• Επί του καθορισμού χρήσεων και δραστηριοτήτων του σχεδίου του ΠΔ, δεν γίνεται απολύτως καμία αναφορά για τη λήψη προστατευτικών μέτρων από την χρόνια υποβάθμιση που υφίστανται οι παραλίες της χώρας από τα «πόστα» ομπρελοκαθισμάτων νόμιμα ή παράνομα, ιδιαίτερα δε στις προστατευόμενες περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ 2000. Τα χωροθετημένα «πόστα» ομπρελοκαθισμάτων από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στις ακτές ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας (περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ 2000), εντείνουν πολύ σοβαρά την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, αφού επιφέρουν την εντατικοποίηση στον χαρακτήρα της χρήσης της ακτής που αφενός μεν δεν προστατεύει την φύση πουθενά σε όποιους τόπους και μορφή εφαρμόζεται, αφετέρου «νομιμοποιεί» την υποβάθμιση και καταργεί τον κοινόχρηστο χαρακτήρα και το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης και χρήσης της παραλίας από τους λουόμενους. Από την πολυετή ερευνητική εμπειρία του Συλλόγου Κατελειού Κεφαλονιάς πάνω στις ζώνες ωοτοκίας της χελώνας στο νησί, αλλά και άλλων αντίστοιχων Συλλόγων, έχει διαπιστωθεί ότι οι μόνιμα σε παράταξη πάνω στην παραλία σειρές από καρφωμένες ομπρέλες, ξαπλώστρες, τραπεζάκια, διάδρομοι, σκουπιδοτενεκέδες, καμπίνες κ.λ.π είναι από τα πολυπληθή περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα και συγκεκριμένα: • Αφενός στερούν, τη δυνατότητα προσπέλασης της καρέττα καρέττα για να γεννήσει στις ζώνες ωοτοκίας, αφού αναπτύσσονται κυριολεκτικά ως τείχος και φράγμα μπροστά στο άγριο θαλάσσιο ζώο, κατά το μήκος και κατά το πλάτος της ακτής σε τριπλές και τετραπλές σειρές που πάντοτε «επεκτείνονται» και πληθαίνουν αριθμητικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με ενδιάμεσους ξύλινους και πλαστικούς διαδρόμους και, αφετέρου στερούν τη δυνατότητα χρήσης των καλύτερων τμημάτων της ακτής από τους κατοίκους της περιοχής κι επισκέπτες που δεν θέλουν να πληρώνουν για κάτι φυσικό που δικαιούνται να απολαμβάνουν και να χαίρονται χωρίς κόστος και μάλιστα σε εποχές οικονομικής κρίσης και μαρασμού. Οι δήθεν κραυγές ότι εμποδίζεται η τουριστική επιχειρηματικότητα στις προστατευόμενες περιοχές είναι καθαρή παραπλάνηση και παρακινείται αποκλειστικά από την επιθυμία για εφήμερο κέρδος, χωρίς πολλή δουλειά, με χαμηλά κοστολόγια, στις καλύτερες περιοχές, χωρίς θυσίες και χωρίς να γίνεται αντιληπτό από πολλούς ότι πλήττεται έτσι συνολικά η οικονομική βιωσιμότητα ενός τόπου όταν υποβαθμίζεται το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. • Επιφέρουν, την εξάντληση της φέρουσας ικανότητας του παράκτιου οικοσυστήματος, καταστρέφουν την βιολογική ζωή του, περιορίζουν τη φυσική δυνατότητα αποκατάστασής του, αφού, α) διοχετεύεται λιγότερος αέρας, όταν εξασκείται συμπίεση εντονότερη ανά τετραγωνικό μέτρο (μ2) επιφάνειας άμμου και αλλάζει η πυκνότητά της, από τα συνεχή και πολυπληθή πατήματα και από το «σύρσιμο» των εξοπλισμών που πρακτικά δεν αποφεύγονται, β) ευνοούν τις αναερόβιες συνθήκες (υπερβολική υγρασία) από υγρά οργανικά απόβλητα (π.χ αναψυκτικών, ξεπλυμάτων ποδιών, ούρων κ.α) αλλά και την αθροιστική συγκέντρωση οργανικών και ανόργανων στερεών αποβλήτων (π.χ υπολείμματα τροφών, φρούτων, πλαστικών κ.α) με αποτέλεσμα την αλλαγή των φυσικοχημικών ιδιοτήτων της άμμου που οδηγεί στη σήψη των αυγών στις φωλιές, αν κατά τύχη καταφέρουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και γεννήσουν, αλλά και από άλλα σκουπίδια όπως αποτσίγαρα («γόπες») ~200τεμαχ ανά τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας άμμου σε κάθε «πόστο» παράταξης εξοπλισμού, από μικρά τεμάχια πλαστικών, από καλαμάκια, κουταλάκια κ.λ.π που οι τσουγκράνες καθαριότητας αδυνατούν να μαζέψουν, γ) τη μεταβολή του μικροκλίματος και των αβιοτικών παραγόντων της ακτής, π.χ μείωση της θερμοκρασίας της άμμου από τη συνεχή σκίαση των ομπρελών που πρακτικά δεν κλείνουν ποτέ και την πλήρη αντίθεση για την ασύγκριτα μικρότερη επίπτωση από τους λουόμενους (ντόπιους και τουρίστες) που «μοιράζονται» με τις ομπρέλες τους κατά μήκος της ακτής, αντιδρούν ευγενέστατα στην όποια ενημέρωση προστασίας της χελώνας από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, τοποθετούνται εκτός ζώνης ωοτοκίας πάνω στο υψηλότερο υγρό σημείο της παλίρροιας (4-5μ από την θάλασσα) για την λογική αποφυγή εγκαυμάτων στα γυμνά πέλματά τους, παίρνουν μαζί τους τον όποιο θαλάσσιο εξοπλισμό χρησιμοποιήσουν όταν φύγουν από την παραλία και με υψηλότερη περιβαλλοντική συνείδηση για την περισυλλογή των απορριμμάτων τους αφού ξέρουν ότι δεν υπάρχει «κάποιος πίσω τους» για να τα μαζέψει. Όλα τα παραπάνω διαπιστωμένα χρόνια περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα θα πρέπει να αποφευχθούν με το υπό σύνταξη σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο θα πρέπει να προβλέπει ρητά την προστασία του περιβάλλοντος από την παραπάνω περιγραφόμενη χρήση. Για τους παραπάνω λόγους: 1) Επικαλούμαστε απόσπασμα από την σελίδα 9 του Πρακτικού 68/1999 Συνεδρίαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την επεξεργασία σχεδίου διατάγματος….χαρακτηρισμός χερσαίων και θαλασσίων περιοχών Κόλπου Λαγανά Ζακύνθου των Νήσων Στροφάδων ως Εθνικό θαλάσσιο πάρκο ότι…. «η ανεξέλεγκτος πρόσβασις μεγάλου αριθμού επισκεπτών η τοποθέτηση ομπρελών και καθισμάτων και η συναφής προς ταύτα ανάπτυξη αυθαίρετων επιχειρήσεων, αι οποίαι είναι αδύνατον να ελεγχτούν έχουν ως αποτέλεσμα την αλλοίωση του μικροπεριβάλλοντος των φωλεών (ποδοπάτημα από τους πεζούς καταστροφή από την τοποθέτηση των ομπρελών, ισοπέδωση αμμοθινών κ.λ.π) …» 2) Ζητούμε να απαγορευτούν εντελώς στο Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος οι δυνατότητες άμεσης ή έμμεσης ενοικίασης «πόστων» ομπρελοκαθισμάτων νόμιμα ή παράνομα από οποιονδήποτε σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ 2000 της χώρας και να ενισχυθεί ουσιαστικά ο έλεγχος και η προστασία τους. Ξενοπούλου Κατερίνα, της περιβαλλοντολογικής οργάνωσης "ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΕΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΚΑΙ ΧΕΡΣΑΙΑΣ ΖΩΗΣ" ΚΑΤΕΛΕΙΟΥ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ