Αρχική Crowdsourcing στη Δημόσια ΔιοίκησηΣυγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων του δημοσίουΣχόλιο του χρήστη g | 19 Ιουλίου 2011, 09:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'g' | 19 Ιουλίου 2011, 09:09

    Διακοπή, ή όχι, λειτουργίας του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας και μεταφορά του σε νέο φορέα με αντικείμενο την παρεχόμενη μέριμνα προς την σπουδάζουσα νεολαία. Η παροχή μέριμνας προς την σπουδάζουσα νεολαία, κυρίως σίτιση και στέγαση, είναι ανελαστική δαπάνη του Υπουργείου και είναι αδύνατο να καταργηθεί. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ίδια την φύση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και παντού στον κόσμο θεωρείται δεδομένη ανεξάρτητα από τα διοικητικά σχήματα και τους φορείς που την παρέχουν. Οι δαπάνες που καταβάλλονται, όχι μόνο είναι χαμηλές σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά επιπλέον λόγω της πολυδιάσπασης του χώρου και της ανυπαρξίας ελεγκτικού μηχανισμού δημιουργείται ένα περιβάλλον υποβάθμισης και διαφθοράς. Το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας, με το δίκτυο του ανά την χώρα και την λειτουργία των μεγάλων φοιτητικών εστιών, θα μπορούσε να αποτελέσει τον μηχανισμό ανάληψης του συνόλου της μέριμνας για την επίτευξη οικονομιών κλίμακας μέσω της τυποποίησης των λειτουργιών και των παραγόμενων προϊόντων για την αποτελεσματική χρήση των πόρων που διατίθενται για την μέριμνα. Κατά τον τελευταίο χρόνο έγινε σημαντική δουλεία στο πλαίσιο του εξορθολογισμού της λειτουργίας του και του περιορισμού των δαπανών. Πλην όμως, εφόσον αποφασίστηκε η διακοπή λειτουργίας του ( ή όχι ), η δημιουργία νέου φορέα, δίδει τη δυνατότητα να σχεδιαστεί η διαχείριση, η λειτουργία και ο έλεγχος της έννοιας «ΜΕΡΙΜΝΑ» έτσι ώστε οι πόροι που διατίθενται να παράγουν αυτά που προϋπολογίζονται να παράγουν. Για πολλά χρόνια αναπτύχθηκαν δεκάδες διοικητικοί μηχανισμοί που απορροφούσαν τελικά το μεγαλύτερο μέρος των πόρων με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην απαξίωση της παραγωγής. Τριτοκοσμικές συνθήκες στην στέγασης, διαφθορά και υπολειτουργία στη σίτιση. Θα ήταν κρίμα να επαναλάβουμε και σήμερα το ίδιο λάθος και να στήσουμε δεκάδες διοικητικούς μηχανισμούς ανά την χώρα, σε κάθε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ. Αντίθετα όμως, η δημιουργία ενός φορέα, ως μετεξέλιξη του Ε.Ι.Ν., που θα αναλάβει το σύνολο της σίτισης και της στέγασης, όπου αφού περιγράψει και τυποποιήσει τα προϊόντα παραγωγής ( πρότυπο διαμονής-διατροφής, διατροφικό πακέτο, ξενώνες , κ.τ.λ.) θα μπορούσε να αποτελέσει την καρδιά ενός συστήματος στο οποίο εκτός από την λειτουργία των μεγάλων φοιτητικών εστιών θα μπορούν να συμμετέχουν και οι δυνάμεις της αγοράς στην διαδικασία παραγωγής , λειτουργίας και διανομής. Επίσης οι Μαθητικές Εστίες θα μπορούσαν επίσης να αποτελέσουν ένα δίκτυο ξενώνων νεότητας με δράσεις περιβαλλοντικές, εκπαιδευτικές, αθλητικές κ.τ.λ. μιας και δραστηριοποιούνται στα πιο επίκαιρα σημεία της περιφέρειας της χώρας. Οι εγκαταστάσεις είναι ιδιόκτητες με πολύ λίγο προσωπικό και χαμηλό κόστος. Αντίθετα όμως η επίδραση της λειτουργίας τους στις τοπικές κοινωνίες ιδιαίτερα σημαντική τόσο σε κοινωνικό όσο και σε αναπτυξιακό επίπεδο. Η μέριμνα δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζεται ως ελεημοσύνη. Είναι δικαίωμα που έχει υποχρέωση να το ικανοποιεί η πολιτεία στα πλαίσια της, από κοινού χρηματοδότησης με τις οικογένειες των σπουδαστών, επένδυσης στο μέλλον. Δίδεται η ευκαιρία να τεθεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος ο σπουδαστής και οι ανάγκες του που καλούμαστε να ικανοποιήσουμε. Η αντίληψη να δημιουργούμε διοικητικούς μηχανισμούς και γραφειοκρατία που ενδιαφέρεται πρωτίστως για την αυτοσυντήρηση της θα πρέπει να μείνει ως ανάμνηση του παρελθόντος. Δεν είναι δυνατό μην να υπάρχει καμία σχεδίαση και να υποχρεώνονται οι σπουδαστές να προσαρμόζονται στη λειτουργία του όποιου συστήματος και όχι να προσαρμόζεται το σύστημα στις ανάγκες των σπουδαστών. Φτάνει να αναλογιστεί κανείς το κόστος, σε χρήμα και χρόνο, που απαιτείται καθημερινά για την πρόσβαση στα σημεία με αποτέλεσμα την απάρνηση, εξ ανάγκης, του δικαιώματος. Η ύπαρξη και η λειτουργία κάποιου φορέα έχει να κάνει αφενός με την κάλυψη των αναγκών των πολιτών που καλείται να ικανοποιήσει και αφετέρου με τον οικονομικό έλεγχο του αντικειμένου. Η μέριμνα προς την σπουδάζουσα νεολαία είναι απόλυτης προτεραιότητας ανάγκη και πολύ μεγάλου οικονομικού ενδιαφέροντος που είναι αδιανόητο να λειτουργεί κατακερματισμένα, χωρίς συνολικό σχεδιασμό και διαδικασία ελέγχου.