• Σχόλιο του χρήστη 'Άρης Παπαθάνος (CPI Α.Ε.)' | 21 Νοεμβρίου 2016, 13:26

    Θα ξεκινήσω με ένα γενικό σχόλιο. Όλα όσα αναφέρονται στην Ψηφιακή στρατηγική είναι στις σωστές κατευθύνσεις και είναι μια πολύ καλή αποτύπωση όσων πρέπει να γίνουν. Εκεί που πάσχουμε (και πάσχουμε δεκαετίες) είναι στο να υλοποιήσουμε κάτι σωστά και στο σωστό χρόνο. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει το σωστό πλαίσιο ώστε να είμαστε παραγωγικοί. Τα χρονοδιαγράμματα που μπαίνουν δεν τηρούνται ποτέ, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση και μέχρι μια πρόταση που θα βγει από κάποια ομάδα εργασίας να υλοποιηθεί (κι αν υλοποιηθεί), έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια που πια δεν έχει εφαρμογή η πρόταση. Αυτό που χρειάζεται είναι να μην στοχεύουμε σε άλματα γιατί ποτέ δεν τα κάνουμε τελικά. Πιστεύω πως 2 βασικά πράγματα που λείπουν από το κείμενο είναι α) να μπουν προτεραιότητες από την Πολιτεία για το τι πρέπει να υλοποιηθεί και β) να μπουν χρονοδιαγράμματα με συγκεκριμένα παραδοτέα και συνέπειες εάν δεν είναι παραδοτέα στο σωστό χρόνο. ΥΓ: Μου φαίνεται αδιανόητο να βγαίνει η διαβούλευση για την Ψηφιακή Στρατηγική για την 5ετία 2016-2021 (παρεμπιπτόντως το 2016 τελειώνει) και οι ενδιαφερόμενοι να έχουν 6 ημέρες να καταθέσουν σχόλια! Είναι ένα ακόμη παράδειγμα πόσο πρόχειρα γίνονται κάποια πράγματα. Σε τι ακριβώς μπορεί να προσβλέπει η Πολιτεία με μια διαβούλευση που πρέπει όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς να κάνουν κάποια σχόλια και να προλάβουν να κάνουν και προτάσεις μέσα σε 6 ημέρες! Παρακάτω παραθέτω κάποια σχόλια επί συγκεκριμένων άρθρων. Προτεραιότητα 2.1: Σε συνέχεια του παραπάνω γενικού σχολίου, καλό είναι να γίνουν πιο συγκεκριμένες προτάσεις που να αφορούν τα κίνητρα και τα εργαλεία (φορολογικά κίνητρα, χρηματοδοτικά εργαλεία, κονδύλια ΕΣΠΑ) που θα δοθούν στις επιχειρήσεις για την τόνωση της ψηφιοποίησης. Στην περίπτωση του ΕΣΠΑ, είναι κοινό μυστικό ότι η όλη διαδικασία κατάθεσης / έγκρισης / υλοποίησης καθώς και η απορρόφηση των κονδυλίων είναι αντιπαραγωγικές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αγορά να πηγαίνει πολύ πίσω με την πλειοψηφία των επιχειρήσεων να αναβάλλουν τις όποιες επενδύσεις πρέπει να κάνουν για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές, αναμένοντας το ΕΣΠΑ. Από τη στιγμή που η όλη διαδικασία που ολοκληρώνεται με την είσπραξη της επιδότησης είναι εξαιρετικά χρονοβόρα και αντιπαραγωγική, τελικά πολλές επενδύσεις δεν γίνονται ποτέ αλλά και αρκετές από αυτές που πραγματοποιούνται, γίνονται απλά για να ολοκληρωθεί ο κύκλος με τις επιχειρήσεις να έχουν χάσει το όποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα θα μπορούσαν να αποκτήσουν. Προτεραιότητα 2.4: Α) Η ηλεκτρονική τιμολόγηση σίγουρα μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο για την μείωση της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος. Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια έχουν παρθεί αποφάσεις από την Πολιτεία προς την αντίθετη κατεύθυνση, αποφάσεις που έχουν ανοίξει διάπλατα την πόρτα της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος. Η σημαντικότερη εξ’αυτών έχει να κάνει με την προαιρετική χρησιμοποίηση σήμανσης στα τιμολόγια μεταξύ των επιχειρήσεων. Μέχρι πριν 2 χρόνια, οι επιχειρήσεις ήταν υποχρεωμένες να διασφαλίσουν την αυθεντικότητα της προέλευσης, την ακεραιότητα του περιεχομένου και την αναγνωσιμότητα του τιμολογίου, έχοντας 3 επιλογές για το πώς θα το κάνουν: 1) Ηλεκτρονική Ανταλλαγή Δεδομένων (EDI), εφόσον εξασφαλίζει την αναγνωσιμότητα 2) Ηλεκτρονική Τιμολόγηση με Προηγμένη Ηλεκτρονική Υπογραφή (Digital Signature), όπως προβλέπεται από το Προεδρικό Διάταγμα 150/2001 – ΦΕΚ A’125 3. Ηλεκτρονική Τιμολόγηση με χρήση Φορολογικού Μηχανισμού (Ε.Α.Φ.Δ.Σ.Σ), όπως ορίζεται από το Νόμο 1809/1988 ΦΕΚ A’222 Η σήμανση όμως έγινε τελικά προαιρετική με τις επιχειρήσεις να καλούνται και να έχουν την ευθύνη να διασφαλίσουν μεταξύ τους τις συναλλαγές χωρίς παράλληλα να έχει δημιουργηθεί και το κατάλληλο νομικό πλαίσιο που να μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια, χωρίς υποδομές πήγαμε να κάνουμε ένα άλμα και να φτάσουμε από την πρότερη κατάσταση, σε Σκανδιναβικά πρότυπα. Αποτέλεσμα αυτού, το χάος. Πολλές από τις συναλλαγές δεν διασφαλίζονται και η φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα αυξάνει. Αυτό που κατά την γνώμη μου πρέπει να γίνει είναι να επανέλθει η υποχρεωτική σήμανση για τα παραστατικά με την Πολιτεία να καθορίζει συγκεκριμένα όλες τις διαθέσιμες πιστοποιημένες επιλογές που έχουν οι επιχειρήσεις (EDI, ψηφιακή σήμανση, φορολογικοί μηχανισμοί, πάροχοι ηλεκτρονικής τιμολόγησης). Το θέμα της αποστολής (το εάν θα είναι ηλεκτρονική ή μη) είναι ξεχωριστό θέμα από την πιστοποίηση της ακεραιότητας των παραστατικών. Β) Βάσει της οδηγίας 2014/55/EU, θα είναι υποχρεωτική η αποδοχή των ηλεκτρονικών τιμολογίων από το δημόσιο στο τέλος του 2018, εφόσον ο προμηθευτής επιλέξει να αποστείλει ηλεκτρονικά τα τιμολόγια. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να χτίσει το Δημόσιο τις κατάλληλες υποδομές για να μπορέσει να παραλάβει παραστατικά. Οι ήδη υπάρχοντες πάροχοι ηλεκτρονικής τιμολόγησης στην Ελλάδα έχουν εκτενή εμπειρία από ηλεκτρονική ανταλλαγή παραστατικών μεταξύ επιχειρήσεων. Θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να βγουν προδιαγραφές για το έργο αυτό, ήδη ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ μας Γ) Αναφέρεται η συνεργασία με τους φορείς της αγοράς. Έχει αποδειχτεί και με τις προηγούμενες αλλά και με τη νυν κυβέρνηση πως δημιουργείται ένα μεγάλος αριθμός επιτροπών και ομάδων εργασίας για να ασχοληθούν με πολύ σημαντικά θέματα. Το ίδιο έχει συμβεί και για τα θέματα ηλεκτρονικής τιμολόγησης και γενικότερα ανταλλαγής παραστατικών, σήμανσης παραστατικών κλπ. Όλο αυτό όμως συνεχίζει να γίνεται αντιπαραγωγικά. Η συνεργασία υφίσταται με τις φορείς της αγοράς αλλά δεν υπάρχει το παραμικρό αποτέλεσμα. Πιστεύω πως δεν υπάρχει η πολιτική βούληση και τελικά απλά δαπανούνται αμέτρητες ώρες χωρίς αποτέλεσμα. Για να μπορέσει να γίνει μια επιτροπή ή ομάδα εργασίας παραγωγική, πρέπει να έχει χρονοδιάγραμμα τελικής πρότασης, χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και η ευθύνη της Πολιτείας να είναι ότι αυτά τα χρονοδιαγράμματα να τηρούνται. Προτάσεις έχουν βγει αμέτρητες από ομάδες εργασίας, εκεί που πάσχει η Πολιτεία είναι στην βούληση, την απόφαση και την παραγωγικότητα για να αξιολογήσει και να προχωρήσει τι όποιες προτάσεις Προτεραιότητα 4.2: Θα χρειαστεί να μπουν προτεραιότητες και βήματα ώστε να μπορέσουν τα παραπάνω να έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να ξεκινήσουν όλα μαζί καθώς πρέπει πρώτα να έχει υλοποιηθεί π.χ. το θέμα της ταχύτητας του διαδικτύου στις υποδομές της χώρας και το θέμα των υποδομών των σχολείων (καλωδίωση κλπ.) για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τις όποιες δυνατότητες τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί. Βάζοντας όλα όσα πρέπει να γίνουν μαζί, θα οδηγήσουν ως συνήθως σε σπασμωδικές κινήσεις και σε κανδύλια που θα ξοδευτούν χωρίς τελικά κάποιο αποτέλεσμα. Τα πιο σημαντικά κομμάτια της παραγράφου 3.5 κατά την γνώμη μου είναι: Α) Η επέκταση των δικτυακών υποδομών νέας γενιάς Β) Η επιμόρφωση του εκπαιδευτικού προσωπικού σε θέματα ΤΠΕ τόσο για την διδασκαλία όσο και την χρήση τους. Να δώσω ένα παράδειγμα από μια αγορά που δραστηριοποιούνται εταιρείες πληροφορικής. Σε αρκετά σχολεία έχουν τοποθετηθεί διαδραστικοί πίνακες με την υλοποίηση κάποιων διαγωνισμών. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν κιμωλία ή μαρκαδόρο στους διαδραστικούς πίνακες! Αυτό δεν σημαίνει ότι φταίνε οι εκπαιδευτικοί. Φταίει ότι δεν υπάρχει το πλαίσιο. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να εκπαιδευτούν στο να χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες, θα πρέπει να καταλάβουν την χρησιμότητά τους, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι πρέπει να επενδύσουν χρόνο για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην αλλαγή και βέβαια θα πρέπει η Πολιτεία να αξιολογήσει την προσαρμοστικότητα αυτή αξιολογώντας την δουλειά τους.