• Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΒΑΝΑΣ' | 3 Φεβρουαρίου 2014, 09:52

    Φυσικά και πρέπει να εξεταστεί και η δασική ή μη χρήση των εκτάσεων. ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΔΑΣΙΚΕΣ ΦΥΤΕΙΕΣ (ΔΑΣΩΜΕΝΟΙ ΑΓΡΟΙ). Ως πρώην γεωργός, παλαιότερα, και ως πρώην δασικό όργανο (δασολόγος), μετέπειτα, αναφερόμενος στον προβληματισμό των δύο πρώτων σχολίων που αφορούν την αλλαγή χρήσης των ΜΗ δασικών εκτάσεων σε δασικές, σας δηλώνω ότι για την λύση αρκεί η επαναφορά του 2ου εδαφίου της § Ιθ του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003 το οποίο καταργήθηκε με την § 5, εδαφ. α, άρθρο 29, Ν. 3937/2011, ελαφρώς τροποποιημένο έτσι ώστε να παραμένει ισχυρός και μην επανεξετάζεται ο χαρακτηρισμός κάθε έκτασης ο οποίος έχει τελεσιδικίσει. Αυτό θα βοηθήσει στο να μην έχουμε το παράδοξο που έχουμε σήμερα στις παρά κάτω 2 αντικρουόμενες περιπτώσεις : Περίπτωση 1η. Σήμερα η Ε.Ε. επιδοτεί τόσο την δημιουργία τεχνητής δασικής φυτείας σε ένα χωράφι, όσο και την αγρανάπαυση του χωραφιού η οποία, όπως είναι φυσικό, οδηγεί στην δημιουργία δασικής φυτείας με φυσική αναγέννηση και αυτό γίνεται χωρίςαργότερα το χωράφι αυτό να υπόκειται στους περιορισμούς της δασικής Νομοθεσίας, αρκεί ο πολίτης να το δηλώσει και να αδειοδοτηθεί από την δασική υπηρεσία. Περίπτωση 2η. Την ίδια ώρα, το κράτος θεωρεί δασική έκταση, το χωράφι στο οποίο ένας άλλος πολίτης αποφασίζει να δημιουργήσει τεχνητή δασική φυτεία χωρίς να το δηλώσει για δικούς του λόγους (ίσως επειδή ή δεν τον ενδιαφέρει η επιδότηση ή επειδή δεν δέχεται τους όρους της σχετικής σύμβασης),. Είναι λοιπόν φανερό ότι η 2η περίπτωση δεν στηρίζεται σε καμία λογική, είναι αντίθετη με κάθε έννοια ισονομίας, είναι καταστροφική για το περιβάλλον και ως εκ τούτου και για το Δημόσιο συμφέρον και αυτό επειδή υποχρεώνει τον πολίτη να καταστρέφει την δασική βλάστηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μηχανικά μέσα ή, όταν δεν έχει την οικονομική άνεση, να χρησιμοποιεί χημικά μέσα ή ακόμη και φωτιά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Λογικό είναι το ότι, εάν ο πολίτης κατέχει μία έκταση η οποία, σύμφωνα με τον δασικό χάρτη ή την πράξη χαρακτηρισμού, δεν προστατεύεται από την δασική Νομοθεσία, να έχει το δικαίωμα να την διάθεση κατά όπως θέλει, δημιουργώντας σε αυτή οποιαδήποτε φυτεία με δασικά ή Μη δασικά είδη, για παραγωγικούς, αισθητικούς ή άλλους σκοπούς, με ή χωρίς δημοσιοποίηση ή δήλωση της επιθυμίας του. Επειδή είναι κοινωνικά άδικο και αντισυνταγματικό Έλληνες πολίτες να χάνουν τις περιουσίες τους χωρίς αποζημίωση, εάν η χρήση μίας έκτασης κρίνεται απαραίτητη για την βελτίωση ενός βιότοπου ή για άλλους λόγους δημοσίου συμφέροντος, θα πρέπει να αποζημιώνεται ή να αντικαθίσταται με παρόμοια έκταση ή με δομήσιμο οικόπεδο, εφόσον είναι άρτια και οικοδομήσιμη. Για την στήριξη των προαναφερομένων πρέπει να πάρουμε υπόψη τα εξής : 1. Σύμφωνα με την επιστήμη, τεχνητή δασική φυτεία είναι η φυτεία με δασικά είδη, που δημιουργείται σε ΜΗ δασικό έδαφος. (Ο τρόπος δημιουργίας μίας φυτείας είναι η σπορά, η φύτευση, ο αγενής πολλαπλασιασμός και η φυσική αναγέννηση). 2. Όπως όλοι γνωρίζουν, η απόφαση του πολίτη να μην καλλιεργήσει το χωράφι του ισοδυναμεί με την απόφασή του να δημιουργήσει δασική φυτεία με φυσική αναγέννηση, διότι είναι γνωστό ότι η ακαλλιέργητη έκταση θα καλυφθεί στην αρχή με τα πρόδρομα είδη της δάσωσης, τα οποία θα προστατεύσουν την δημιουργία της μετέπειτα φυτείας. 3. Το άρθρο 11 του Ν. 3208/2003 σύμφωνα με το οποίο « Οι υπαγόμενες στην περίπτωση α' της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979 ιδιωτικές γεωργικές εκτάσεις, στις οποίες υπάρχουν ή δημιουργούνται τεχνητές δασικές φυτείες, δεν προσλαμβάνουν εκ του λόγου αυτού το δασικό χαρακτήρα.» 4. Την 221128/3848/05-09-2001 δ/γή ΥΠΕΚΑ. Η οποία αναφέρει «… σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την αριθ. 3459/2009 απόφαση Σ.τ.Ε., τεχνητές δασικές φυτείες θεωρούνται αυτές που δημιουργήθηκαν ή δημιουργούνται επί ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων, με σκοπό την υλοτομία, τη διακίνηση και εμπορία δασικών προϊόντων…» 5. Την 100888/2559/ 09/08/2000 δ/γή του τμήματος Νομικών υποθέσεων της Δ/νσης προστασίας Δασών, σύμφωνα με την οποία «Η εξαίρεση των τεχνητών δασικών φυτειών που προβλέπεται στο άρθρο 27 του Ν. 2664/1998 αναφέρεται στις φυτείες που δημιουργήθηκαν τεχνητά επί μη δασικών εδαφών.» 6. Το σκεπτικό της 3457/2009 απόφασης του ΣτΕ. σύμφωνα με το οποίο «Ποτέ δεν υπάγονταν στις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας οι τεχνητές δασικές φυτείες που δημιουργούνταν επί ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων με σκοπό την υλοτομία την διακίνηση και εμπορία δασικών προϊόντων». 7. Το ότι για να δημιουργηθεί ένα δασικό οικοσύστημα χρειάζονται τουλάχιστον 30 χρόνια, όπως δέχεται το ΥΠΕΚΑ, στην σχετική διαφήμιση και όπως είναι η πραγματικότητα.