• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Βερνάρδου' | 16 Φεβρουαρίου 2014, 23:05

    Ο τρόπος χωροθέτησης με νόμο και όχι με πολεοδομική μελέτη κεντρικών ή υπερτοπικών χρήσεων, όπως αυτές ορίζονται τόσο στο άρθρο 24 «πολεοδομικό κέντρο», όσο και στο άρθρο 23 «γενική κατοικία», ακόμα και στο άρθρο 22 «αμιγής κατοικία», υποχρεωτικά κατά μήκος όλων των κύριων, κεντρικών και συλλεκτήριων οδών των πολεοδομικών ενοτήτων των πόλεων, αναιρεί και υποβαθμίζει την ορθολογική λειτουργία των υφιστάμενων πολεοδομικών κέντρων γύρω από πλατείες και κεντρικά σημεία αναφοράς της πόλης σύμφωνα με εμπειρικές επιλογές και πολεοδομικά κριτήρια, απορρυθμίζοντας ταυτόχρονα και την κοινωνική συνοχή των κατοίκων. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ότι καταργεί στη πραγματικότητα τις περιοχές αποκλειστικής και αμιγούς κατοικίας, καθώς και τα πολεοδομικά κέντρα γειτονιάς. Προωθεί ως νέα σημεία αναφοράς των πόλεων το εμπορικό κέντρο Α ή τον πολυχώρο Β, ή το εκπτωτικό χωριό Γ κλπ. Αναιρεί την ορθολογική πολεοδομική οργάνωση και την έννοια της πολυλειτουργικής πόλης. Προωθεί την τυχαία χωρίς πολεοδομικά κριτήρια εγκατάσταση χρήσεων εξαιρετικά οχλουσών ή ασύμβατων τόσο με το γειτνιάζον αστικό περιβάλλον όσο και μεταξύ τους, όπως ΚΤΕΟ, μεγάλα εμπορικά κέντρα, κλινικές, εκπαιδευτήρια, σταθμούς μετεπιβίβασης ΜΜΜ, σταθμούς υπεραστικών λεωφορείων, εμπορευματικά κέντρα αυτοκινήτων κλπ. Μεγιστοποιεί και δυσκολεύει αντί να ελαχιστοποιεί και να διευκολύνει τις μετακινήσεις κατοίκων και εργαζομένων. Μεγιστοποιεί τη γραφειοκρατία καθόσον οι υπηρεσίες θα καλούνται να εξετάζουν κατά περίπτωση την συμβατότητα γειτνίασης χρήσεων (πχ ναι μεν επιτρέπεται το σχολείο -τοπική εξυπηρέτηση- σε περιοχή αμιγούς ή γενικής κατοικίας, όμως πρόλαβε και εγκαταστάθηκε κλινική -υπερτοπική εξυπηρέτηση- σε κοντινή απόσταση και άρα απαγορεύεται το σχολείο)..Οπωσδήποτε καταστρατηγείται το αίσθημα εμπιστοσύνης των πολιτών όσον αφορά στο πολεοδομικό και περιβαλλοντικό κεκτημένο.