το οποίο θα λάμβανε σύνταξη και στη συνέχεια με απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής κρίθηκε ότι θα πρέπει να καταβάλει και ασφαλιστικές εισφορές και εισφορές για υγειονομική περίθαλψη και στον πρώην Ο.Α.Ε.Ε. για την τελευταία πενταετία και ανεξάρτητα αν δεν ήταν ασφαλισμένος στον άνω Οργανισμό και κατά της οποίας απόφασης ο ασφαλισμένος άσκησε προσφυγή στο αρμόδιο διοικητικό πρωτοδικείο.Ειδικότερα θα πρέπει προβλεφθεί διάταξη στο νομοσχέδιο σύμφωνα με την οποία να μπορεί ο ασφαλισμένος να καταβάλει το ποσό των οφειλών του εφάπαξ με ταυτόχρονη διαγραφή ( «κούρεμα») των τυχόν προσαυξήσεων,τόκων,προστίμων κλπ. και με την παράλληλη παραίτησή του από την ασκηθείσα προσφυγή.
    Επιπλέον θα πρέπει η άνω διάταξη,αν υιοθετηθεί,να αφορά και τους κληρονόμους εξ αδιαθέτου ή εκ διαθήκης του άνω ασφαλισμένου σε περίπτωση που αυτός έχει αποβιώσει,πριν την εκδίκαση της προσφυγής του και ειδικότερα την καταβολή εφάπαξ του οφειλόμενου ποσού των εισφορών με την αντίστοιχη διαγραφή των προσαυξήσεων κλπ. και την παραίτησή τους από την ασκηθείσα προσφυγή και με την ιδιότητά τους ως κληρονόμων και κατά το ποσοστό του καθενός εξ αδιαιρέτου.
    Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται και η εξώδικη επίλυση της δικαστικής διαφοράς και η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και η άμεση εισροή χρημάτων στο Δημόσιο Ταμείο και είναι προς το συμφέρον και του ασφαλισμένου που οφείλει και του Ελληνικού Δημοσίου.
    ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

  • 3 Μαρτίου 2017, 00:30 | Δήμητρα Σκούρτη

    Ο συγκεκριμένος νόμος είναι ιδιαίτερα σημαντικός για να δώσει μια ανάσα στην ελληνική οικονομία, στις ελληνικές επιχειρήσεις και στις Ελληνικές Τράπεζες. Είναι σημαντικό να δοθεί η δυνατότητα στις Τράπεζες να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις που είναι βιώσιμες και μπορούν να ρυθμίσουν τα χρέη τους με αναδιάρθρωση. Για να μπορέσει να επιτευχθεί ο στόχος θα πρέπει όπως ακριβώς προβλέπεται στο άρθρο 15 η δυνατότητα για το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης να προβούν σε αναδιάρθρωση χρεών συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας διαγραφής χρεών, το ίδιο να προβλεφθεί και για τις Τράπεζες. Η διάταξη του άρθρου 15 αίρει το αξιόποινο της εν λογω διαγραφής όσον αφορά στο Δημόσιο και τους Ασφαλιστικούς Φορείς. Το ίδιο πρέπει να προβλεφθεί και να μπεί συγκεκριμένο άρθρο για τις Τράπεζες,οι οποίες σήμερα δεν προχωρούν σε διαγραφή χρεών γιατί φοβούνται μήπως διωχθούν για απιστία. Συνεπώς θα πρέπει να συμπεριληφθεί άρθρο στο οποίο να δίνεται η δυνατότητα στις Τράπεζες να προβούν σε αναδιάρθρωση χρεών με τη δυνατότητα διαγραφής μέρους αυτών και να αίρεται το αξιόποινο της εν λογω διαγραφής.