• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Κουνάδη' | 27 Οκτωβρίου 2009, 21:18

    Σε όλη την Ελλάδα τα Δασαρχεία "κατά κρίση" χαρακτηρίζουν ως δασικά κτήματα ή οικόπεδα που ανήκουν σε φτωχούς ανθρώπους, είναι η μόνη τους περιουσία και όπου φύονται χορτάρια ή και πουρνάρια ύψους ενός μέτρου. Την ίδια στιγμή υπάρχουν νόμιμα χτισμένες βίλλες μέσα σε πραγματικά δάση, όπως στα βουνά της Αττικής π.χ. Πολιτεία, Εκάλη, Θρακομακεδόνες, Κηφισιά, Πεντέλη, Υμητός κ.λ.π. 1) Είναι κοινωνικά δίκαιο κάποιοι να κατοικούν σε βίλλες στον καθαρό αέρα και μέσα στο πράσινο και άλλοι σε υποβαθμισμένες περιοχές που δεν υπάρχει ίχνος δέντρου ή πρασίνου και απ' όπου διέρχονται δρόμοι μεγάλης κυκλοφορίας ή βιομηχανίες και η μόλυνση σκοτώνει όπως: Αχαρνών, Κυψέλη, Παγκράτι, Πέραμα, Δραπετσώνα; 2) Είναι επιστημονικά ορθό να χαρακτηρίζονται δάση οι αγροί με τα χορτάρια και τα πουρνάρια; 3)Είναι περιβαλλοντικά και κοινωνικά ηθικό να μην μπορεί να χτίσει ο μικροιδιοκτήτης το εξοχικό του στα 4 στρέμματα αλλά να μπορούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες να αποκλείουν ολόκληρες εκτάσεις παράκτιες ή ορεινές από τη δημόσια χρήση και να χτίζουν με τεράστιους συντελεστές και ειδικούς όρους δόμησης; Η έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και την προστασία της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας της. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν και πεθαίνουν σαν τα σκυλιά του δρόμου: Κέντρο Αθήνας, Ομόνοια, Ευρυπίδου...Μια από τις βασικές αιτίες είναι η από δεκαετίες τρομακτική υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος αυτών των περιοχών. Η προστασία των δασών πρέπει να αποτελεί μέρος μιας συνολικής πολιτικής για τον άνθρωπο και την αρμονική σχέση ανάπτυξης και περιβάλλοντος, στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισοτιμίας, των ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στην ποιότητα του αστικού, περιαστικού, αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος και στην αειφορία.