• Ήταν ανεπίτρεπτο ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο για τα δασικά οικοσυστήματα να τεθεί σε διαβούλευση για δέκα ημέρες και μάλιστα εν μέσω κοινωνικής αναταραχής από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπου η προσοχή της κοινωνίας είναι στραμμένη αλλού. Επί του προκειμένου, το σχέδιο νόμου αποτελεί μνημείο σύνθετων διατυπώσεων και νομοθετικών τροποποιήσεων. Η ανάγνωσή του από τον πολίτη είναι αδύνατη, η ερμηνεία του δε από τη διοίκηση θα καταστεί αναμφίβολα εξόχως προβληματική. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση έχει βάλει “στον πάγο” την κωδικοποίηση της δασικής νομοθεσίας, ένα έργο εξαιρετικά αναγκαίο για τη δασική προστασία και την αειφορική διαχείριση των δασών με την πιο πρόσφατη κωδικοποίηση να τέθηκε σε ισχύ το 1969. Διερωτάται κανείς, σε ποια επιστημονικά δεδομένα βασίστηκε η καταγραφή του δασικού δυναμικού και της μορφής του ανά περιοχή που να επιτρέπει την κατάταξη και κατηγοριοποίηση των επιτρεπόμενων χρήσεων και μάλιστα με συγκεκριμένα ποσοστά. Επίσης, ποια η σύνδεση με άλλα σχετικά νομοσχέδια, αναπτυξιακού, υποτίθεται χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα η ψηφιακή αποτύπωση των φυσικών και ανθρωπογενών πόρων, το χωροταξικό για τον τουρισμό, οι προβλέψεις και οι ενστάσεις που έχουν τεθεί, όπως επίσης και τα Στρατηγικά Περιφερειακά Σχέδια που έχουν εκπονηθεί; Ποιες οι προβλέψεις τους για τη διαχείριση του δασικού πλούτου ειδικά σε συγκεκριμένες πλούσιες, δασικά, περιοχές; Τα αντίστοιχα νομοθετήματα για τη βιοποικιλότητα και τους νησιωτικούς υγροτόπους ελήφθησαν υπόψη; Σημαντική παράβλεψη στο νομοσχέδιο είναι και η αποτύπωση της ιδιαιτερότητας της νησιωτικότητας όσον αφορά στα δασικά οικοσυστήματα. Είναι δυνατόν οι ίδιες νομοθετικές προβλέψεις να αφορούν στον ίδιο βαθμό τον ηπειρωτικό, το νησιωτικό αλλά και τον παραλιακό χώρο; Είναι σαφές πως η απλοποίηση και η διαφάνεια απέχουν πάρα πολύ από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, ενδεικτικές είναι οι τροποποιήσεις πλήθους νομοθετημάτων της τριετίας 2010-2013, αλλά και του τελευταίου έτους ειδικότερα. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονισθεί ότι το νομοθετικό έργο δε μπορεί να αντικαταστήσει ούτε την πολιτική βούληση ούτε τις αδυναμίες των υπηρεσιών. Τέλος, δε μπορεί σημείο εκκίνησης για την “προστασία” και την “ανάπτυξη” των δασών να είναι το παρόν νομοσχέδιο που αποδυναμώνει όποιες νομικές άμυνες υπήρχαν έως τώρα για την προστασία της δασικής μας περιουσίας, ενώ παράλληλα υπονομεύει την ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας. Αν περάσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο δε θα μείνουν και πολλά να “διαχειριστούμε”.