• Σχόλιο του χρήστη 'Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος & Πολιτισμού και WWF Ελλάς' | 10 Ιανουαρίου 2012, 09:52

    Άρθρο 8. σημ.1. Η αναφορά σε «περιορισμένης έκτασης χρήσεις εστίασης και αναψυχής…» είναι πολύ γενική, έως αόριστη. Προκειμένου να αποφευχθούν αμφισβητήσεις και δικαστικές εμπλοκές είναι σκόπιμο να διευκρινιστεί ρητά, ώστε να συνεκτιμάται από το σχεδιασμό, πως στις «Περιοχές Ελευθέρων Χώρων-Αστικού Πρασίνου» χρήσεις που επιτρέπονται για αναψυχή και απόλαυση του πρασίνου από το κοινό πρέπει να περιορίζονται σε έκταση, στο βαθμό που να μην αναιρούν τη βασική πολεοδομική λειτουργία του χώρου (Σ.τ.Ε. ολ. 3144/2004, 604/2002 κ.ά.). Αποτελεί εξ΄άλλου πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας η διατήρηση και επαύξηση των περιοχών του συγκεκριμένου άρθρου, ειδικά στις σημερινές συνθήκες αστικής διαβίωσης. Το συγκεκριμένο άρθρο χαρακτηρίζεται από σημαντικές αδυναμίες που αφορούν α) πρόβλεψη χρήσεων που ανατρέπουν τη βασική πολεοδομική λειτουργία, δηλαδή την απόλαυση του αστικού πράσινου, β) ασάφεια των διατάξεων και ειδικότερα της διάκρισης ανάμεσα στους κοινόχρηστους χώρους πρασίνου, τα άλση και τους ελεύθερους χώρους αστικού-περιαστικού πρασίνου και γ) έλλειψη αναφοράς στη δασική νομοθεσία, η οποία εφαρμόζεται στα πάρκα και άλση και η οποία δεν επιτρέπει κάποιες από τις χρήσεις που προτείνονται στο παρόν. Οι αδυναμίες του άρθρου αυτού αναδεικνύονται όταν αναλογιστεί κανείς την επιδείνωση στην κατηγορία «περιοχών γενικής κατοικίας» του άρθρου 4.