• Σχόλιο του χρήστη 'Iosif Doudonis' | 22 Μαΐου 2014, 11:05

    Βλέποντας στην τηλεόραση τα προχθεσινά συμβάντα σε Βοσνία και Σερβία (μεγάλες πλημμύρες με θύματα και μεγάλες υλικές καταστροφές), το πρόσφατο της Κεφαλονιάς (ισχυρός σεισμός με σημαντικότατες ζημιές σε κλίμακα μεγάλου νησιού), το παλαιότερο της Πελοποννήσου (ανεξέλεγκτες πυρκαϊές με θύματα, ανυπολόγιστες ζημιές και έντονη περιβαλλοντική υποβάθμιση διαρκείας) , τα γεγονότα πριν από χρόνια στη Σερβία , τη Βυρηττό και πρόσφατα στη Λιβύη και τη Συρία (εμπόλεμες καταστάσεις με πολλά ανθρώπινα θύματα και ανυπολόγιστες κοινωνικοοικονομικές δυσμενείς επιπτώσεις διαρκείας), συνειδητοποιώ τη σημασία του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου για τις ΚΔΕΠΑΠ. Θεωρώ όμως ιδιαίτερα πιο σημαντική την πρακτική πλευρά του θέματος της προστασίας έμψυχων και άψυχων, από τη γραφειοκρατική αντίληψη του «δέον και απολύτως προβλέψιμου γενέσθαι» που συνήθως επιδιώκεται μέσω της διαμόρφωσης αυστηρά ανελαστικών Τεχνικών Προδιαγραφών, Οδηγιών κλπ. Οι προδιαγραφές αυτές συχνά θεωρητικοποιούν και δυσχεραίνουν την εφαρμογή ενός πρακτικού και λειτουργικού στην ουσία θεσμού. Οι Τ.Π., Οδηγίες και Πρότυπα που συνοδεύουν το Σχέδιο Νόμου για τις ΚΔΕΠΑΠ, θα πρέπει να έχουν χαρακτήρα περισσότερο «οριοθετικό» και λιγότερο επακριβώς «προσδιοριστικό» , διότι αναφέρονται σ’ ένα ευρύτατο και πολύπλοκο σύνολο απαιτήσεων, εφαρμόσιμων κατά περίπτωση και τοπικά, με βάση και τον Εθνικό Χάρτη Χωρικής Επικινδυνότητας (ΕΧΧΕ) που συσχετίζει ολιστικά τις Έκτακτες Ανάγκες.