• Όπως παρατηρήσαμε και σε άλλο σημείο της διαβούλευσης ο διαχωρισμός ανάλογα με τον τρόπο διανομής ενός οπτικοακουστικού έργου (πχ κινηματογραφική προβολή, τηλεοπτική μετάδοση, streaming, κλπ), είναι πιθανόν να οδηγήσει σε ενστάσεις για ανάκληση της απόφασης υπαγωγής. Σταχυολογούμε κάποιες περιπτώσεις… • Δυστυχώς το 80% των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών δεν βρίσκει διανομή σε αίθουσες, οπότε εκτός από κάποιες προβολές σε φεστιβάλ προβάλλονται μόνο στην τηλεόραση. Αυτά τα έργα θα κριθούν με κινηματογραφικά ή με τηλεοπτικά κριτήρια? Δηλαδή τελικά ένα έργο είναι «κινηματογραφικό» μόνον κατά δήλωση? • Εάν ένα έργο προβληθεί μια εβδομάδα σε μια αίθουσα και μετά παιχτεί στην τηλεόραση σε 3 μέρη των 30 λεπτών ή στο διαδίκτυο σε 15 επεισόδια των 6 λεπτών, είναι κινηματογραφικό έργο, τηλεοπτική σειρά ή streaming ? Και οι παραγωγές που πρόκειται να παιχτούν σε streaming θεωρούνται τηλεοπτικές ή κινηματογραφικές ? • Εάν μια «σειρά» 5 επεισοδίων, μονταριστεί σε ένα ενιαίο έργο και προβληθεί μια φορά σε ένα φεστιβάλ ή μια αίθουσα, είναι τηλεοπτική σειρά ή κινηματογραφικό έργο? • Εάν ένα έργο ενισχυθεί σαν «μικρού μήκους 40 λεπτών» και τελικά μονταριστεί στα 65 λεπτά, χάνει την ενίσχυση του διότι δεν έχει πλέον προδιαγραφές μικρού μήκους? Προτείνεται λοιπόν ο σύγχρονος διαχωρισμός ο οποίος ακολουθείται και σε άλλες χώρες, ανάλογα με την τυπολογία του αυτοτελούς έργου και την διακριτή διαδικασία παραγωγής του, όπως… • Έργο Μυθοπλασίας (scripted content, για οποιοδήποτε μέσο διανομής) • Έργο τεκμηρίωσης (documentary, για οποιοδήποτε μέσο διανομής) • Έργο Συνθετικής Εικόνας (C.G.I / Κινούμενα Σχέδια /Animation, Παιχνίδια σε υπολογιστές) Έτσι, η ανάκληση υπαγωγής θα στηρίζεται μόνο σε αντικειμενικά κριτήρια που αφορούν την παραγωγή, αλλά όχι την διανομή του έργου.