Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ευάγγελος Κ.' | 3 Σεπτεμβρίου 2011, 21:35

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι άραγε τυχαίο ότι ο τέταρτος βασικός άξονας στον οποίο πρέπει να βασίζεται η εθνική πολιτική για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου (σεβασμός στο περιβάλλον και των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης) δεν εξειδικεύεται σε επιμέρους πολιτικές και ενέργειες; Προδίδει πόσο δύσκολο είναι να συνδιάσουμε την εξόρυξη με το σεβασμό του περιβάλλοντος - που δεν μας περιβάλλει απλά, είναι το ίδιο μας το σπίτι, αυτός ο ζωντανός οργανισμός στο σώμα του οποίου είμαστε κύτταρα, δυστυχώς συχνά αδηφάγα καρκινικά κύτταρα. Στην εποχή της ιδιωτικοποίησης και του ξεπουλήματος για να αποπληρώσουμε τα χρέη ενός άπληστου αποτυχημένου μοντέλου ανάπτυξης, διαφαίνεται ότι επιχειρούμε να ανοίξουμε τον δρόμο στις πολυεθνικές ή άλλες εταιρίες για να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Με ποιο σκοπό; Θα ικανοποιηθούν βασικές ανάγκες των ανθρώπων - εντός ή εκτός συνόρων; Ή μήπως θα "αξιοποιήσουμε" τους πόρους για την ικανοποίηση της απληστίας των αγορών; Η τιμή του χρυσού απογειώνεται, οι έχοντες σπεύδουν να επενδύσουν σε αυτόν, ενώ παράλληλα κοινωνίες ολόκληρες ασφυκτυούν, αφού το αίμα τους - το χρήμα, η υλοποιημένη αυτή ενέργεια - αντί να κυκλοφορεί και να στηρίζει τη ζωή, συγκεντρώνεται και αποθηκεύεται στο όνομα της ασφάλειας. Και εμείς ονειρευόμαστε νέα κοιτάσματα... Επιδιώκουμε την ικανοποίηση της απληστίας των οικονομικά δυνατών που θέλουν την πολυτέλεια ή των εκατομμυρίων ανθρώπων που στερούνται βασικά αγαθά για την επιβίωσή τους; Άραγε μεγάλες ή μικρότερες εταιρίες θα εκμεταλλευτούν τους πόρους με τεράστια κέρδη δίνοντας ψίχουλα στις τοπικές κοινωνίες και αφήνοντας πίσω τους κατεστραμμένη και δηλητηριασμένη γη, νερό και αέρα; Η τιμή των πρώτων θα διαμορφώνεται με βάσει τις ανάγκες και για τις ανάγκες της κοινωνίας ή με βάσει την κερδοσκοπία των "αγορών"; Εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής και μιας υγειούς - προς ικανοποίηση ντόπιων κυρίως αναγκών - βιοτεχνίας και βιομηχανίας, εικονικές επενδύσεις, τεράστια δημόσια έργα (ιδιωτικής πια εκμετάλλευσης), πληθωρικοί ολυμπιακοί αγώνες και έργα βιτρίνας, δεν οδήγησαν στο χείλος της χρεωκοπίας; Πόσο μπορεί κανείς να καταναλώνει διαρκώς και πέρα από τις πραγματικές του ανάγκες; Πόσο μπορεί να αντέξει αυτό το μοντέλο ανάπτυξης-μεγέθυνσης; Χαιρόμαστε στη λάμψη του χρυσού και δεν βλέπουμε ότι σκάβουμε το λάκο μας; Η κρίση δεν μας ανοίγει τα μάτια ότι πρέπει να αλλάξει ο προσανατολισμός μας; Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι όμως απαραίτητο; Ναι, ο πλανήτης χρειάζεται να μας θρέψει, όπως εμείς θέλουμε να θρέψουμε και να αναπτύξουμε όλα τα μέρη ενός υγειούς σώματος. Που βρίσκεται όμως η ισορροπία; Δεν μπορούμε πια να δεχόμαστε αξιωματικά τον ανταγωνισμό. Οι άνθρωποι και τα κράτη πρέπει να συνεργαστούν πραγματικά για μια ήπια και βιώσιμη ευημερία όλων -και των μελλοντικών γενεών. Οι φυσικοί πόροι είναι ανάγκη να χρησιμοποιηθούν με σύνεση για την ικανοποίηση βασικών -όχι πλασματικών- αναγκών των ανθρώπων. Κάθε κράτος, σε πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης -όχι ανταγωνισμού- είναι ανάγκη να συνεισφέρει με σύνεση αυτά που προσφέρει η φύση στα πλαίσια της επικράτειάς του, ανταλλάσσοντάς τα δίκαια με εκείνα που στερείται και που η φύση πάλι δώρησε σε άλλες επικράτειες. Χωρίς ορισμένοι ισχυροί μεσάζοντες κεφαλαιούχοι να αποκομίζουν τεράστια, δυσανάλογα κέρδη από αυτή την ανταλλαγή. Ποια εθνική ή ευρωπαϊκή πολιτική μπορεί να το κάνει αυτό; Είναι άραγε ακόμη ουτοπικό; Από την κρίση δεν προκύπτει ξεκάθαρα η ανάγκη να αλλάξει η συνείδησή μας και οι αξίες μας; Αν όχι, το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό. Συνεργασία, όχι ανταγωνισμός. Πνευματικότητα, όχι υλισμός. Εστίαση στις πραγματικές και μετρημένες ανάγκες των πολλών και όχι στην απληστία των ολίγων -ή και περισσότερων. Δίκαιος μερισμός και εγκατάλλειψη της (χρηματιστηριακής) εμπορευματοποίησης της φύσης. Είναι ανάγκη να αλλάξουμε. Είναι δύσκολο. Υπάρχει όμως άλλος τρόπος; Με την κατά δύναμη συνείδηση των δυσκολιών και των διλημμάτων, αλλά και του αδιεξόδου ενός αποτυχημένου μοντέλου μεγέθυνσης, πολυτέλειας, επιτάχυνσης (κι όχι απαραίτητα ανάπτυξης πόσο μάλλον πνευματικής ανέλιξης) Ευάγγελος Κ.