• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλας' | 24 Απριλίου 2013, 21:11

    Σε μία πολιτεία που ο πρώτος νόμος για την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων εκδόθηκε το 1855 (ν. ΣΠΖ'/1855), εκφράσεις όπως «κόκκινη γραμμή» θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς της αιτιολογικής έκθεσης, το νομοσχέδιο παραβιάζει πολλές "κόκκινες γραμμές". Η πρώτη κόκκινη γραμμή είναι αυτή της 31.1.1983 - της μόνης ημερομηνίας κατασκευής που έχει, αυτή τη στιγμή, βάση στο Σύνταγμα και την νομοθεσία μας (ΣτΕ Ολ. 3500/2009). Η δεύτερη κόκκινη γραμμή είναι αυτήν της ημερομηνίας απαγόρευσης δικαιοπραξιών κατά των αρχικό ν. 4014/2011 («από την δημοσίευση του παρόντος», 21.9.2011), η οποία ήταν σχετικά κοντά στην ημερομηνία κατασκευής (28.7.2011). Με το νομοσχέδιο, αυτή μεταβιβάζεται κάποια στιγμή μεσα στο 2013, έτσι ώστε κάποιοι να ολοκληρώσουν τις συναλλαγές τους. Ύστερα, υπάρχουν οι μεγάλες "κόκκινες γραμμές". Για παράδειγμα, η "κόκκινη γραμμή" της προστασίας του περιβάλλοντος σύμφωνα με το Σύνταγμα: οι προτεινόμενες ρυθμίσεις οδηγούν σε σαρωτική τακτοποίηση αυθαίρετων χρήσεων και κατασκευών, χωρίς εκτίμηση βάσει ειδικής επιστημονικής μελέτης, όπως απαιτεί το Σύνταγμα (Σ.τ.Ε. Ολομ. 123/2007). Ύστερα, είναι η "κόκκινη γραμμή" της ισότητας των πολιτών απέναντι στο νόμο: τελείως ενδεικτικά, η διάταξη του άρθρου 23 παρ. 5 του νομοσχεδίου επιτρέπει και την χορήγηση «παρέκκλισης» σε όσους υπαχθούν στην ρύθμιση, οι οποίοι αποκτούν έτσι τεράστια πλεονεκτήματα απέναντι σε νομοταγείς συμπολίτες τους. Μία άλλη κόκκινη γραμμή που παραβιάζεται είναι αυτή της διάκρισης των εξουσιών, αφού η διάταξη του άρθρου 23 παρ. 7 επιτρέπει την υπαγωγή και κτισμάτων των οποίων η άδεια «μεταγενέστερα ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε για οποιονδήποτε λόγο» (εκτός από υποβολή αναληθών στοιχείων), άρα και δικαστικά. Είναι απορίας άξιο πώς τα παραπάνω θα αντιμετωπίσουν την "χρόνια παθογένεια σε σχέση με την πρόστασία του περιβάλλοντος και την έγγεια ιδιοκτησία" (!), όπως δηλώνει η αιτιολογική έκθεση στην πρώτη της φράση.