• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΣΙΧ - ΚΥΕ υσ' | 15 Απριλίου 2016, 21:42

    ΑΡΘΡΟ 4 παρ. 14 εδάφιο α. “α) Εφόσον το κατάστημα στεγάζεται σε χώρο οριζόντιας ιδιοκτησίας: υπεύθυνη δήλωση του διαχειριστή της πολυκατοικίας, ή, εν ελλείψει ή άρνησης αυτού, του ιδιοκτήτη του χώρου στον οποίο θα εγκατασταθεί το κατάστημα, στην οποία δηλώνεται ότι: ο Κανονισμός της Πολυκατοικίας ή εν ελλείψει, η πλειοψηφία των ιδιοκτητών των στεγαζόμενων στο ίδιο κτίριο διαμερισμάτων, μη συμπεριλαμβανομένων των λοιπών χώρων, (καταστημάτων, βοηθητικών χώρων κ.λπ.) δεν απαγορεύει τη χρήση του χώρου τούτου για τη λειτουργία του υπό ίδρυση καταστήματος. Σε περίπτωση που η υπεύθυνη δήλωση κριθεί αναληθής, ανακαλείται η χορηγηθείσα προέγκριση καθώς και η τυχόν χορηγηθείσα άδεια ίδρυσης και λειτουργίας του καταστήματος.” ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο αυτό αποτελεί αντιγραφή του άρθρου 1 παρ.1 εδάφιο 2 της υπ Αριθμόν ΔΙΑΔΠ/Φ.Α.2.1/31600 (ΦΕΚ Β΄3106 /09.12.2013) Υ.Α. Απαιτείται να υπάρξει για αυτή τη διάταξη, γενικότερη προσοχή. ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: Θεωρούμε ότι θα δημιουργήσει τα ΣΟΒΑΡΑ προβλήματα και ή θα πρέπει να απαλειφθεί ή να τροποποιηθεί δραστικά. Οι συνεχείς διαχρονικά ατυχείς προηγούμενες διατυπώσεις της διάταξης αυτής που άλλοτε απαιτούσαν δήλωση των ιδιοκτητών του όλου ακινήτου, άλλοτε των ιδιοκτητών διαμερισμάτων, άλλοτε των κατοίκων, άλλοτε των ιδιοκτητών ή κατοίκων μόνο του άνω του Κ.Υ.Ε. κατοικιών και άλλοτε τη μη αντίθεση, (που όλα αυτά είναι διαφορετικοί μεταξύ τους Νομικοί όροι με διαφορετικά παράγωγα αποτελέσματα – τουλάχιστον δέκα - 10) έχουν στο παρελθόν δημιουργήσει και συνεχίζουν να δημιουργούν μόνο προβλήματα χωρίς το θέμα να λύνεται οριστικά ούτε προς όφελος των κατοίκων αλλά ούτε των επαγγελματιών του κλάδου Κ.Υ.Ε. ή των ιδιοκτητών χώρων Κ.Υ.Ε. Δυστυχώς, έχει διογκωθεί το πρόβλημα και οι ενδείξεις είναι πως θα συνεχίσει σε αυτή τη κατεύθυνση, εάν επί τέλους δεν υπάρξει βούληση οριστικής αντιμετώπισης. Εάν ανατρέξετε έστω από περιέργεια σε βάσεις δεδομένων αποφάσεων Δικαστηρίων σε όλη τη χώρα, θα αντιληφθείτε τι προβλήματα έχουν δημιουργηθεί. Και αυτό, διότι η Δημόσια διοίκηση επιμένει έως σήμερα να εμπλέκεται σε θέματα που αφορούν αποκλειστικά σχέσεις Εμπραγμάτου Δικαίου μεταξύ ιδιωτών, κάτι όμως που πρέπει να αφορά αυτούς και μόνο. Οι δε διατάξεις του Αστικού Κώδικα και η υπόλοιπη Νομοθεσία καθορίζουν αυτές τις σχέσεις επαρκέστατα και ως εκ τούτου το Κράτος δεν θα πρέπει να εμπλέκεται και να δημιουργεί συνεχώς προβλήματα αντί να τα επιλύει. Μερικά μόνο αποτελέσματα της σημερινής εσφαλμένης αντιμετώπισης του θέματος: • Διόγκωση των εκβιασμών και της κυκλοφορίας μαύρου χρήματος ή άλλων παροχών για «την υπογραφή» συναίνεσης από τη πλειοψηφία των ιδιοκτητών (που θα έπρεπε να αναφέρεται σαν η πλειοψηφία των ποσοστών επί του οικοπέδου) , από αναζητητές εύκολου προσπορισμού κέρδους. • Αυτόματη «γέννηση» του προβλήματος με άρνηση συναίνεσης και «υπογραφής» αμέσως μόλις γίνει αντιληπτή η (ουσιαστικά προωθούμενη από την Υ.Α.) δυνατότητα λήψης αφανούς παρανόμου ανταλλάγματος. • Σε περιπτώσεις νέων αδειών για τον ίδιο προλειτουργούντα ως Κ.Υ.Ε. χώρο, νέα ανάγκη «υπογραφής», νέος εκβιασμός. • Ο ιδιοκτήτης διαμερίσματος (που πολλές φορές διαμένει αλλού ή αυτό είναι κενό) ακόμα και αν αυτό είναι πολεοδομικά παράνομο, χειρίζεται τον επιχειρηματία Κ.Υ.Ε. κατά το δοκούν. • Επαγγελματική στέγη ορόφου, (π.χ. Γραφείο κάθε είδους εντός διαμερίσματος) μπλοκάρει Κ.Υ.Ε. • Μπλοκάρισμα στην ίδια οικοδομή μπορεί να γίνει σε Κ.Υ.Ε. με αντικειμενικά μικρότερο φόρτο όχλησης, από άλλο μη Κ.Υ.Ε. που μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα. Γίνεται ανέλεγκτη επιλογή επιβολής δουλείας σε ακίνητο τρίτου κατά το συμφέρον, ποικιλοτρόπως εννοούμενο. • Μπορεί να γίνει μπλοκάρισμα σε Κ.Υ.Ε. που βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση από τον μη συναινούντα ιδιοκτήτη διαμερίσματος σε σχέση με άλλο Κ.Υ.Ε. που βρίσκεται πλέον εγγύτερα σε αυτόν. • Υπάρχει ατιμωρησία δολίως καταγγελλόντων δήθεν παράνομες αδειοδοτήσεις. • Ψευδής δήλωση. Πρέπει να τελεσιδικήσει και ο επιχειρηματίας πρέπει να αναζητήσει δικαστικά τα καταβληθέντα ενοίκια – έξοδα διαμόρφωσης χώρου κ.λ.π. που συνήθως είναι μεγάλα ποσά και μετά από χρόνια δικαστικής διαδικασίας να δικαιωθεί κατεστραμμένος όμως πλέον, οικονομικά και επιχειρηματικά. • Υπάρχει ανάγκη τελεσιδικίας για δήλωση βούλησης ιδιοκτήτη διαμερίσματος, ιδιαίτερα αν είναι πολλοί οι συνιδιοκτήτες ενός. Πολυετής δικαστική ταλαιπωρία. • Υπάρχει ανάγκη τελεσιδικίας για Κατάχρηση δικαιώματος από αρνούμενο ή αδυνατούντα ιδιοκτήτη. Πολυετής δικαστική ταλαιπωρία. • Η διάταξη αναφέρεται σε διαμερίσματα χωρίς να ορίζει τι θεωρεί σαν διαμέρισμα. Αποτέλεσμα, ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες με απολύτως λειτουργική απομόνωση μεταξύ τους, χωρίς ούτε καν κοινή είσοδο να υπάγονται στη διάταξη. Ο συντάκτης θεώρησε προφανώς ότι όλη η Ελλάδα έχει τη πολεοδομική μορφή της οδού Πατησίων. • Υπάρχει απαξίωση της περιουσίας του κυρίου του χώρου. Ακόμα και άλλα κλειστά στα ήδη υπάρχοντα κλειστά κτίρια, χωρίς αιτιολογία. • Σε δύο γειτνιάζοντα κτίρια (π.χ. βλέπε Κρήτη), το σήμερα νομίμως υπαγόμενο στο Οθωμανικό δίκαιο Κ.Υ.Ε. μπορεί να αδειοδοτηθεί απρόσκοπτα ενώ το διπλανό του που τυχόν δεν υπάγεται, όχι. • Χώρος νόμιμος που σύμφωνα με την υφιστάμενη πολεοδομική νομοθεσία και κατά τον Οικοδομικό Κανονισμό έχει νόμιμα και άρα κοστοβόρα χαρακτηριστεί από το ΥΠΕΚΑ ως Κ.Υ.Ε., μπορεί να μπλοκαριστεί και να μην κάνει χρήση του χαρακτηρισμού του όπως και να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καμιά άλλη χρήση. Η απαίτηση νομιμότητας δε, γράφεται στην ίδια Υ.Α. άρθρο 2, παρ. 1γ. • Υπάρχει αδυναμία τουριστικής αξιοποίησης, το μόνο που απέμεινε ως παραγωγική επένδυση και θέσεις εργασίας. • Χαρακτηρισμένα Αρχαία Ακίνητα Μνημεία, κατ ουσία διοικούνται ως προς τη χρήση τους από τρίτους ιδιώτες πέραν των ιδιοκτητών τους και όχι από αποφάσεις της αρμόδιας Αρχαιολογικής υπηρεσίας η οποία ναι μεν μπορεί να επιτρέψει π.χ. τη λειτουργία ενός Μουσείου ή Εκθετηρίου με ένα μικρό κυλικείο σε κάποιο Αρχαίο Ακίνητο Μνημείο, αλλά κάποιος τρίτος να το απαγορεύσει. • Λειτουργεί η λογική των ανταλλαγμάτων για να μην δοθεί η «υπογραφή» και να μην δημιουργηθούν νέα ανταγωνιστικά καταστήματα σε μια περιοχή. • Υπάρχει σαφής περιορισμός του ανταγωνισμού (όπως απαγόρευση στη λειτουργία και άλλων καταστημάτων) χωρίς αντικειμενικά κριτήρια. κ.λ.π , κ.λ.π. Όλα αυτά - και όχι μόνον - τα απαράδεκτα, συμβαίνουν ή υποθάλπονται, διότι δεν τίθενται από το σχέδιο Υ.Α., αντικειμενικοί όροι κρίσεως. Λαμβάνονται παράλογα προληπτικά μέτρα κατ ουσία απαγόρευσης αδειοδότησης, ενώ υπάρχει και λειτουργεί πλήρης και αυστηρή ελεγκτική και κατασταλτική νομοθεσία (Πολεοδομική, Αστυνομική, Υγειονομική) αλλά και συγκροτημένοι μηχανισμοί επιβολής της. Δεν γίνεται δεκτό το αυτονόητο, ότι δηλαδή η τεχνική και τεχνολογική εξέλιξη προσφέρουν σήμερα άριστη αντιμετώπιση πιθανών πηγών όχλησης (π.χ. απαγωγοί με φίλτρα που παλαιότερα δεν υπήρχαν, νέα υλικά ηχομονώσεων κ.λ.π.). Ενώ η εφαρμογή των κανόνων Υγιεινής που είναι το μείζον επαφίεται στην κατά τη λειτουργία του Κ.Υ.Ε. συμμόρφωση του επιχειρηματία και ελέγχεται για αυτή, το για τη Δημόσια Υγιεινή έλασσον ή και αδιάφορο όχι μόνο εμπλέκεται αλλά και περιπλέκεται σε αφάνταστο βαθμό. Κάθε νέα επιχείρηση Κ.Υ.Ε., θεωρείται παραβάτης προληπτικά και η κρίση περί αυτού αλλά και τελικά η τύχη του, επαφίεται ανεξέλεγκτα στη βούληση τρίτων και όχι του Κράτους και των κατά νόμο οργάνων του (Διευθύνσεις Υγιεινής, Αστυνομικές και Πυροσβεστικές Αρχές κ.λ.π.). Περιπτώσεις χώρων με νόμιμη άδεια ΥΠΕΚΑ χαρακτηρισμένης χρήσης Κ.Υ.Ε. που υπάρχουν στη χώρα μας: 1. ΚΥΕ σε χώρο οριζόντιας ιδιοκτησίας με Κανονισμό και διαχειριστή. 2. ΚΥΕ σε χώρο οριζόντιας ιδιοκτησίας με Κανονισμό, χωρίς διαχειριστή ή με διαχειριστή αρνούμενο συνεργασία. 3. ΚΥΕ σε χώρο οριζόντιας ιδιοκτησίας χωρίς Κανονισμό, χωρίς διαχειριστή με καθορισμένα ποσοστά συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου, με συνιδιοκτήτες α) δεχόμενους ή β) μη δεχόμενους συνεργασία για απόφαση. 4. ΚΥΕ σε χώρο οριζόντιας ιδιοκτησίας χωρίς Κανονισμό, χωρίς διαχειριστή χωρίς καθορισμένα ποσοστά συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου, με συνιδιοκτήτες α) δεχόμενους ή β) μη δεχόμενους συνεργασία για απόφαση. 5. ΚΥΕ σε ιδιοκτησία που διέπεται από το Οθωμανικό δίκαιο (π.χ. πολλά ακίνητα στην Κρήτη). Στις 1. Και 2.περιπτώσεις, τίθεται ως αντικειμενικό κριτήριο ο Κανονισμός, ενώ δεν είναι μόνο αυτός που μπορεί να ορίζει περιορισμούς χρήσης ή επιτρεπτές χρήσεις. Τέτοιους-ες μπορεί να θέτουν και ποικίλα άλλα μετεγγραμμένα έγγραφα όπως το Συμβόλαιο κτήσης, το της Σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας, ή εγγραπτέες δουλείες. Ο επιχειρηματίας έτσι πέφτει στην παγίδα να είναι συνεπής με το νόμο αλλά λόγω κάποιας άγνωστης σε αυτόν αλλά όμως νόμιμης δουλείας που εμφανίζει κάποια στιγμή ο όποιος και από οποιοδήποτε συμφέρον ωθούμενος που αντιτίθεται στη λειτουργία του Κ.Υ.Ε., να αναγκάζεται να κλείσει το κατάστημα. Η νομολογία επίσης περιλαμβάνει αρκετές περιπτώσεις όπου το απαγορευόμενο δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται, δηλαδή απαιτεί ρητή αναγραφή του είδους του Κ.Υ.Ε. στον Κανονισμό. Η πλημμελής επίσης, όπως πάρα πολύ καλά γνωρίζει ο οποιοσδήποτε έχει ζήσει σε πολυκατοικία, απόλυτη και κατά το γράμμα του Κανονισμού τήρηση των τυπικών διαδικασιών που έχουν σχέση με γενικές συνελεύσεις, την απαρεγκλίτως τυπική εκλογή ή τη λειτουργία διαχειριστή, μπορεί ανά πάσα στιγμή να ακυρώσει οποιαδήποτε δήλωση έχει υποβληθεί. Ποιοι π.χ. όταν σήμερα εκλέγουν διαχειριστή ξαναδιαβάζουν πρώτα τον Κανονισμό για να είναι όλα τυπικά εν τάξει; Στις 3. Και 4.περιπτώσεις η έλλειψη ξεχωριστού κειμένου με τον επίσημο τίτλο «Κανονισμός» εξηγείται από το ότι πρόκειται για παλιές οικοδομές – συνήθως μεγαλύτερες της 50 - 60ετίας και εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι εάν μέχρι σήμερα δεν έχουν Κανονισμό, δεν παρέστη καμία ανάγκη να δημιουργηθεί ξεχωριστά τέτοιος. Οι ανάγκες λειτουργίας της συνιδιοκτησίας εκαλύπτοντο και καλύπτονται και σήμερα απολύτως από αυτά τα ενιαία κείμενα. Στα πολύ παλιά αυτά συμβόλαια, όλα τα θέματα που αφορούν τη συνιδιοκτησία επί του ακινήτου αναγράφονται σε ένα μόνο ενιαίο κείμενο με γενικό και όχι αναλυτικό τίτλο του οποίου η μεταγραφή έγινε νόμιμα τότε με ένα μόνο αριθμό μεταγραφής. Κατά το νόμο επίσης, ο Κανονισμός συντάσσεται από όλους τους κυρίους του ακινήτου (ή τον μόνον) δηλ. με τα 1000 χιλιοστά των ποσοστών επί του οικοπέδου και όχι κατά πλειοψηφία. Ενώ σε περίπτωση έλλειψης, λαμβάνεται σήμερα υπ όψιν μόνο η γνώμη των κατόχων στο ίδιο κτίριο διαμερισμάτων αποκλείοντας αυθαίρετα τους λοιπούς συνιδιοκτήτες επί του ακινήτου. Με τη διάταξη αυτή, ποσοστό 0,001χιλιοστών εξουσιάζει ανεξέλεγκτα το νόμιμο κάτοχο των υπόλοιπων 999,009 χιλιοστών, γεγονός απαράδεκτο τουλάχιστον για τη κοινή λογική. Δεν περιγράφεται η δεσμευτική διάρκεια της βούλησης η οποία μπορεί να αλλάζει νόμιμα από μέρα σε μέρα ανάλογα με την καλόβουλη ή κακόβουλη επιθυμία συνιδιοκτήτη. Δεν αναφέρονται θέματα καταβολής αποζημίωσης από κακόβουλο ιδιοκτήτη έτσι ώστε να υπάρχει αποτροπή και κολασμός. Στην 5. περίπτωση, όπου οριζόντιες ιδιοκτησίες του Ν. 3741 της 4/9 Ιαν. 1929 (ΦΕΚ Α' 4) δεν έχουν καμία χρήση κοινών μερών εισόδου, κλιμακοστασίου, διαδρόμου, αυλής κλπ, αλλά είναι απολύτως λειτουργικά ανεξάρτητες, δεν μπορούν να προχωρήσουν αυτόνομα και σε ανεξάρτητη χρήση Κ.Υ.Ε. Ενώ οι ίδιες, εάν τυπικά υπάγονται στο λεγόμενο Οθωμανικό δίκαιο (π.χ. Κρήτη) μπορούν, ακόμα και ας μην έχουν μεταξύ τους λειτουργική ανεξαρτησία. Έχουν γίνει περιζήτητα τέτοια οικήματα, τα λεγόμενα «Τούρκικα», σήμερα το 2015, εξ αιτίας της ελλιπούς διαχρονικά Ελληνικής νομοθεσίας. Αποτελεί τουλάχιστον κατάντια, το να στηρίζουν σήμερα Έλληνες πολίτες την επιχειρηματικότητά τους στο Οθωμανικό δίκαιο. Βλέποντας κάποιος διαχρονικά, όλες τις παραπάνω περιπτώσεις και κάνοντας μια απλή αριθμητική αποτύπωση, διαπιστώνει ότι για το ίδιο ακριβώς θέμα απαιτείται από την ίδια κατά καιρόν διάταξη και ερμηνεία της και ανάλογα με τη περίπτωση, άλλοτε ανάγκη σύμφωνης γνώμης του 100% των ποσοστών επί του οικοπέδου του όλου ακινήτου, άλλοτε ποσοστού 50%, άλλοτε λίγο μικρότερου ή λίγο μεγαλύτερου του 50%, άλλοτε μηδαμινού ποσοστού και άλλοτε μηδενικού. Κάτι το απαράδεκτο για ισότιμη αντιμετώπιση των πολιτών και των δικαιωμάτων τους αλλά και της ανάπτυξης της οικονομικής δραστηριότητας. Για την αντιμετώπιση όλης αυτής της περιπλεγμένης κατάστασης και την οριστική της επίλυση, νομίζουμε ότι χρήσιμο είναι να εξεταστούν: Α. Η οριστική απάλειψη του εδαφίου αφού αυτή αναφέρεται σε θέματα που αφορούν αποκλειστικά σχέσεις Εμπραγμάτου Δικαίου μεταξύ ιδιωτών κάτι που πρέπει να αφορά αυτούς και μόνο. Οι δε διατάξεις του Αστικού Κώδικα και η υπόλοιπη Νομοθεσία καθορίζουν αυτές τις σχέσεις επαρκέστατα και ως εκ τούτου το Κράτος δεν θα πρέπει να εμπλέκεται και να δημιουργεί συνεχώς προβλήματα αντί να τα επιλύει. Β. Στη χειρότερη περίπτωση η αντικατάσταση του εδαφίου, με τη παρακάτω πρόταση: 1.Υποβολή από τον ιδιοκτήτη (πλήρη κύριο ή επικαρπωτή) του χώρου του Κ.Υ.Ε. (ως του μόνου γνώστη όλων των περιορισμών) υπεύθυνης δήλωσης του άρθρου 8 του Ν.1599/1986 ότι «Σύμφωνα με όλα τα επίσημα μεταγραμμένα έγγραφα και Δικαστικές αποφάσεις, 1.Είναι επιτρεπτή 2. Δεν αναφέρεται απαγόρευση (υπογραμμίζεται η επιλογή από τον δηλούντα) η ίδρυση και λειτουργία της δραστηριότητας Κ.Υ.Ε. (…. Η περιγραφή ως και στην αίτηση….) στο χώρο ιδιοκτησίας μου επί (….πλήρης διεύθυνση….). Πριν από τη χορήγηση της έγκρισης αδείας λειτουργίας θα βεβαιωθεί από διπλωματούχο μηχανικό οριζόμενο από τον αιτούντα την προέγκριση, ότι ελήφθησαν όλα τα αναγκαία μέτρα αποφυγής όχλησης. Διαφορετικά, η προέγκριση δεν ισχύει». Αυτή η βεβαίωση μπορεί να ενσωματωθεί και σε άλλη βεβαίωση μηχανικού που απαιτείται από την ισχύουσα νομοθεσία. Οι απολύτως λειτουργικά ανεξάρτητοι και μη επικοινωνούντες μεταξύ τους με στεγασμένα κοινόχρηστα μέρη ή κλίμακες χώροι, μπορούν να υποβάλλουν την παραπάνω βεβαίωση μηχανικού προαιρετικά. Η παρούσα διάταξη δεν ισχύει για χαρακτηρισμένα Μνημεία όπου θα εγκατασταθεί Κ.Υ.Ε.. 2. Υποβολή από τον αιτούντα την προέγκριση, υπεύθυνης δήλωσης του άρθρου 8 του Ν.1599/1986 ότι «Σε περίπτωση διαπίστωσης μη επάρκειας των μέτρων αποφυγής όχλησης, αυτά θα αναθεωρηθούν εντός εύλογης προθεσμίας έως τριμήνου για επίτευξη του κατά τις υποδείξεις της αρμόδιας αρχής αποτελέσματος. Άλλως η άδεια ανακαλείται.» Με την παραπάνω απλή πρόταση των δύο υπευθύνων δηλώσεων και εφ όσον γίνει αποδεκτή, επιτυγχάνονται: 1. Κατάλυση των εκβιασμών, της παραοικονομίας στο θέμα και της κυκλοφορίας «μαύρου» χρήματος ή άλλων ανταλλαγμάτων. 2. Προστατεύεται απόλυτα ο καλόπιστος ιδιοκτήτης διαμερίσματος. 3. Καλύπτονται όλες οι πιθανές περιπτώσεις. 4. Αποφεύγονται πολυετείς Δικαστικές διενέξεις, με αστικές και ποινικές δίκες. 5. Δεν ενοχοποιείται προληπτικά η επιχειρηματικότητα. 6. Ο επιχειρηματίας δεν δραστηριοποιείται σε αβέβαιο περιβάλλον. 7. Προάγεται η λειτουργία του ανταγωνισμού. 8. Προάγεται η δημιουργία θέσεων εργασίας ή δεν καταργούνται ήδη υφιστάμενες. 9. Προστατεύεται το τουριστικό προϊόν. 10. Τηρείται ο κανόνας της ισονομίας. 11. Υπάρχει σεβασμός της ιδιοκτησίας. 12. Η λοιπή νομοθεσία, συμβαδίζει με αυτήν του ΥΠΕΚΑ. 13. Η Ελληνική νομοθεσία πλέον αποκλειστικά, και όχι η Οθωμανική, καθορίζει τα της ίδρυσης και λειτουργίας Κ.Υ.Ε. 14. Απλουστεύονται διαδικασίες και αποφεύγονται άλλες με περιττό περιεχόμενο. 15. Θεσπίζονται ενιαία αντικειμενικά κριτήρια για όλες τις περιπτώσεις. 16. Σταματά η απαξίωση πολλών αναξιοποίητων Αρχαίων ακίνητων μνημείων. 17. Αξιοποιείται και η υφιστάμενη νομοθεσία και ο ελεγκτικός και κατασταλτικός μηχανισμός του Κράτους που δεχόμεθα ότι έχουν ανεξάρτητη και νόμιμη κρίση. 18. Το Κράτος και όχι πλέον τρίτοι, ορίζεται σαν ο μόνος αντικειμενικός κριτής. Το σημείο αυτό της Υ.Α. εφ όσον δεν καταργηθεί, πρέπει άμεσα να προσαρμοστεί στα σημερινά οικονομικά, κοινωνικά, νομικά, τεχνικά και τεχνολογικά δεδομένα για να σταματήσουν επιτέλους οι αποτρεπτικές για την Επιχειρηματικότητα και την Εργασία αλλά και οι ως παράγοντες εκτροφής της διαφθοράς ποικίλες απαιτήσεις. Και στη περίπτωση που δεν είναι εφικτή ή επιθυμητή για κάποιους λόγους αυτή η προσαρμογή, απολύτως αναγκαίο κρίνεται να επιλυθούν άμεσα και σε συνδυασμό, όλα τα αναφερθέντα προβλήματα εφαρμογής αλλά και όποιο άλλο, δεδομένου του ότι, ο κατάλογος τους παραπάνω είναι ενδεικτικός.