• Σχόλιο του χρήστη 'Χάρης Βαρουχάκης' | 18 Μαΐου 2019, 20:05

    Δεν είναι πλέον αποδεκτή η εφαρμογή οποιουδήποτε περιοριστικού της ελευθερίας ψυχικά πάσχοντος μέτρου και μόνο επειδή , (όπως προέβλεπε ο Νόμος 2071/1992) «… είναι απαραίτητο για να αποτραπούν πράξεις βίας κατά του ιδίου ή τρίτου» .Ως μέλος της Επιτροπής που εισηγήθηκε τα σχετικά με τη Ψυχική Υγεία άρθρα του Νόμου 20171/1992 είχα προτείνει να μην υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στο περί ακούσιας νοσηλείας άρθρο προβάλλοντας το επιχείρημα ότι πράξεις βίας είναι ένα πιθανό σύμπτωμα, μεταξύ και πολλών άλλων, της ψυχικής διαταραχής, για την οποία ήδη το άρθρο αυτό επέτρεπε την ακούσια νοσηλεία του πάσχοντα , προκειμένου «…να μην αποκλεισθεί η θεραπεία του είτε να επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του». .Διατύπωνα μάλιστα τη πρόβλεψη ( που αποδείχτηκε ορθή ) ότι ο όρος «πράξεις βίας κατά του ιδίου ή τρίτου» αποτελούσε αναμφισβήτητα πρόοδο έναντι του χαρακτηρισμού του προσώπου που πάσχει ως επικίνδυνου , αλλά ευνοούσε την πρακτική να εφαρμόζεται η ακούσια νοσηλεία με μόνο την επίκληση αυτού του συμπτώματος, να επεκτείνεται δε μάλιστα σε σημείο , που να περιλαμβάνει ακόμη και περιπτώσεις ελάσσονος βίας και μόνο κατά πραγμάτων. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο κινείται στο θέμα αυτό, επομένως, προς την ορθή κατεύθυνση.