Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 05: Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης – Τοπικού Κέντρου Συνοικίας – ΓειτονιάςΣχόλιο του χρήστη ΙΠΠΟΔΑΜΟΣ ΕΕ ΚΩΝΙΩΤΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΕΤΕΡΟΡΡΥΘΜΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΤΑ | 22 Φεβρουαρίου 2012, 16:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΠΠΟΔΑΜΟΣ ΕΕ ΚΩΝΙΩΤΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΕΤΕΡΟΡΡΥΘΜΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΤΑ' | 22 Φεβρουαρίου 2012, 16:16

    Σχόλια που αφορούν εις την δημόσια διαβούλευση επί σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης» του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής. Στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γής» το οποίο προτείνει ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής κ. Νικόλαος Σηφουνάκης, στο εισαγωγικό του σημείωμα αναφέρονται τα παρακάτω: «Από το 1987 που θεσμοθετήθηκε το ΠΔ για τις «κατηγορίες και το περιεχόμενο χρήσεων γης» και το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα, εμφανίστηκαν νέες λειτουργίες και χρήσεις και, συνεπώς, θα πρέπει να διατυπωθούν πιο αναλυτικοί ορισμοί για κάθε χρήση και να υπάρξει μια πιο εξειδικευμένη κατηγοριοποίηση λαμβάνοντας υπόψη τις σημερινές απαιτήσεις του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού χωρίς ερμηνευτικές αμφιβολίες και ασάφειες. Το νέο σχέδιο ΠΔ για τις χρήσεις γης επιχειρεί τη συμπλήρωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου, τίθεται από σήμερα και έως την 31.01.2012 σε δημόσια διαβούλευση και καλούνται οι πολίτες και οι φορείς να συμμετάσχουν ουσιαστικά με τα σχόλια και τις προτάσεις τους.» Έχουν μέχρι σήμερα δοθεί δύο παρατάσεις στην συγκεκριμένη διαβούλευση και τούτο λόγω της μεγάλης αντίδρασης μεταξύ των φορέων και του ελληνικού λαού που έχουν προκαλέσει οι διατάξεις του συγκεκριμένου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος. Μεταξύ των νέων ρυθμίσεων που εισάγει το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος. είναι αυτές του άρθρου 5 όπου αναφέρονται τα παρακάτω: Άρθρο 05: Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης – Τοπικού Κέντρου Συνοικίας – Γειτονιάς Στις περιοχές της κατηγορίας αυτής, επιτρέπονται μόνο : 1. Κατοικία 2. Κοινωνική πρόνοια 3. Εκπαίδευση 4. Αθλητικές εγκαταστάσεις (εκτός μεγάλων αθλητικών εγκαταστάσεων) 5. Θρησκευτικοί χώροι 6. Πολιτιστικές εγκαταστάσεις (6) 7. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα (2) 8. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί 9. Διοίκηση 10. Περίθαλψη (3) 11. Χώροι συνάθροισης κοινού 12. Εστίαση 13. Αναψυκτήρια 14. Κέντρα διασκέδασης – αναψυχής 15. Ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις (1) 16. Στάθμευση (κτίρια-γήπεδα) 17. Πρατήρια υγρών καυσίμων (όπως άρθρο 4 παρ. 14), πλυντήρια λιπαντήρια αυτοκινήτων 18. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ 19. Συνεργεία αυτοκινήτων (όπως παρ. 16 άρθρου 4) 20. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής όχλησης και εγκαταστάσεις αποθήκευσης(μέχρι 15 ΗΡ και μέχρι 50 KW) (5) 21. Σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων 22. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων Οι χρήσεις με τα στοιχεία 18, 21, 22 επιτρέπονται μόνον εφόσον προβλέπονται οι χώροι ανάπτυξής τους από το ρυμοτομικό σχέδιο. Ειδικότερα, για τα τοπικά κέντρα συνοικίας – γειτονιάς ισχύουν τα παρακάτω : (1) Ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις (μόνο κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα και ξενώνες) μέχρι 100 κλίνες, συνολικής επιφάνειας δόμησης 2000 τμ. ανά οικόπεδο. Μεγαλύτερη επιφάνεια επιτρέπεται εφόσον καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος από το εγκεκριμένο σχέδιο . (2) Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές και πολυκαταστήματα, συνολικής επιφάνειας δόμησης μέχρι 1.200 τμ. ανά οικόπεδο. (3) Περίθαλψη μέχρι 100 κλίνες ή 2.000 τμ. συνολικής επιφάνειας δόμησης ανά οικόπεδο. Μεγαλύτερη επιφάνεια επιτρέπεται εφόσον καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος από το εγκεκριμένο σχέδιο.» Από τα προηγούμενα εδάφια (1), (2), (3) προκύπτει ότι στα εδάφια (1) και (3) που αφορούν σε ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις και Κλινικές-Κέντρα περίθαλψης, μετά τους περιορισμούς ως προς τον αριθμό των κλινών και την δόμηση, τίθεται παρέκκλισης με την διατύπωση της φράσεως «Μεγαλύτερη επιφάνεια επιτρέπεται εφόσον καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος από το εγκεκριμένο σχέδιο» η οποία φράσης απουσιάζει από το εδάφιο (2) το οποίον αφορά σε Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές και πολυκαταστήματα, για τα οποία ισχύει ο ασφυκτικός περιορισμός της συνολικής επιφάνειας δόμησης μέχρι 1.200 τετραγωνικά μέτρα, ανά οικόπεδο. Είναι λοιπόν προφανές ότι για τις Τουριστικές Επιχειρήσεις (Ξενοδοχεία κλπ) και τις επιχειρήσεις Περίθαλψης (Κλινικές, Κέντρα αρωγής κλπ) ο περιορισμός στον αριθμό κλινών και την δόμηση είναι ανύπαρκτος για τα οικόπεδα τα οποία σήμερα έχουν την συγκεκριμένη δυνατότητα, σε αντιθέσει με τα Καταστήματα, Υπεραγορές , Πολυκαταστήματα και τα Εμπορικά Κέντρα για τα οποία θα ισχύει περιορισμός της δόμησης αυτός των 1.200 τετραγωνικών μέτρων ανά οικόπεδο ακόμη και εάν καθορίζεται ή χρήση του συγκεκριμένου χώρου από το εγκεκριμένο σχέδιο. Κατά την άποψη μου, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να αξιολογήσουν εκείνοι που συντάσσουν το παρόν σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος τους παρακάτω πραγματικούς, αληθείς και ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους θα πρέπει να καταργηθεί ο περιορισμός αυτός των τετραγωνικών μέτρων που αφορά τα καταστήματα λιανικού εμπορίου , διότι καταστήματα λιανικού εμπορίου είναι οι υπεραγορές και τα πολυκαταστήματα καθώς επίσης πράξεις λιανικού εμπορίου διακονούν και τα οργανωμένα εμπορικά κέντρα. Η πολιτεία έθεσε σε ισχύ διατάξεις για την, «κατά την άποψη της», σωστή λειτουργία του λιανεμπορίου με το άρθρο 10 του Ν. 2323/1995 όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 10 Ν.3377/2005, με τα οποία για την περιφέρεια ισχύσαν περιοριστικοί όροι ως προς το εμβαδόν των καταστημάτων υπεραγορών και πολυκαταστημάτων με επακόλουθο την έκδοση των αποφάσεων με αριθμό 3037/2008 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και 2194/2006 του Τμήματος Δ του Συμβουλίου της Επικρατείας (περίπτωση Πράκτικερ στην περιοχή σήμερα του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης, τότε Δήμου Νέας Αλικαρνασσού ) με τις οποίες εκρίθησαν αντισυνταγματικές οι διατάξεις των παραπάνω νομοθετημάτων όσον αφορά το άρθρο 10. Η πολιτεία θεσμοθέτησε τις παρακάτω αποφάσεις για την λειτουργία των εμπορικών κέντρων οι οποίες σήμερα είναι σε ισχύ: 1. Με την 109380/8296/1161/Β0014/ΠΟΛ 1112/05.10.2007 (ΦΕΚ-2022/Β/15-10-07) απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών καθορίζεται η έννοια του Εμπορικού Κέντρο, οι προϋποθέσεις , οι διαδικασίες και οι λεπτομέρειες άσκησης της επιλογής φορολόγησης και μίσθωσης των χώρων αυτών. Συγκεκριμένα στο άρθρο 1 αναφέρονται: Άρθρον 1 Έννοια εμπορικού κέντρου. Ως εμπορικό κέντρο νοείται το ακίνητο ή το συγκρότημα ακινήτων τα οποία αποτελούν ενιαίο λειτουργικά σύνολο, για το οποίο συντρέχουν τουλάχιστον οι εξής προϋποθέσεις: α) διαθέτει κατ’ ελάχιστο, συνολική επιφάνεια 4000 τμ σε ένα ή περισσότερα επίπεδα, β) λειτουργεί ή προορίζεται να λειτουργήσει υπό ενιαία διαχείριση και εκμετάλλευση, γ) διαθέτει χώρους κατάλληλους για άσκηση δραστηριότητας παράδοσης αγαθών ή/και παροχής υπηρεσιών. 2.Με την 1040776/2851/209/Β0014/ΠΟΛ.1056/16.4.2009 απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών τροποποιήθηκε η με αριθμό 1093809/8296 /1161/Β0014/ΠΟΛ.1112/5.10.2007(ΦΕΚ-2022/Β/15-10-07) απόφαση για τη μίσθωση χώρων εμπορικών κέντρων και συγκεκριμένα το άρθρο 1 ως έξης: «Άρθρο 1. Έννοια εμπορικού κέντρου. 1. Ως εμπορικό κέντρο νοείται το ακίνητο ή το συγκρότημα ακινήτων τα οποία αποτελούν ενιαίο λειτουργικά σύνολο, για το οποίο συντρέχουν τουλάχιστον οι εξής προϋποθέσεις: α) διαθέτει κατ’ ελάχιστο, συνολική επιφάνεια 4.000 τ.μ. σε ένα ή περισσότερα επίπεδα, β) λειτουργεί ή προορίζεται να λειτουργήσει υπό ενιαία διαχείριση και εκμετάλλευση, γ) διαθέτει χώρους κατάλληλους για άσκηση δραστηριότητας παράδοσης αγαθών ή/και παροχής υπηρεσιών, δ) οι χώροι του εκμισθώνονται τουλάχιστον σε δεκαπέντε (15) διαφορετικές επιχειρήσεις προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως εμπορικό κατάστημα. 2. Οι αιτήσεις φορολόγησης που υπεβλήθησαν μέχρι 9.5.2008, ημερομηνία έκδοσης της εγκυκλίου 1053013/3042/444/Β0014/ΠΟΛ.1081/ /09.05.2008, με την οποία τέθηκε ερμηνευτικά ως προϋπόθεση το σημείο δ) της ανωτέρω παραγράφου 1, γίνονται αποδεκτές, για λόγους χρηστής διοίκησης, και χωρίς να πληρούται η προϋπόθεση του εν λόγω σημείου δ), εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις.». Στο άρθρο 17: Σχέδιο Υ.Α. επί της παρ. 1Γ του άρθρου 1 του Προεδρικού Διατάγματος χρήσεων γης ¨Πίνακας εξειδίκευσης περιεχομένου ειδικών κατηγοριών χρήσεων ήτοι : «- Εμπορικό κατάστημα είναι ο ισόγειος χώρος ή τμήμα ισογείου χώρου κτιρίου με ανεξάρτητη πρόσβαση, που χρησιμοποιείται για έκθεση, πώληση εμπορευμάτων. - Εμπορικό κέντρο είναι το σύνολο αυτοτελών εμπορικών καταστημάτων – επιχειρήσεων ή καταστημάτων παροχής προσωπικών υπηρεσιών που ενδεχομένως σε ορισμένες περιπτώσεις συνυπάρχουν και με άλλους χώρους συνάθροισης κοινού, με εστιατόρια κλπ. , που έχουν κοινή πρόσβαση, κοινά μέσα επικοινωνίας σε περισσότερους από ένα (1) ορόφους, κοινούς κοινόχρηστους χώρους και μπορεί να εκτείνονται σε πλέον του ισογείου ορόφους ή αποτελούν τουλάχιστον το 80% του συντελεστού δόμησης του οικοπέδου. - Πολυκατάστημα είναι το σύνολο επί μέρους ανεξαρτήτων εμπορικών καταστημάτων ή καταστημάτων παροχής προσωπικών υπηρεσιών που απαρτίζουν μια επιχείρηση με κοινή πρόσβαση. - Υπεραγορά είναι εμπορικό κατάστημα τροφίμων (Super Market) ή άλλων ειδών, που περιλαμβάνει και τμήματα πώλησης διαφορετικών ειδών και αποτελεί μια επιχείρηση». Ο περιορισμός της Δόμησης των 1.200,00 τετραγωνικών μέτρων ανά οικόπεδο καταργεί όλες τις προηγούμενες αποφάσεις και στερεί την δυνατότητα στους επιχειρηματίες εφεξής να δημιουργήσουν Πολυκαταστήματα, Υπεραγορές και Εμπορικά Κέντρα ακόμη και σε οικόπεδα στα οποία σήμερα υπάρχει η δυνατότητα αυτή από το εγκεκριμένο σχέδιο. Η περιοριστική αυτή διάταξη , η οποία κατά την άποψη μου είναι φωτογραφική, οδηγεί σήμερα στην Δημιουργία Ολιγοπωλίου, ωφελεί μόνον αυτούς οι όποιοι μέχρι σήμερα ιδρύσαν και λειτουργούν Πολυκαταστήματα, Υπεραγορές ή Εμπορικά Κέντρα και εμποδίζει όλους εκείνους οι όποιοι προσβλέπουν στην δημιουργία νέων, αποτελώντας τροχοπέδη στην ανάπτυξη του «επιχειρείν» στον ευαίσθητο επιχειρηματικά αλλά και κοινωνικά αυτόν τομέα. Οι διατάξεις αυτές κατά την άποψη μου κρίνονται ότι δεν είναι σύμφωνες με το σύνταγμα διότι στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος, κατοχυρώνεται μεταξύ των άλλων και η ελεύθερη ίδρυση και εκμετάλλευση εμπορικών καταστημάτων (βλέπε αποφάσεις 1991-2/2001 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας) καθόσον «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη». Καλόν θα είναι να λάβουν υπόψη οι συντάξαντες το σχέδιο του παραπάνω Προεδρικού Διατάγματος το άρθρο 106 παράγραφος 1 του Συντάγματος αναφέρει ότι: «Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Χώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας λαμβάνοντας τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών» και τα προβλεπόμενα στο άρθρο 79 παράγραφος 8 του Συντάγματος περί προγραμμάτων οικονομικής και κοινωνικής αναπτύξεως εγκρινομένων από την Ολομέλεια της Βουλής, καθώς και η επιβολή συναφών περιορισμών στην ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα. Είναι γεγονός ότι η διοίκηση προσπάθησε με την απόφαση Αποφ-Κ1/164/17-1-11 (ΦΕΚ-275/Β/22-2-11) να προσαρμόσει τις διατάξεις της αδειοδοτησης των καταστημάτων λιανεμπορίου με τους παρακάτω τροποποιήσεις ήτοι: «Αποφ-Κ1/164/17-1-11 (ΦΕΚ-275/Β/22-2-11) Προσαρμογή διατάξεων αρμοδιότητας Γενικής Γραμματείας Εμπορίου στην οδηγία ΕΚ-123/06 σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά. ΑΡΘΡΟΝ-3 Προσαρμογή διατάξεων καταστημάτων λιανικού εμπορίου. 1. Στο εδάφιο α της παραγράφου 1 του Άρθρου 10 του Ν-3377/05 διαγράφονται οι λέξεις "και του οικείου επιμελητηρίου". 2. Καταργείται το στοιχείο (γ) του εδάφιο β της παρ.4 του Αρθ-10 του Ν-3377/05. 3. Καταργούνται οι περιπτώσεις α και περιπτώσεις β της παρ.5 του Αρθ-10 του Ν-3377/05. 4. Η αποκλειστική προθεσμία έκδοσης της απόφασης του αρμοδίου οργάνου της παρ.6 του Αρθ-10 τροποποιείται σε τριάντα (30) ημέρες από την υποβολή της αίτησης.» περιγράφοντας και αποτυπώνοντας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της στις παρακάτω παραγράφους «Β) Την ανάγκη αναβάθμισης των υπηρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης προς τον πολίτη και τις επιχειρήσεις. Γ) Το γεγονός ότι μέσω του συστήματος αδειοδότησης στον τομέα του υπαιθρίου εμπορίου και των λαϊκών αγορών εξυπηρετούνται επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι σχετίζονται με την επίτευξη στόχων κοινωνικής πολιτικής και ειδικότερα με την παροχή ευκαιριών εργασίας και συνακόλουθα προστασίας του εισοδήματος σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, όπως τα άτομα με αναπηρία, οι αθίγγανοι, οι παλιννοστούντες, οι μικροί παραγωγοί γεωργικών προϊόντων κλπ, οι οποίοι σε διαφορετική περίπτωση θα αντιμετωπίσουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα. Τα προαναφερόμενα επιβάλλουν τη διατήρηση του συστήματος χορήγησης αδειών στους επαγγελματίες του τομέα του υπαίθριου εμπορίου και των λαϊκών αγορών, επειδή η εκ των προτέρων αδειοδότηση δεν μπορεί να αντικατασταθεί από έναν αποτελεσματικό μηχανισμό εκ των υστέρων ελέγχων. Δ) Το γεγονός ότι μέσω του συστήματος αδειοδότησης στον τομέα των καταστημάτων λιανικού εμπορίου εξυπηρετούνται επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένου και του αστικού περιβάλλοντος, καθώς και της εθνικής, ιστορικής, οικιστικής και καλλιτεχνικής κληρονομιάς. Τα προαναφερόμενα επιβάλλουν τη διατήρηση του συστήματος χορήγησης αδειών καταστημάτων λιανικού εμπορίου επειδή η επίτευξη των ανωτέρω στόχων δεν εξασφαλίζεται με λιγότερο περιοριστικά μέτρα όπως με εκ των υστέρων ελέγχους. Συγκεκριμένα, η επιβάρυνση του περιβάλλοντος και το κόστος μιας εκ των υστέρων προσπάθειας διόρθωσης τυχόν παραβάσεων είναι συχνά απαγορευτικά, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η περιβαλλοντική βλάβη ή/και η οικιστική επιβάρυνση μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη. Ε) Το γεγονός ότι συγκεκριμένοι και επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος που σχετίζονται άμεσα με την προστασία της δημόσιας υγείας, των καταναλωτών και του αστικού περιβάλλοντος επιβάλλουν την διατήρηση στις διαδικασίες αδειοδότησης που ρυθμίζονται στην παρούσα απόφαση ορισμένων σχετικών απαιτήσεων και προϋποθέσεων, βασισμένων στην αρχή της αναλογικότητας και κατάλληλων για την υλοποίηση των επιδιωκόμενων, μέσω αυτών, στόχων.» Στον Ν-3852/10 (ΦΕΚ-87/Α/7-6-10) «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης» στο άρθρο 73 που αναφέρει τις αρμοδιότητες Επιτροπής Ποιότητας Ζωής των Δήμων περιλαμβάνονται και τα: ί) θέματα καθορισμού χρήσεων γης, ii) θέματα ρυθμιστικών σχεδίων, προγραμματισμού εφαρμογής ρυθμιστικών σχεδίων, οικιστικής οργάνωσης ανοικτών πόλεων, εφαρμογής Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ), πολεοδομικών μελετών, ανάπλασης περιοχών, πολεοδομικών επεμβάσεων, χρηματοδότησης προγραμμάτων ανάπλασης, ανασυγκρότησης υποβαθμισμένων περιοχών, πολεοδομικής αναμόρφωσης προβληματικών περιοχών, αποζημίωσης ρυμοτομούμενων, πολεοδομικών ρυθμίσεων, εισφοράς σε γη ή σε χρήμα, περιοχών ειδικά ρυθμιζόμενης πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ) και έγκρισης πολεοδομικών μελετών, iii) τη λήψη αποφάσεων για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, τα οποία εισηγείται στο Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο αποφασίζει για την προέγκριση ίδρυσης ή εγκατάστασης καταστημάτων, επιχειρήσεων και λοιπών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, αλλά και εκφράζει γνώμη και διατυπώνει προτάσεις για πολεοδομική ανάπτυξη και ανάπλαση της περιοχής. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι οι Δήμοι έχουν κύριο λόγο και συμμετοχή στην οποιαδήποτε λήψη απόφασης για την δημιουργία και θεσμοθέτηση των χρήσεων γης , των ΣΧΟΟΑΠ, των ΓΠΣ, των ΠΕΡΠΟ κλπ, αλλά και την ίδρυση και λειτουργία των Εμπορικών Κέντρων. Υπεραγορών και Πολυκαταστημάτων στα όρια των, γεγονός το οποίο δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη από το ΥΠΕΚΑ το οποίο μονομερώς θέτει περιορισμούς χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις Τοπικές Κοινωνίες. Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι ο περιορισμός δόμησης (συγκεκριμένα ανώτατα όρια δόμησης για συγκεκριμένη χρήση) συνιστά περιορισμό συνταγματικώς κατοχυρωμένης ελευθερίας, ο οποίος είναι ανεκτός από το Σύνταγμα, μόνον εάν η σχετική νομοθετική ρύθμιση δικαιολογείται από συγκεκριμένους λόγους δημοσίου συμφέροντος, καθορίζει σαφή και αντικειμενικού χαρακτήρα κριτήρια, βάσει των οποίων ασκείται η αρμοδιότητα της Διοικήσεως και κινείται εντός των ορίων που χαράσσει η συνταγματική αρχή της αναλογικότητος. Εξ άλλου, δοθέντος ότι θεμελιώδη επιδίωξη του κράτους δικαίου αποτελεί ο περιορισμός της διακριτικής ευχέρειας της Διοικήσεως στο αυστηρώς αναγκαίο μέτρο, η δια νόμου χορήγηση στη Διοίκηση διακριτικής ευχέρειας, και μάλιστα κατά την άσκηση αρμοδιότητος που απολήγει στην επιβολή περιορισμού στην άσκηση ατομικού δικαιώματος, είναι ανεκτή από το Σύνταγμα, μόνον κατά το μέτρο που η χορήγηση διακριτικής ευχέρειας δικαιολογείται επαρκώς από την ειδική φύση του αντικειμένου της ρυθμίσεως (επιτρέπεται στο συγκεκριμένο άρθρο παρέκκλιση των τετραγωνικών μέτρων της ελαχίστης δόμησης για τα ξενοδοχεία και της κλινικές με εξάντληση του ισχύοντος συντελεστού δόμησης, πράγμα το οποίο δεν εφαρμόζεται αναλογικά στο ίδιο διάταγμα για τα καταστήματα λιανεμπορίου άρα δεν ισχύει και καταπατάται βάναυσα στο συγκεκριμένο άρθρο, η αρχή της αναλογικότητας). Ηράκλειο 22 Φεβρουαρίου 2012 Για την Σπυρίδων Κωνιωτάκης & Σια ΕΕ Ετερόρρυθμη Συμβουλευτική, Τεχνική, Εμπορική, Ανάπτυξης Ακινήτων & Παροχής Υπηρεσιών Εταιρεία με τον διακριτικό τίτλο «Ιππόδαμος ΕΕ».