• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΛΟΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ' | 11 Φεβρουαρίου 2014, 22:46

    Οι ρυθμίσεις του αρθρου 22 αλλοιώνουν επικίνδυνα την έννοια της αμιγούς κατοικίας. Ειδικά οι περιπτώσεις 10, 11 και 12 στην παρ. Α δεν συνάδουν με την έννοια της αμιγούς κατοικίας. Οι προβλέψεις του άρθρου 2 του ΠΔ 23/2/87 (ΦΕΚ/166/Δ)είναι σαφώς πιο ορθές και σοφές. Η παρ. Β είναι προβληματική, ως προς τη διατύπωση, και θα οδηγήσει στην υποβάθμιση τής ποιότητας ζωής των κατοίκων, οι οποίοι κατοικούν στους πρώτους παράλληλους δρόμους των κεντρικών οδών, καθότι η παρ. Β αναφέρεται σε ολόκληρα τα οικοδομικά τετράγωνα, που "βλέπουν" σε κεντρικές οδούς, κλπ., και όχι μόνο στα οικόπεδα, που εφάπτονται σ'αυτές. Σε κάθε περίπτωση, δεν διευκρινίζονται οι έννοιες "κεντρικές οδοί" και "κύριες δημοτικές οδοί", με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προβλήματα και καταχρήσεις αυτών τών όρων. Προσωπικά πιστεύω, ότι πρέπει να απαλειφθεί πλήρως η παρ. Β και επαναλαμβάνω, όπως και στο άρθρο 21, ότι πρέπει να επαναληφθεί η πρόβλεψη του άρθρου 11 παρ.1. του ΠΔ 23/2/87 (ΦΕΚ/166/Δ), σύμφωνα με το οποίο: «Από την πολεοδομική μελέτη είναι δυνατόν ορισμένες από τις χρήσεις γης που επιτρέπονται σύμφωνα με τα πιο πάνω άρθρα να απαγορεύονται ή να επιτρέπονται με όρους και προϋποθέσεις ή να αφορούν τμήματα οικοδομικών τετραγώνων ή οικοπέδων ή και ορόφους κτιρίων». Πρόκειται για μία ρύθμιση, η οποία προσδίδει μία ευελιξία στον καθορισμό των χρήσεων γης σε κάθε περιοχή, με την προσαρμογή τους στις ιδιαιτερότητες εκάστης περιοχής.