Αρχική ΚΥΑ ΤουρισμούΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ : Εγκρίνουμε:Σχόλιο του χρήστη Επιμελητήριο Μεσσηνίας | 19 Μαρτίου 2012, 16:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Επιμελητήριο Μεσσηνίας' | 19 Μαρτίου 2012, 16:55

    Σχετικά με το ανωτέρω Σχέδιο παρατηρούμε τα ακόλουθα: 1. Η προθεσμία που έχει δοθεί για τη διαβούλευση είναι τόσο περιορισμένη, που δίνει την εντύπωση ότι έχει τεθεί μόνο για να πληρωθεί ένας αναγκαίος «τύπος» και όχι για να διαμορφωθούν και κατατεθούν θέσεις που θα συνιστούν στην ουσία συμμετοχή στην τελική διαμόρφωση του Σχεδίου 2. Υπάρχουν ακόμη θέματα και αδυναμίες α) σχετικά με τη χρησιμοποιούμενη τουριστική ορολογία και β) σχετικά με την κατανομή των περιοχών σε κατηγορίες. Ιδίως η τελευταία οδηγεί με βεβαιότητα σε αδυναμία των υπό αναθεώρηση Περιφερειακών Πλαισίων να ακολουθήσουν την κατανομή αυτή με ομοιομορφία και χωρίς παρεκκλίσεις 3. Στα λιμάνια που είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη τουρισμού κρουαζιέρας έχουν παραληφθεί η Καλαμάτα, λιμάνι κατάλληλο για επίσκεψη του σημαντικότατου αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Μεσσήνης, και η Πύλος, από την οποία διευκολύνεται η επίσκεψη στο Ανάκτορο του Νέστορα. Και τα δύο αυτά λιμάνια είναι σε θέση να δεχθούν και να εξυπηρετήσουν κρουαζιερόπλοια, ενώ στα αντίστοιχα αστικά κέντρα υπάρχει όλη η αναγκαία αστική υποδομή για περίθαλψη, προμήθειες, συναλλαγές κ.λπ. Να σημειωθεί ότι τα δύο αυτά λιμάνια είναι πολύ πιο πιθανό να καθιερωθούν ως σταθμοί κρουαζιέρας, και λόγω της σημασίας και του ενδιαφέροντος των αντίστοιχων αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, αλλά και γιατί βρίσκονται στη «ρότα» των κρουαζιερόπλοιων, που –μετά το Κατάκολο- περιπλέουν την Πελοπόννησο, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για λιμάνια της Βόρειας Ελλάδας, που έχουν περιληφθεί στο Ειδικό Πλαίσιο αν και με πολύ μικρότερες πιθανότητες να προσελκύσουν κρουαζιερόπλοια, οι διαδρομές των οποίων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι επί 10ετίες τυποποιημένες και με πολλή προσπάθεια μπορούν να μεταβληθούν. Θεωρούμε, ότι η αναγνωρισιμότητα, την οποία έχει αποκτήσει τα δύο τελευταία χρόνια η Μεσσηνία ως προορισμός, χάρη και στην εγκατάσταση του συγκροτήματος Costa Navarino, εγγυάται την επιτυχία της προσπάθειας αυτής. 4. Παρά την ύπαρξη βελτιώσεων σε σχέση με το ισχύον Ειδικό Πλαίσιο του Τουρισμού, που άλλωστε οφείλονται στη σχετικά πρόσφατη ψήφιση των περί σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων (ΣΤΚ) διατάξεων, η οποία ψήφιση αφαίρεσε από το νέο Σχέδιο Πλαισίου το μεγαλύτερο μέρος των συγκρούσεων και ενστάσεων, που θα μπορούσαν να προβληθούν (δεν θα επανέλθουμε εδώ στην επιχειρηματολογία για τις επιπτώσεις των ΣΤΚ στον Ελληνικό Τουρισμό και το περιβάλλον, δεδομένου ότι τα ΣΤΚ έχουν ήδη θεσμοθετηθεί), υπάρχουν εντούτοις σημεία, που θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να προσεχθούν και να διορθωθούν/συμπληρωθούν, τα οποία και καταγράφουμε κατωτέρω: 5. Μία άλλη επίσης γενική παρατήρηση, που έχει τεθεί και κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το ισχύον Ε.Π είναι ότι δεν περιορίζεται σε ζητήματα, κατευθύνσεις, προϋποθέσεις και κριτήρια αμιγώς χωροταξικού και περιβαλλοντικού περιεχομένου (και με την έννοια «περιβάλλον» αναφερόμαστε προφανώς όχι μόνο στο φυσικό και πολιτιστικό, αλλά και στο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον) αλλά επεκτείνεται και σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας του Τουριστικού Τομέα, ορισμένα των οποίων είναι δύσκολο να διαγνωστούν, ενώ άλλα είναι αδύνατο (ή έστω επισφαλές) να ζητούμε να είναι εκ των προτέρων γνωστά. Δεν έχει ληφθεί επαρκώς υπόψη, ότι ο Τουρισμός είναι διεθνώς τομέας μη στατικός (ως προς τις προτιμήσεις και τις συνήθειες των τουριστών, τις διαμορφούμενες τάσεις της ζήτησης, τα εκάστοτε ειδικά ενδιαφέροντα που οδηγούν σε προσφορά ειδικών προϊόντων κ.ο.κ) ενώ υπάρχει μια ποικιλία προορισμών και συνολικής τουριστικής προσφοράς στους προορισμούς. Ας σημειωθεί, ότι με την απαξίωση των Αναπτυξιακών Εταιρειών, που λειτουργούσαν σε επίπεδο νομού, δεν υπάρχει πλέον ούτε στοιχειώδης παρέμβαση για τη διαχείριση προορισμού (destination management μέσω destination management organizations) και πιο συγκεκριμένα για την οργάνωση θεματικών προϊόντων, στο βαθμό, που οι εταιρείες αυτές μπόρεσαν σε λίγες περιπτώσεις να διαδραματίσουν αυτό το ρόλο (π.χ. KalamataCVB, ΕΤΑΠ Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, Ενδιάμεσος Φορέας Διαχείρισης Κοινοτικών Προγραμμάτων, Αναπτυξιακή Κυκλάδων, Σερρών-ΑΝΕΣΕΡ κ.λπ.) τον οποίο αποσπασματικά μόνο αφέθηκε να ασκήσει ο ΕΟΤ τα τελευταία χρόνια. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να προτείνουμε «δίκτυα», που θα τα αποφασίσουν και στήσουν μόνο οι ιδιώτες. Επίσης, δεν μπορούμε στο Ε.Π.: • να αναφερόμαστε σε «προβολή» στοιχείων διότι η προβολή είναι εξαιρετικά σύνθετο ζήτημα, παντελώς άσχετο με το ζητούμενο του Ε.Π και το εκάστοτε προβαλλόμενο φυσικό ή πολιτιστικό στοιχείο ή στοιχεία προϋποθέτει μεταξύ άλλων έρευνες αγοράς. Χρονικά, η προβολή ακολουθεί ούτως ή άλλως τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων και υποδομών και γενικά την ανάπτυξη • να προϋποθέτουμε ή να υποδεικνύουμε πιστοποίηση υπηρεσιών σε συγκεκριμένα συστήματα (άλλωστε αυτή δεν είναι πανάκεια για την περιβαλλοντική απόδοση μιας επιχείρησης), διότι δεν χωροθετούνται επενδύσεις με όρους που θα εκπληρωθούν αργότερα, αν και εφόσον εκπληρωθούν • να αναφερόμαστε σε «ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών σε υποδομές συνεδριακού τουρισμού» στο πλαίσιο ενός Ε.Π για τον Τουρισμό, όταν ήδη χωρίς αυτές δεν υπάρχει συνεδριακή δραστηριότητα και επομένως έχουν υιοθετηθεί ήδη σε σημαντικό βαθμό • να μιλάμε για «σταθερή ζήτηση» ή «συνεχή ζήτηση» ή «διασφάλιση εξωγενούς ζήτησης» κ.α. όταν η ζήτηση υφίσταται αυξομειώσεις και κλυδωνισμούς λόγω εσωτερικών και εξωτερικών συγκυριών και παραγόντων. 6. Εν κατακλείδι, η τόσο συζητημένη τις παραμονές υιοθέτησης του ισχύοντος ΕΠΧΣΑΑ-Τ ανάμειξη του νέου Πλαισίου σε θέματα ΥΠΠΟΤ δεν έχει περιοριστεί στον ενδεικνυόμενο βαθμό. Εξάλλου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένες κατευθύνσεις είναι αποκλειστικά και μόνο ευχές που δεν μπορούν να υλοποιηθούν ούτε από το ΥΠΕΚΑ ούτε από το ΥΠΠΟΤ αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες και σαφείς προβλέψεις όπως πχ περιορισμοί της τουριστικής δόμησης σε αντιστοίχηση με την κατεύθυνση δ προκειμένου για την περιοχή Ε Ομάδα Ι (σελ.25) «Μέριμνα για την αποτροπή της μονόπλευρης εξάρτησης από τον Τουρισμό», πολύ δε περισσότερο, όταν το ίδιο το Πλαίσιο με πολλούς έμμεσους τρόπους ενισχύει την ήδη υφιστάμενη εξάρτηση. 7. Στο άρθρο 1 «Σκοπός και περιεχόμενο», O σκοπός με σειρά 5 («Η ενσωμάτωση των σχετικών με τον Τουρισμό αναπτυξιακών προγραμμάτων και παρεμβάσεων, που έχουν επιπτώσεις στην ανάπτυξη της Χώρας και τη διάρθρωση του Εθνικού Χώρου») δίνει την εντύπωση ότι το νέο Πλαίσιο στοχεύει- μεταξύ άλλων- στην ενσωμάτωση όλων των σχεδίων επενδύσεων, των γνωστών από τις αρχές της 10ετίας του 2000 ως «μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις», που δεν μπορούν να υλοποιηθούν, λόγω της ισχύουσας χωροταξικής και πολεοδομικής νομοθεσίας και των σχετικών ερμηνειών του ΣτΕ. Εξ όσων γνωρίζουμε, ολοκληρωμένος σχεδιασμός δεν υφίσταται για εκτάσεις του Δημοσίου ή του ΕΟΤ, ούτε καν για όσες εκάστοτε προκηρύσσονται για ιδιωτικοποίηση. Κατά συνέπεια, ένας τέτοιος διατυπωμένος στο Πλαίσιο σκοπός οδηγεί στον κίνδυνο ενσωμάτωσης ιδιωτικών σχεδιασμών εκ των προτέρων, μέσω των κατευθύνσεων του Πλαισίου, χωρίς τη βάσανο των κριτηρίων και προϋποθέσεων, που το ίδιο περιλαμβάνει. 8. Γενικά το Ε.Π δεν προβλέπει πουθενά σχεδόν απαγόρευση επενδύσεων και γενικά τουριστικής δραστηριότητας (δεν υπάρχει η κατεύθυνση «απαγορεύεται» ή «δεν επιτρέπεται»). Σε ορισμένα σημεία τίθεται ο όρος «περιορισμός», που μπορεί να εκληφθεί μόνο ως ποσοτικός περιορισμός ή χωρικός περιορισμός, που θα τεθεί από τον υποκείμενο σχεδιασμό. Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι όπου επιδιώκεται απαγόρευση θα πρέπει να διατυπωθεί ρητά, διότι η ερμηνεία του όρου «περιορισμός» ως απαγόρευση δεν είναι δόκιμη. Πότε τέλος πάντων θα αντιληφθεί η πολιτεία ότι υπάρχουν περιοχές (νησιά, μεγάλα αστικά κέντρα κ.α.) που έχουν προ πολλού ξεπεράσει τις δυνατότητες της περιοχής τους σε καταλύματα και οι πολιτικές μάρκετινγκ για την προσέλκυση πελατείας περιορίζεται μόνο στη τιμή των προσφερομένων υπηρεσιών γεγονός που υποβαθμίζει το συνολικό προσφερόμενο ελληνικό τουριστικό προϊόν και φυσικά οι πολιτικές αυτές (αποτέλεσμα πιέσεων) στερεί εθνικούς και κοινοτικούς πόρους από περιοχές που έχουν τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. 9. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το Ε.Π προβλέπει δυνατότητα νέων καταλυμάτων σχεδόν παντού (σε ορισμένες περιπτώσεις με κάποιους περιορισμούς) ενώ πριμοδοτεί σαφώς τα υψηλής κατηγορίας καταλύματα (όπου προβλέπει κατηγορίες, αυτές είναι τα 4* και 5* και σε ορισμένα σημεία και τα 3*) και βασική κατεύθυνση, που το διατρέχει, είναι αφενός η προαγωγή υφιστάμενων ξενοδοχείων σε υψηλής κατηγορίας και αφετέρου η αναβάθμιση των Ενοικιαζομένων Δωματίων και Διαμερισμάτων (ΕΕΔΔ) και η μετατροπή τους σε κύρια καταλύματα. Με τον τρόπο αυτό αγνοεί: • ότι η Χώρα και οι προορισμοί της έχουν ανάγκη όλης της γκάμας των καταλυμάτων για διάφορα βαλάντια, και το σημαντικό είναι, τα καταλύματα να είναι ποιοτικά γι αυτό που είναι και προσφέρουν (ποιότητα δεν σημαίνει πολυτέλεια) και σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις αφενός και με όσα υπόσχονται στην πελατεία τους αφετέρου. • Ότι με τον Ν.3299/04 αλλά και προηγούμενα έχει προστεθεί στο ξενοδοχειακό δυναμικό της Χώρας πληθώρα κλινών 5* ή και 4*, που σήμερα λόγω της κρίσης πωλούνται σε χονδρικές ή ακόμη και λιανικές τιμές σημαντικά κατώτερες της κατηγορίας τους. Έρευνα αγοράς, που να προσδιορίσει τη δυνητική ζήτηση καταλυμάτων έχει να πραγματοποιηθεί από το 1999 και επομένως η ανάπτυξη καταλυμάτων προωθείται χωρίς να υπάρχει –έστω ως μία παράμετρος– η δυνητική ζήτηση και μάλιστα ανά προορισμό. • Ότι ακόμη και αν ήταν σκόπιμο τα ΕΕΔΔ να μετατραπούν σε ξενοδοχεία αυτό προϋποθέτει κατάργηση ορισμένων κινήτρων στη νομοθεσία, τα οποία τα ευνοούν και που αυτή τη στιγμή θα έχει σημαντικό κοινωνικό κόστος, ενώ απαιτούνται και ειδικά προγράμματα κρατικών και κοινοτικών ενισχύσεων. 10. Ο ορισμός του «μαζικού τουρισμού» άνετα θα μπορούσε να αντιστοιχεί και σε άλλες θεματικές μορφές, αφού και αυτές είναι δυνατόν να έχουν να τρία συστατικά στοιχεία του ορισμού. Άλλωστε οι «εκάστοτε δημοφιλείς δραστηριότητες των τουριστών» αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ο συντάκτης είχε κατά νουν, ως σημερινές «δημοφιλείς δραστηριότητες των τουριστών» την απόλαυση του ήλιου και της θάλασσας, δεν δικαιολογείται για ποιο λόγο κατατάσσει στους «ανεπτυγμένους πυρήνες μαζικού τουρισμού» τις ιαματικές πηγές, που είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι εξυπηρετούν ειδικές μορφές τουρισμού και έχουν συγκριτικά περιορισμένη δυνητική πελατεία… Γενικά οι ορισμοί θα πρέπει- στο βαθμό που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα σε μορφές τουρισμού- να αναθεωρηθούν ώστε να είναι κατά το δυνατόν προσαρμοσμένοι στη σύγχρονη τουριστική βιβλιογραφία. 11. Στις «φθίνουσες ανεπτυγμένες περιοχές» η προτεινόμενη αναβάθμιση και διαφοροποίηση είναι η κατά Butler «ανανέωση του προορισμού» σε περίπτωση στασιμότητας ή παρακμής, η οποία προϋποθέτει μεταξύ άλλων εμπλοκή και συνεργασία όλων των τοπικών παραγόντων (αρχών, επιχειρηματιών, εξωτερικών επενδυτών, τοπικής κοινωνίας). Εξ άλλου δεν είναι σαφές τι σημαίνει «κοινή δράση» ΥΠΕΚΑ και ΥΠΠΟΤ και κατά πόσο νοείται σχετική ΚΥΑ. 12. Οι περιοχές (Γ), προβλέπεται ότι ορίζονται μέσω κοινής δράσης (μένει να διευκρινιστεί τι σημαίνει) ΥΠΕΚΑ-ΥΠΠΟΤ. όμως ένα άλλο Υπουργείο (το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) είναι αυτό που σχεδιάζει και προωθεί την κατανομή των κοινοτικών κονδυλίων και τα σχετικά προγράμματα, με μόνο περιορισμό την απαιτούμενη κοινή απόφαση των αρμόδιων υπουργών (Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και ΠΟΤ) ως προς τις μορφές των εντασσόμενων στα προγράμματα εγκαταστάσεων, την εξουσιοδότηση της οποίας προώθησε ο ΕΟΤ, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να επιτευχθεί ποσοτικός περιορισμός των ενισχυόμενων καταλυμάτων και έμφαση σε εγκαταστάσεις που διαφοροποιούν το προσφερόμενο προϊόν και αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των περιοχών. Η παρατήρηση τίθεται προκειμένου να διευκρινίσει το ΥΠΕΚΑ με ποιο τρόπο οι περιοχές που θα ορίζονται με κοινή δράση ΥΠΕΚΑ-ΥΠΠΟΤ θα αποτελούν προτεραιότητα, αν όχι δέσμευση, για το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το οποίο μέχρι στιγμής προτάσσει την ανάγκη της εύκολης απορρόφησης των διατιθέμενων πόρων. 13. Στις περιοχές Ε Ομάδα Ι και ΙΙ, δεν σημειώνεται με ποιο τρόπο ορίζονται τα τμήματά τους που εμπίπτουν στις περιοχές Α1 και Β1 (ενδέχεται να έχουν οριστεί στους συνοδευτικούς χάρτες που δεν βρίσκονται στη Διαβούλευση). 14. Στις περιοχές 4.3 (κριτήριο ευαισθησίας των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών πόρων) η κατεύθυνση «συνεργασίας μεταξύ περιοχών...μελών του δικτύου» παραμένει γράμμα κενό, εάν δεν προσδιοριστεί ποιος φορέας θα προωθήσει τη συγκεκριμένη δράση, θα προκρίνει περιοχές για συνεργασία, θα οργανώσει τη συνεργασία, θα στήσει και θα προβάλει τα δίκτυα. Πρόκειται για πεδίο στο οποίο θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί ο ΕΟΤ σε συνεργασία με τις Περιφέρειες ( το Πλαίσιο δεν αναφέρεται παρεμπιπτόντως καθόλου στον ΕΟΤ). 15. Στις Ρυθμίσεις για τις περιοχές Β2, επαναλαμβάνεται η εξαίρεση για τη δημιουργία ειδικών τουριστικών εγκαταστάσεων (προφανώς υποδομών) με ή χωρίς εγκαταστάσεις φιλοξενίας, που από τη φύση τους συνδέονται με την αξιοποίηση πόρων με έντονη χωρική ή θεματική εξάρτηση, που υπήρχε και στο ισχύον Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α-Τ. Οι όροι «έντονη χωρική και θεματική εξάρτηση» θα πρέπει να διευκρινιστούν, σε όλα τα σημεία του Πλαισίου όπου συναντώνται, με παραδείγματα (με ενδεικτική απαρίθμηση) διότι είτε οδηγούν σε σχεδόν πλήρη αποκλεισμό τέτοιων εγκαταστάσεων πλην ίσως υδροθεραπευτηρίων σε τοπική Ι.Π, είτε οδηγούν σε κατάχρηση. Εξ άλλου όλες οι εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής έχουν θεματική εξάρτηση. 16. Στις κατευθύνσεις για τις περιοχές Γ –κατεύθυνση θ, δεδομένων των γενικής σχεδόν εφαρμογής κατευθύνσεων του Πλαισίου για ξενοδοχεία υψηλών-μέσων κατηγοριών και μετατροπή των ΕΕΔΔ σε ξενοδοχεία, αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο η συγκεκριμένη κατεύθυνση έχει τεθεί τόσο «κομψά» και δεν αναφέρεται σε αποκλεισμό των καταλυμάτων. Στις Ρυθμίσεις των περιοχών Γ τίθεται η δυνατότητα διαμόρφωσης ζώνης πλάτους 500 μ. από τα όρια του οικισμού για καταλύματα, με όριο αρτιότητας τα 2 στρ. και ΣΔ 0,3. Πρόκειται ουσιαστικά για τείχος καταλυμάτων πέριξ του οικισμού, που δεν δικαιολογείται με γνώμονα τις ανάγκες του Τουρισμού και που δεν θα προσφέρει τίποτε, πλην της σχετικής αστικοποίησης της ζώνης των 500 μ. στις οικείες περιοχές. Η ίδια παρατήρηση ισχύει για όλα τα σημεία του κειμένου, όπου προβλέπεται μια τέτοια ζώνη. 17. Σε όλα τα σημεία του κειμένου όπου υπάρχει κατεύθυνση για τη δημιουργία δικτύων μονοπατιών, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στο πλαίσιο του Γ ΚΠΣ και όχι μόνο έχει συντηρηθεί και καθαριστεί μεγάλος αριθμός μονοπατιών (ευρωπαϊκά, εθνικά, τοπικά) και από τον ΕΟΤ και από τις Περιφέρειες. Μάλιστα ο ΕΟΤ έχει εκδώσει και σχετικούς χάρτες (αυτό που θεωρείται ζητούμενο στο στοιχ. Ζ του άρθρ.6) έτσι, ο υφιστάμενος αριθμός και η έκταση των μονοπατιών είναι πλέον δυσανάλογοι με τον αριθμό των τουριστών που τα ακολουθούν, ενώ η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στη συντήρησή τους. 18. Στις ρυθμίσεις των περιοχών (Θ) «προστατευόμενοι και εγκαταλελειμμένοι οικισμοί», δεν είναι κατανοητή η ανάγκη για «νέες μεγαλύτερου μεγέθους επενδύσεις» (+20% της υφιστάμενης δομημένης επιφάνειας) όταν, στην περίπτωση οικισμών με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, η προστασία του στοιχείου αυτού είναι αυτή, που μπορεί να εξασφαλίσει τουρίστες στον οικισμό, ενώ η αλλοίωση του οικισμού (π.χ. ως προς την κλίμακα των κτιρίων) θα λειτουργήσει αποτρεπτικά. 19. Πριν το άρθρ.6 όπου γίνεται αναφορά στις ρυθμίσεις όλου του άρθρ.5 και ορίζεται ότι οι ρυθμίσεις του άρθρο 5 δεν έχουν εφαρμογή για τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων κατά την έναρξη ισχύος του νέου Πλαισίου καταλυμάτων, θα πρέπει να σημειωθεί ενημερωτικά, ότι ο εκσυγχρονισμός των καταλυμάτων είναι ούτως ή άλλως ελεύθερος, εκτός εάν συνεπάγεται επέκταση. Επομένως τι νόημα έχει η συγκεκριμένη μνεία; 20. Στον Αστικό Τουρισμό (city breaks–long week-ends) σημαντικό ρόλο παίζει το Εμπόριο, δηλαδή οι δυνατότητες αγορών τοπικών προϊόντων, ενθυμίων αλλά και ειδών μόδας κ.λπ., κατά τη διάρκεια της παραμονής στον προορισμό. Ανάπτυξη Αστικού Τουρισμού χωρίς ανοιχτά μαγαζιά κατά το Σαββατοκύριακο δεν νοείται. Το Πλαίσιο δεν αναφέρεται καθόλου στο Εμπόριο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα απαγορευτικές διατάξεις με τις οποίες δεν μπορούν να είναι ανοικτά τις Κυριακές καταστήματα (εμπορικά, τροφίμων κ.α.) σε τουριστικές περιοχές (π.χ. Μάνη κ.α.), όπως επίσης με άλλες απαγορευτικές διατάξεις δεν επιτρέπουν σε καταστήματα Υγειονομικού ενδιαφέροντος να έχουν ράφια και να προωθούν τα τοπικά αγροτικά προϊόντα στους ξένους επισκέπτες των Ιστορικών Κέντρων των Πόλεων. 21. Πλέον των παρατηρήσεων στην αρχή του κειμένου για την απουσία της Μεσσηνία θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν προκύπτει σαφώς με ποια κριτήρια έχουν επιλεγεί οι περιοχές/λιμάνια προτεραιότητας για κρουαζιέρες (Γ1 στο άρθρ.6). Στο στοιχ.Γ2 δεν γίνεται σαφής η ενδεικνυόμενη και γενικά πλέον αποδεκτή επιλογή να κατασκευάζονται μαρίνες, μόνο εφόσον υπάρχει προοπτική μόνιμου ελλιμενισμού σκαφών όλο το χρόνο, και αγκυροβόλια για τους τουρίστες που κάνουν διακοπές. Οι τουρίστες δεν κάνουν διακοπές σε μαρίνες και γενικά σε μεγάλα τεχνικά έργα, αλλά σε μικρά γραφικά λιμανάκια παραλιακών οικισμών. Ο στόχος «μαρίνες παντού» είναι σπατάλη πόρων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος. 22. Στο στοιχ. Γ3.1του ίδιου άρθρ. αναρωτιέται κανείς ποιες είναι οι δραστηριότητες αλιευτικού τουρισμού που πραγματοποιούνται στη στεριά ( η ελπίδα είναι να μην είναι και πάλι καταλύματα……..) 23. Παρατηρούμε ότι ο νομοθέτης στο παρόν σχέδιο αγνοεί ότι τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα αποτελούν εξ ορισμού τουριστικά καταλύματα και όχι υποδοχείς άλλων τουριστικών επενδύσεων. ΟΙ τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις των συνθέτων τουριστικών καταλυμάτων είναι μέρος του τουριστικού καταλύματος, κατασκευάζονται με προδιαγραφές ΕΟΤ και αποδέχονται τουριστικές υπηρεσίες εκ μέρους του ξενοδοχειακού καταλύματος και του έργου ειδικής τουριστικής υποδομής τα οποία αποτελούν τα υπόλοιπα συστατικά στοιχεία του Συνθέτου Τουριστικού Καταλύματος. Επίσης: • Στο παρόν σχέδιο καταργείται στην ουσία αναπτυξιακές διατάξεις άλλων νόμων και μάλιστα νόμων που ψηφίστηκαν πρόσφατα όπως π.χ, το άρθρο 55 παρ. 13 του Νόμου 4030/2011 που επιτρέπει (υπό όρους) τη χρησιμοποίηση μικρών τμημάτων δασών και δασικών εκτάσεων για τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων. • Το χειρότερο απ όλα είναι ότι ουσιαστικά απενεργοποιεί τα άρθρα 8-10 του Ν4002/2011, με τα οποία θεσμοθετήθηκε σημαντικότατο εργαλείο για την τουριστική ανάπτυξη, τα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα (ΣΤΚ)». Το «σχέδιο» πέρα από τις ανασταλτικές προϋποθέσεις που θέτει (π.χ. υποχρεωτική ενεργειακή αυτάρκεια με χρήση Α. Π. Ε.), αλλοιώνει πλήρως την έννοια του ΣΤΚ που θεσπίζει ο νόμος, ότι δηλαδή είναι τουριστικό κατάλυμα το οποίο μπορεί να εντάσσεται και σε χωρικό υποδοχέα τουρισμού (ΠΟΤΑ) και το θεωρεί το ίδιο ως «χωρικό υποδοχέα» επιβάλλοντας μάλιστα την πολεοδόμησή του, δηλαδή στην πράξη το καταργεί. • Δεν περιλαμβάνει επίσης καμία πρόταση για περιοχές χωροθέτησης ΣΤΚ, όπως και καμία πρόταση για περιοχές χωροθέτησης και άλλες χωροταξικές κατευθύνσεις για τη δημιουργία ΠΟΤΑ, πράγμα άκρως απαραίτητο μετά την τροποποίηση που επέφερε στις διαδικασίες οριοθέτησης των ΠΟΤΑ το άρθρο 11 του Ν4002/2011 (που κατήργησε την πρόβλεψη που υπήρχε στο παλιό άρθρο του Ν 2545/97 για έκδοση ΚΥΑ με χωροταξικές κατευθύνσεις για τις ΠΟΤΑ, οπότε τώρα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το τι πρέπει να περιλαμβάνει μία ΠΟΤΑ, τι ελάχιστο ύψος επένδυσης πρέπει να έχει, σε ποιές περιοχές μπορεί να γίνει κ.λπ.). • Τέλος επιβάλλει την ενσωμάτωση του συνόλου των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων για τον τουρισμό στην πολεοδομική νομοθεσία (ΠΕΡΠΟ), καταργώντας την αποδεκτή από τη νομοθεσία και από το ΣΤΕ αυτονομία της ΠΟΤΑ ως ειδικού εργαλείου κατώτερου επιπέδου χωροταξικού σχεδιασμού για τον τουριστικό τομέα. 24. Στο άρθρ. 10, η απαιτούμενη κατά το κείμενο «προσαρμογή της τουριστικής νομοθεσίας κατά τρόπο, ώστε να μην απαιτούνται έργα υποδομής δυσανάλογης κλίμακας με τις απαιτήσεις ανάπτυξης μικρού μεγέθους καταλυμάτων» είναι φανερό ότι αναφέρεται στις ελάχιστες προδιαγραφές του ΕΟΤ, που ….. «απαιτεί» όσα είναι απόλυτα απαραίτητα για το σύγχρονο τουρίστα δηλ. προσπέλαση, ύδρευση, αποχέτευση κοκ. Να μην υπάρχουν ούτε αυτά; Ήδη το ΥΠΠΟΤ δια της Γενικής Γραμματείας Τουρισμού έχει επιφέρει «προσαρμογές» (και εκπτώσεις) στις προδιαγραφές αυτές. Επίσης, τα τοπικά σύμφωνα μπορούν να συναφθούν με βάση την ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Το ίδιο ισχύει για το χαρακτηρισμό λουτροπόλεων. Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή μας στη Σ.Ε.Π. θέλουμε να τονίσουμε ότι κανένα στρατηγικό σχέδιο όπως στη περίπτωσή μας το νέο χωροταξικό σχέδιο για την αειφόρο ανάπτυξη για τον τουρισμό -απόλυτα αναγκαίο- αλλά η όποια επιτυχία του θα κριθεί από την καλή ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας, την αποδοχή του και φυσικά από την εξασφάλιση πόρων που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σε δράσεις που θα αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής με στόχο την διαφοροποίηση του τουριστικού μας προϊόντος και την ισομερή ανάπτυξη των τομέων της οικονομίας μας. Σε κάθε περίπτωση ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και η μείωση της πολυνομίας θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην κινητοποίηση της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας αλλά και της προσέλκυσης επενδυτών.