Υπουργείο Υγείας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Βαβούδης Νικόλαος' | 23 Απριλίου 2017, 11:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Περιορίζομαι στα κυριότερα ζητήματα που ανακύπτουν από το άρθρο: 1. Οι ρυθμίσεις του άρθρου συνιστούν εξαίρεση της Ε.Κ.Α.Π.Υ. από τις ρυθμίσεις του άρθρου 41 ν. 4412/2016. Επομένως θα πρέπει να προστεθεί ρητή διάταξη «Οι διαδικασίες προγραμματισμού του άρθρου 41 ν. 4412/2016 δεν εφαρμόζονται στην Ε.Κ.Α.Π.Υ.» για την ασφάλεια δικαίου. Στο σχέδιο νόμου όχι μόνο αποφεύγεται οποιαδήποτε χρήση των όρων του 4412/2016 αλλά ακόμη και η εμμονή στην αόριστη επίκληση «σύμφωνα με τον 4412/2016 (Α’ 147)»( η οποία βέβαια είναι νομικά άχρηστη). Εγκαταλείπεται επίσης η διαδικασία των υπουργικών αποφάσεων (κανονιστική, εκτελεστική, προγραμματισμού) καθώς η Ε.Κ.Α.Π.Υ. «εισηγείται στον υπουργό τον σχεδιασμό για τις κεντρικοποιημένες προμήθειες». Εξ αυτού προκύπτει άλλη μία διαφορά στη λογική των δύο νομοθετημάτων καθώς, όπως κατά τη ρύθμιση της παραγράφου, η ΕΚΑΠΥ δεν εισηγείται κριτήρια. Τα κριτήρια είναι δοσμένα στο νόμο. (Δεν είναι ξεκάθαρο τι σχέση έχει ο «σχεδιασμός για τις κεντρικές προμήθειες» με την «κεντρική στρατηγική κεντρικοποίησης» την οποία αποφασίζει κατά την παράγραφο 5 η ΕΚΑΠΥ. Υπάρχει και «οριστικός στρατηγικός σχεδιασμός» της παραγράφου 7. Γενικά το άρθρο χρησιμοποιεί πληθώρα διαφορετικών όρων χωρίς να ξεκαθαρίζει το νόημά τους και τη μεταξύ τους σχέση). Στο άρθρο 9 περ. 1.11 περιγράφεται η αρμοδιότητα του ΔΣ «να εγκρίνει το Στρατηγικό Σχεδιασμό για την κεντρικοποιημένη προμήθεια Προϊόντων και Υπηρεσιών Υγείας εκάστου έτους του άρθρου 7 του παρόντος καθώς και τις τυχόν τροποποιήσεις του». Η διαδικασία του άρθρου 9, χωρίς ξεκάθαρη σχέση με την αντίστοιχη του άρθρου 6 (και όχι 7, όπως εκ παραδρομής έχει τεθεί), μοιάζει περισσότερο με την κατάρτιση του σημερινού ετήσιου Προγράμματος Προμηθειών με μόνες διαφορές αφ’ ενός ότι ο τίτλος του «στρατηγικού» δεν είχε θεωρηθεί σκόπιμος για ετήσιο πρόγραμμα και αφ’ ετέρου ότι το πρόγραμμα μέχρι σήμερα εγκρίνεται με υπουργική απόφαση. Σχετικά με τα κριτήρια που τίθενται στο άρθρο για την κεντρικοποίηση χαρακτηριστικά αόριστο είναι «η μείωση του κόστους αποκτήσεώς» της παραγράφου 2. Η μείωση εν προκειμένω δεν έχει ούτε ξεκάθαρο ούτε δικαιολογημένο μέγεθος με το οποίο καλείται να συγκριθεί. Άλλωστε η κεντρικοποίηση επιδιώκει οφέλη πέραν της απλής πτώσης της τιμής (μείωση διοικητικού κόστους, προγραμματισμός, υιοθέτηση καλών πρακτικών και ποιοτικών κριτηρίων). Τέτοιου είδους κριτήρια θα ήταν άσκοπο να τεθούν σε νόμο όταν μπορούν να τεθούν σε υ.α. Η σχέση της «μείωσης του κόστους αποκτήσεως» με την «πρόβλεψη δυνατότητας ομαδοποίησης» είναι ομοίως ανεξιχνίαστη. Η προσθήκη της λέξης «τυχόν» δίπλα στη λέξη «πρόβλεψη» καθιστά τη λειτουργία της ρύθμισης ακόμη πιο σκοτεινή, καθώς δημιουργεί απορίες για τον χρόνο, τρόπο και φορέα που θα υλοποιεί τελικά την ομαδοποίηση που θα προβλέπεται. Κατά τη γνώμη μου οι διαδικασίες του 4412/2016 είναι πιο ευέλικτες καθώς η αναφορά των κριτηρίων στο κείμενο του σχεδίου νόμου τα καθιστά άκαμπτα και ενδεχόμενη διόρθωσή τους γίνεται μόνο με νόμο. Δυστυχώς η διαβούλευση δεν συνοδεύεται από τις εκθέσεις ώστε να αποδειχθεί η σκοπιμότητα εγκατάλειψης της ευελιξίας που δίνει ο 4412. 2.Δεν υπάρχει ορισμός της έννοιας "Ενιαίο Πρόγραμμα Προμηθειών και Υπηρεσιών" στο νομοσχέδιο. Ενδεχομένως εννοείται το "Στρατηγικό Σχέδιο Κεντρικοποιημένων Προμηθειών". Πρόβλημα υπάρχει και στον συγκεκριμένο όρο καθώς δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ "Στρατηγικού Σχεδίου" (παρ. 8) και "Στρατηγικού Σχεδιασμού" (παρ. 7, ο οποίος γίνεται μάλιστα «οριστικός»). Είναι άγνωστο ποιά η μεταξύ τους διαφορά. Ας βοηθήσουμε λίγο τους αυριανούς εφαρμοστές και ας ξεκαθαρίσουμε τις σχέσεις μεταξύ των όρων. 3.Κατά την παράγραφο 9 του άρθρου 6 οι κάτω των 60.000 ευρώ προμήθειες εξαιρούνται από την υποχρέωση ένταξης στο "Ενιαίο Πρόγραμμα Προμηθειών και Υπηρεσιών", στην παράγραφο 3 του επόμενου άρθρου οι ίδιες προμήθειες "δύνανται να διενεργούνται από τους φορείς του άρθρου 3". Η ρύθμιση είναι αντιφατική καθώς ενώ η εξαίρεση στην πρώτη περίπτωση είναι ρητή στην δεύτερη φαίνεται δυνητική κατόπιν απόφασης της Ε.Κ.Α.Π.Υ. Τελικά η πρακτική εφαρμογή της ρύθμισης απευθύνεται σε δυνατούς λύτες καθώς η απόφαση του άρθρου 7 προϋποθέτει γνώση που έχει ήδη αποκλείσει το άρθρο 6. -Σε κάθε περίπτωση το όριο των 60.000 ευρώ είναι εξαιρετικά υψηλό. Τόσο το ποσό όσο και η ασάφεια της διάταξης δίνουν την ευκαιρία στους φορείς του άρθρου 3 να εξαιρέσουν τεράστια ποσά προμηθειών από την κεντρικοποίηση. Ελάχιστες προμήθειες σε ελάχιστα νοσοκομεία υπερβαίνουν τα 60.000 κατ’ έτος και ως εκ τούτου τα ποσά που θα συγκεντρώνονται θα είναι κατά βάση μικρά και το όφελος από την κεντρικοποίηση ελάχιστο. Αν αυτό συνδυαστεί με το γεγονός ότι ενδεχόμενη παράβαση της συγκεκριμένης ρύθμισης (με όλα τα ανωτέρω προβλήματα) δεν κολάζεται σύμφωνα με την παράγραφο 10 του άρθρου (στην οποία γίνεται αόριστη επίκληση του Υπαλληλικού Κώδικα),τότε το συμπέρασμα είναι ότι ο νόμος θα έχει ως αποτέλεσμα την αποκέντρωση και όχι την κεντρικοποίηση. 4.Στην παράγραφο 10 εισάγεται για πρώτη φορά στο σχέδιο η δυνατότητα των φορέων να επικαλούνται απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες. Δεν ξεκαθαρίζεται σε ποιο στάδιο θα γίνεται αυτό καθώς αν αφορά τα στάδια που αναφέρονται στις προηγούμενες παραγράφους τότε δεν θα πρόκειται για απρόβλεπτες ή επείγουσες. Σε κάθε περίπτωση δεν νομίζω ότι η κρίση περί επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ανήκει στις αρμοδιότητες του σχεδίου νόμου. Νομίζω ότι οι συγκεκριμένες έννοιες αφορούν διαδικασίες που ελέγχονται από άλλους φορείς.