• i. Δυστυχώς η πρόταση διαιωνίζει την έλλειψη ουσιαστικής σύνδεσης μεταξύ χωροταξικού σχεδιασμού και αναπτυξιακού προγραμματισμού, κλειδί της μέχρι τώρα παθογένειας του συστήματος χωρικού σχεδιασμού της χώρας. Η απλή αναφορά :«Για τη σύνταξη της Εθνικής Χωροταξικής Πολιτικής λαμβάνονται υπόψη η Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική….και το εθνικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων…» δεν αρκεί, όπως η εμπειρία εφαρμογής του ισχύοντος ν.2742/1999 απέδειξε. Απαιτείται ουσιαστική και αμφίδρομος σύνδεση μεταξύ των Μεσο-προθέσμων Πλαισίων Οικονομικής Ανάπτυξης και της ΕΧΠ, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι στόχοι των δευτέρων, χωρίς να θυσιαστεί το περιβάλλον στην οικονομική ανάπτυξη. Η Ελληνική Εταιρεία, με την πρότασή της για μια ριζική Περιβαλλοντική Φορολογική Μεταρρύθμιση συνδέει αρμονικά τα δύο και επιπλέον και την Κοινωνική Πολιτική. ii. Η προβλεπόμενη διαδικασία έγκρισης της Εθνικής Χωροταξικής Πολιτικής παρουσιάζει ασάφειες και Συνταγματικά κενά : «υποβάλλεται στο Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση και ανακοινώνεται στη Βουλή για συζήτηση κατά τις κείμενες διατάξεις.» Η Βουλή δηλ.- σε ολομέλεια ή όχι; - συζητάει απλώς, χωρίς να εγκρίνει ; Αλλά και αν η συζήτηση συνεπάγεται δικαίωμα λήψης τελικής απόφασης, με βάση ποιό άρθρο του Συντάγματος ολοκληρώνεται η διαδικασία ; Είναι το άρθρο 79 παρ.8 ή άλλο; iii. Πρέπει και εδώ να προστεθεί η υποχρεωτική γνωμοδότηση του ΕΣΧ, καθώς επίσης να περιοριστεί και η συναρμοδιότητα, άλλων Υπουργείων στα απολύτως αναγκαία.