• Οι διατάξεις του εν λόγω άρθρου αφορούν τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης στη κατηγορία Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης – Τοπικού Κέντρου Συνοικίας – Γειτονιάς. Στην κατηγορία αυτή επιτρέπονται "Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα". Παρόλα αυτά για τις περιοχές χαρακτηρισμένες ως Τοπικά κέντρα συνοικίας – γειτονιάς, προβλέπεται η χωροθέτηση: "Εμπορικών καταστημάτων, καταστημάτων παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορών και πολυκαταστημάτων, συνολικής επιφάνειας δόμησης μέχρι 1.200 τμ. ανά οικόπεδο". Από ότι φαίνεται η υπέρμετρη προσπάθειά της διοίκησης, για την "προστασία" της συνοικιακής επιχειρηματικότητας, καταλήγει στην αποπομπή οποιουδήποτε επιχειρηματικού εγχειρήματος. Είναι παράλογο στην ίδια γενική κατηγορία χρήσεων να θεσμοθετούνται ημίμετρα και περιορισμοί, οι οποίοι δυστυχώς μόνο ως τροχοπέδη της ανάπτυξης πρόκειται να λειτουργήσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι, μεγάλες εταιρείες – αλυσίδες υπεραγορών τροφίμων του εξωτερικού αδυνατούν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα και αποχωρούν, ενώ και τα συνοικιακά καταστήματα δυστυχώς εκπνέουν. Είναι τουλάχιστον αδόκιμο να υπονομεύεται η επιχειρηματικότητα και η ανάπτυξη στην χώρα ειδικά σε μία τέτοια οικονομική συγκυρία. Εν κατακλείδι, επιβάλλεται η άρση του περιορισμού της συνολικής επιφάνειας της δόμησης των εμπορικών καταστημάτων, καταστημάτων παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορών και πολυκαταστημάτων στα τοπικά κέντρα συνοικίας – γειτονιάς.