• Σχόλιο του χρήστη 'Αθηνά Κυριακού Σαρακενίδου' | 26 Σεπτεμβρίου 2019, 19:07

    Από τότε που έχω χάσει την ακοή μου λόγω γήρατος και έχω μπει για τα καλά στον κόσμο της κώφωσης, έχω διαπιστώσει οτι δεν γίνεται έλεγχος ακοής στα παιδάκια που γεννιούνται, με αποτέλεσμα όταν το διαπιστώσουν οι γονείς είναι πολύ αργά για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Φθάνουν στην ηλικία των δύο-τριών χρόνων και δεν έχουν αναπτύξει λόγο, και φυσικά ούτε πλήρη αντίληψη του κόσμου στον οποίο ήρθαν. Πελαγωμένοι τοτε οι γονείς τρέχουν να μάθουν τι γίνεται με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα, παραπληροφόρησης και μη ορθολογικών μεθόδων αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας. Αυτή είναι η αρχή του προβλήματος. Και έρχεται η στιγμή που ενα παιδακι θα βαλει ακουστικό. Τότε διαπιστώνουν οι γονείς οτι το εισόδημα έξη μηνών με το ζόρι φθανει για την αγορά δυο ακουστικών που χρειάζεται το παιδί. Αν πάλι μετά από εξετάσεις χρειαστεί απαραίτητα η εμφύτευση κοχλιακού, τότε αρχίζει άλλος γολγοθάς. Ωσπου να εγκριθεί η εμφύτευση και να πάρει σειρά στο νοσοκομείο χάνεται πολύτιμος χρόνος. Και επί πλέον αφού υποχρεωτικα οι γονεις αφησουν την δουλεια τους για να πάνε στην Αθηνα ή την Θεσσαλονικη, πρέπει να διαθέσουν και χρήματα για ξενοδοχείο. Ειναι λοιπον απαραίτητος ένας χώρος φιλοξενίας στις δυο μεγάλες πόλεις, για να μην αντιμετωπίζουν μεγάλα έξοδα. Αλλά πριν φθάσουμε σε όλα αυτά, είναι απαραίτητος ο προγεννητικός έλεγχος, όταν υπάρχει κληρονομικότητα κώφωσης στους γονείς. Εκτός από όλα τα παραπάνω που παρορμητικά έγραψα, είμαι μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου ΑΚΟΥ ΜΠΩ και με εκφράζει απόλητα η τοποθέτηση της προέδρου μας κ.Γκαμπλιά.