1. Ο δικαιούχος ενός σήματος δεν δικαιούται να απαγορεύσει τη χρήση σημείου, παρά μόνον στον βαθμό που δεν είναι δυνατόν να κηρυχθεί έκπτωτος των δικαιωμάτων του, σύμφωνα με την περίπτωση α’ της παρ. 1 και την παρ. 4 του άρθρου 50, κατά τον χρόνο που κατατίθεται η αγωγή για προσβολή. Μετά από αίτημα του εναγομένου, ο ενάγων, δικαιούχος του προγενέστερου σήματος, οφείλει να αποδείξει ότι κατά τη διάρκεια της πενταετούς περιόδου που προηγήθηκε της ημερομηνίας κατάθεσης της αγωγής είχε γίνει ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 7 για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τα οποία καταχωρίσθηκε και στα οποία βασίζεται η αγωγή, ή ότι υπάρχει εύλογη αιτία για τη μη χρήση, εφόσον, κατά την ημερομηνία κατάθεσης της αγωγής, το προγενέστερο σήμα ήταν καταχωρισμένο τουλάχιστον για πέντε (5) έτη.
2. Το αίτημα για απόδειξη ουσιαστικής χρήσης υποβάλλεται από τον εναγόμενο εγγράφως στη γραμματεία του δικαστηρίου στο οποίο εκκρεμεί η αγωγή μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών από την κατάθεση της αγωγής. Στο αίτημα πρέπει να αναφέρονται με σαφήνεια τα σήματα και τα προϊόντα ή υπηρεσίες για τα οποία ζητείται η απόδειξη χρήσης.
3. Εφόσον υποβληθεί αίτημα απόδειξης χρήσης, ο ενάγων προσκομίζει αποδεικτικό υλικό για την αιτούμενη χρήση με τις προτάσεις του. Οι διάδικοι με τις προσθήκες τους υποβάλλουν τις παρατηρήσεις τους.
4. Εάν το προγενέστερο σήμα χρησιμοποιήθηκε για μέρος μόνον των προϊόντων ή υπηρεσιών για τα οποία καταχωρίσθηκε και επί των οποίων βασίσθηκε η αγωγή, τότε, για τους σκοπούς της εξέτασης της αγωγής, θεωρείται καταχωρισμένο μόνον για το μέρος αυτό των προϊόντων ή υπηρεσιών.