• Σχόλιο του χρήστη 'παναγιώτης καμπούρογλου' | 27 Σεπτεμβρίου 2013, 00:09

    Σχόλιο επί του άρθρου. Η εισήγηση του άρθρου 14 θα πρέπει να είναι δασολόγου ή δασοπόνου εφόσον στο γνωστικό αντικείμενο –επιστημονικό πεδίο των δασοπόνων συμπεριλαμβάνονται η μελέτη και ανάλυση των στοιχείων φωτογραφίσεως, χαρτογραφήσεως, μορφολογίας της περιοχής, της βλάστησης, των νέων πρόσφατων αλλοιώσεων και ότι άλλο απαιτείται από το εν λόγω άρθρο του νόμου. Επιπροσθέτως, αυτή η ρύθμιση θα συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία των δασικών υπηρεσιών. Σχόλιο στην παρ.7 και 8. Δεν νοείται ευνομούμενη χώρα στην οποία το δημόσιο επανέρχεται εντός πενταετίας σε ένα τόσο σοβαρό θέμα και με νέα πράξη του αναιρεί την προηγούμενη και μεταβάλλει τον χαρακτήρα της εκτάσεως επικαλούμενο πλάνη περί τα πράγματα και μάλιστα όταν αυτό αφορά μόνον στο δικαίωμα του δασάρχη να επανέλθει στην περίπτωση που η πράξη χαρακτηρίζει ως μη υπαγόμενη στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας μια έκταση και όχι το αντίστροφο. Η εν λόγω έκταση ενδεχομένως να έχει ήδη αποτελέσει, με βάση την πρώτη πράξη χαρακτηρισμού του δασάρχη, αντικείμενο καλόπιστης συναλλαγής (πώληση κτλ) ή να έχει εκδοθεί οικοδομική άδεια ή /και να έχει μεταβάλλει τη χρήση της μη δυνάμενη να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση. Ούτε είναι δυνατόν αυτοδικαίως να ανακαλείται η πράξη του δασάρχη σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς καν να παρέχεται η δυνατότητα στον πολίτη να παρέμβει στην εν λόγω διαδικασία. Με τον τρόπο αυτό επανέρχεται το δημόσιο οποτεδήποτε και μεταβάλλει αναιτιολόγητα την κρίση του εκδίδοντας νέα πράξη χαρακτηρισμού για την ίδια έκταση εντός πέντε ετών ή σε 15 χρόνια εφόσον αποκτήσει δασική μορφή λόγω της εγκατάλειψης της καλλιέργειάς της. Ανεξαρτήτως του σκοπού που προτίθεται να υπηρετήσει η διάταξη αυτή είναι ενάντια στις αρχές της χρηστής διοίκησης και του κράτους δικαίου. Με την ρύθμιση αυτή καταργείται η ουσία του άρθρου 14 για την επίλυση των δασικών αμφισβητήσεων και η τελεσιδικία των πράξεων χαρακτηρισμού δεν θα επέρχεται ποτέ. Ο χαρακτήρας των αγροτικών εκτάσεων θα τίθεται σε διαρκή αναθεώρηση και αναψηλάφηση χωρίς τελειωμό, οι δασικές υπηρεσίες θα απασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τον εν λόγω αντικείμενο και η αξιοπιστία της δασικής υπηρεσίας θα θίγεται ανεπανόρθωτα κάθε φορά που θα αλλάζει ο δασάρχης και θα αναθεωρεί τις πράξεις του προηγούμενου. Σχόλιο στην παρ.9. Η 838/02 του ΣτΕ και η εγκύκλιος εφαρμογής της έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην πράξη αφού είναι γνωστό ότι πολλές κηρύξεις αναδάσωσης έχουν συμπεριλάβει λανθασμένα αγροτικές εκτάσεις στην οριογραμμή τους με αποτέλεσμα αφενός να ταλαιπωρούνται αναίτια χιλιάδες πολίτες με σύνθετες και χρονοβόρες διοικητικές πράξεις ανάκλησης της αναδάσωσης για αυτές τις αγροτικές εκτάσεις πριν την σύνταξη πράξης χαρακτηρισμού, αφετέρου η απαιτούμενη εργασία εκ μέρους των δασικών υπηρεσιών για την σύνταξη εισήγησης-φωτοερμηνεία προς την Α’βάθμια ΕΕΔΑ, έκδοση απόφασης ΕΕΔΑ , ΦΕΚ, έκδοσης πράξης χαρακτηρισμού, τελεσιδικία , βεβαίωση, να έχει αυξηθεί δραματικά βουλιάζοντας τις υπηρεσίες σε μια ατελέσφορη γραφειοκρατική διαδικασία. Η προαναφερόμενη διάταξη που την υιοθετεί και την ενσωματώνει στο νόμο αναμένεται απλώς να επιδεινώσει την κατάσταση και ίσως αυξήσει και τις αυθαίρετες κρίσεις αφού όταν ο δασάρχης κρίνει ότι μια έκταση είναι αναδασωτέα θα μπορεί πλέον βάσει του νόμου να απόσχει του χαρακτηρισμού με ένα απλό έγγραφό του. Ο πολίτης σε αυτή την περίπτωση βέβαια δεν έχει κανένα δικαίωμα ένστασης ή αντιρρήσεων σε οποιαδήποτε επιτροπή ...Είναι συνταγματικά ορθή και δίκαιη αυτή η διοικητική πρακτική;