Αρχική Διαβούλευση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης για το εθνικό Κοινωνικό Κλιματικό ΣχέδιοΚοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο (ΚΚΣ) Σχόλιο του χρήστη Cities for Cycling (Σπύρος Παπαγεωργίου) | 18 Ιουλίου 2025, 15:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Cities for Cycling (Σπύρος Παπαγεωργίου)' | 18 Ιουλίου 2025, 15:17

    2ος Πυλώνας Παρέμβασης: Μεταφορές Μ1. Συμφωνούμε πως είναι απαραίτητη η ενίσχυση του στόλου αστικών λεωφορείων. Είναι εξαιρετικά θετικό πως δείχνει να αποτελεί προτεραιότητα. Το ίδιο ισχύει και για το ενδιαφέρον για τις μετακινήσεις των ευάλωτων πολιτών. Μ1.2 – 1.3: Η «ανάπτυξη υπηρεσιών μετακίνησης κατά παραγγελία» θεωρούμε πως θα έπρεπε να αποτελεί επόμενο βήμα, με δεδομένα τα προβλήματα στις υπάρχουσες υπηρεσίες μετακίνησης και ίσως όλο το βάρος θα έπρεπε πρώτα να δοθεί εκεί και, αφού λυθούν τα προβλήματα στα αστικά λεωφορεία και διευκολυνθεί η καθημερινή μετακίνηση των πολιτών αλλά και η διευκόλυνση της μετακίνησης ατόμων με κινητικά προβλήματα, στη συνέχεια να προχωρήσει κάποιος σε νέες υπηρεσίες που αποτελούν σχεδόν «πολυτέλεια» με δεδομένες τις υπάρχουσες συνθήκες στα ΜΜΜ. Μ3: Προφανώς απαιτούνται υποδομές για την προώθηση βιώσιμης κινητικότητας. Το ζητά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αποτελεί προτροπή της Ευρωπαϊκής Διακήρυξης για το ποδήλατο. Το ποσό των €100 εκ. όμως είναι εντελώς ανεπαρκές και αρκεί μια σύγκριση με τα αντίστοιχα ποσά που επενδύουν Ευρωπαϊκές πόλεις (όχι ολόκληρα κράτη) για το ίδιο θέμα. Είναι ξεκάθαρο πως με 100εκ. δεν μπορεί καν να αρχίσει να βελτιώνεται – όχι να λυθεί - το πρόβλημα ούτε καν στην Αθήνα, όχι στο σύνολο των ελληνικών πόλεων. Αν αυτή είναι η πρόθεση, πρόκειται για ημίμετρο που ουσιαστικά θα οδηγήσει σε ανεπαρκείς υποδομές, με αποτέλεσμα να μην διευκολυνθεί ουσιαστικά η χρήση ποδηλάτων ή πατινιών. Τα χρήματα θα σπαταληθούν σε μελέτες χωρίς να γίνει κάποιο έργο. Για παράδειγμα το Παρίσι μόνο έχει προϋπολογισμό €250 εκ. για την περίδο 2021-2026. Το Άμστερνταμ επενδύει €120 εκ. τον χρόνο. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι αναφέρεται ως στόχος τα 140 χλμ. σε όλη την Ελλάδα, αριθμός που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με τους Ευρωπαϊκούς στόχους. Να αναφέρουμε εδώ πως μόνο οι διαδρομές ΕuroVelo που διασχίζουν τη χώρα μας είναι περίπου 1200 χλμ. Το 140 χιλιόμετρα (αν δεν είναι τυπογραφικό λάθος) δεν μπορεί να θεωρηθεί «έργο» ανάπτυξης πολυτροπικών υποδομών σε καμία περίπτωση! (Παράδειγμα: 20 χλμ. είναι η διαδρομή από την Κηφισιά στο κέντρο, 10 χλμ. από τη Ν. Σμύρνη στο Φάληρο, 10 χλμ. από τη Ν. Ερυθραία στον Αγ. Στέφανο… πάνε τα 140 χλμ.). Μόνο το Παρίσι έχει πάνω από 1.000 χλμ. ποδηλατοδρόμων. Επίσης, δεν υπάρχει καμία αναφορά στις τουριστικές ποδηλατικές διαδρομές και τη δυνατότητα δημιουργίας δικτύων ποδηλάτου για τουριστικούς σκοπούς. Αυτό θα εξυπηρετούσε πολλαπλούς στόχους: θα διευκόλυνε περισσότερους πολίτες να απολαύσουν τις διακοπές τους χωρίς την ανάγκη χρήσης αυτοκινήτου κάτι που θα σήμαινε σημαντική μείωση του κόστους διακοπών ενώ ταυτόχρονα θα αποσυμφόριζε τους τουριστικούς προορισμούς από την υπερβολική χρήση αυτοκινήτων. Παράλληλα θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας αλλά και θα διευκόλυνε ακόμα και τις υπάρχουσες επιχειρήσεις ενοικίασης οχημάτων να αναπτυχθούν επενδύοντας σε ηλεκτρικά ποδήλατα (σημαντικά χαμηλότερο κόστος επένδυσης και χρήσης). Συνολικά η επένδυση αλλά και ο σχεδιασμός (όπως αποδεικνύεται από το ύψος της επένδυσης) της κατηγορίας αυτής είναι εντελώς ανεπαρκής συγκρινόμενους με τους Ευρωπαϊκούς στόχους. Αρκεί επίσης να συγκρίνει κάποιος το ποσό αυτό με το ποσό αντίστοιχου ύψους που δόθηκε για τη δημιουργία συστημάτων bike sharing (με αμφίβολα αποτελέσματα) σε Δήμους σε όλη την επικράτεια. Επίσης, μας προβληματίζει το ενδιαφέρον για «ανανέωση του στόλου οχημάτων» για τους εξής λόγους: Α. Όσον αφορά στα οικονομικά ευάλωτα νοικοκυριά, το κόστος κτήσης ενός αυτοκινήτου αποτελεί μέρος του κόστους σε σχέση με το ετήσιο έξοδο κτήσης ενός αυτοκινήτου. Άρα και πάλι, προτείνεται σε έναν οικονομικά ευάλωτο πολίτη να αποκτήσει ένα μέσο που θα του στοιχίζει σημαντικά σε συντήρηση και ταυτόχρονα επιβαρύνει τις πόλεις και τον δημόσιο χώρο. Β. Η αναβάθμιση των ΜΜΜ από τη μια σε συνδυασμό με τη διευκόλυνση χρήσης του ποδηλάτου αλλά και διευκόλυνση του περπατήματος, θα ελαχιστοποιούσε την ανάγκη για αγορά νέων αυτοκινήτων που οδηγεί σε μεγαλύτερα κόστη για τα νοικοκυριά. Γ. Αξίζει να συνυπολογίσουμε εδώ τον ψυχολογικό παράγοντα διότι όποιος έχει νέο αυτοκίνητο, προφανώς, θέλει και να το χρησιμοποιεί περισσότερο! Γιατί πρέπει η πολιτεία να ενδιαφέρεται να αποκτήσουν οι πολίτες της αυτοκίνητα όταν τους παρέχει πραγματικά οικονομικούς τρόπους μετακίνησης, όπως αξιόπιστα μέσα μαζικής μεταφοράς και ασφαλείς ποδηλατοδρόμους;