• Σχόλιο του χρήστη 'Απόστολος' | 28 Ιανουαρίου 2014, 13:55

    Δεδομένης της σύγχρονης ανάγκης/τάσης για ενεργειακή αναβάθμιση των υφιστάμενων κτιρίων και έχοντας υπ' οψιν το εδάφιο (περίπτωση) κ της παρ.6 του αρθ. 11 του Ν.4067/2012 "Σε υφιστάμενα κτήρια η επιφάνεια που προκύπτει από την προσθήκη εξωτερικής θερμομόνωσης, καθώς και η επιφάνεια του πάχους παθητικών ηλιακών και φωτοβολταϊκών συστημάτων, για διάσταση μέχρι 15εκ., έστω και αν δεν τηρούνται οι πλάγιες αποστάσεις Δ ή η οικοδομική γραμμή σε περίπτωση ύπαρξης προκηπίου, ακόμη και στην περίπτωση που υπάρχει στο ακίνητο υπόλοιπο πολεοδομικών μεγεθών. Όταν η οικοδομική γραμμή ταυτίζεται με τη ρυμοτομική, τα παραπάνω κατασκευάζονται σε ύψος τουλάχιστον 3,00μ. από την οριστική στάθμη του πεζοδρομίου ή την οριστική στάθμη του παραχωρημένου χώρου.", προκύπτει το εξής παράδοξο : Έστω υφιστάμενο διώροφο κτίριο, τμήμα του περιγράμματος του οποίου εφάπτεται με την Ο.Γ. Η Ο.Γ. συμπίπτει με τη Ρ.Γ. Η στάθμη του δαπέδου του Α' ορόφου είναι στα +3.00 m. Επομένως, ο ιδιοκτήτης του Α' ορόφου μπορεί νόμιμα να προβεί σε κατασκευή εξωτερικής θερμομόνωσης. Αν μελλοντικά αποφασίσει να προχωρήσει σε έκδοση Ο.Α. για προσθήκη καθ' ύψος Β' ορόφου θα υποχρεωθεί να ακολουθήσει τις διατάξεις του νόμου, επομένως το περίγραμμα του μελλοντικού ορόφου θα πρέπει να εφάπτεται στην Ο.Γ. και δε δύναται να ακολουθήσει το πραγματικό περίγραμμα του υποκείμενου ορόφου. Τουλάχιστον έτσι αντιμετωπίζονται παρόμοια θέματα από τις Υ.ΔΟΜ. Επιπλέον, δεδομένης της θέσης των υποστυλωμάτων/φέροντος οργανισμού των υφιστάμενων κτιρίων, εξυπακούεται ότι τα κατακόρυφα στοιχεία της καθ' ύψους προσθήκης θα αποτελούν συνέχεια των υποκείμενων, αναγκάζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τους ιδιοκτήτες να επιλέξουν κάποια άλλη μορφή θερμομόνωσης συνήθως λιγότερο αποδοτική, μειώνοντας μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις την ωφέλιμη επιφάνεια των χώρων (πχ εσωτερική μόνωση). Με την παρούσα ευκαιρία, μήπως θα έπρεπε να βελτιωθεί το πολεοδομικό πλαίσιο γι' αυτές τις περιπτώσεις? Αναφέρομαι στην παρ. 9 του αρθ. 8 του υπό διαβούλευση νόμου. Η ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων κατά κύριο λόγο με την προσθήκη εξωτερικής θερμομόνωσης, η οποία σαφώς είναι αποδοτικότερη από μία αντίστοιχη εσωτερική, τουλάχιστον στην περίπτωση κατοικιών, μπορεί να μην έχει την ίδια βαρύτητα με τη στατική ενίσχυση των κτιρίων (ασφάλεια των κατασκευών), αλλά σίγουρα αποτελεί πλέον ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της διαχείρισης ενέργειας στη σύγχρονη εποχή. Δεδομένης της "πράσινης" πολιτικής του Υπουργείου, της Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα, θεωρώ ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα στους πολίτες που θα συντελέσουν στη δημιουργία αποδοτικότερων ενεργειακά κτιρίων. Εξάλλου, οποιαδήποτε κατασκευή εξωτερικής μόνωσης -στο κέλυφος υφιστάμενου κτίσματος ή σε νέες καθ' ύψος προσθήκες- πέραν της οικοδομικής/ρυμοτομικής γραμμής ή εντός των υποχρεωτικών πλαγίων αποστάσεων και υπό την προϋπόθεση ότι εξασφαλίζεται κάποιο ελάχιστο ύψος από τους κοινόχρηστους χώρους των πόλεων/οικισμών, δεν επιφέρει αισθητή αύξηση του όγκου τους ή προβλήματα στην κίνηση των πολιτών. Γενικότερα, το όφελος για την κοινωνία και το περιβάλλον είναι σημαντικά μεγαλύτερο και αυτό είναι ένα στοιχείο που. κατά τη γνώμη μου, ο νομοθέτης θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά. Ευχαριστώ.