Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΧΕΛΩΝ, MEDASSET, WWF Ελλάς' | 11 Μαρτίου 2016, 19:51

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 3, παράγραφος Α1 – επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΠΠΦ-1 Στην παράγραφο Α1 του άρθρου 3 ορίζονται οι επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΠΠΦ-1, δηλαδή στις παραλίες ωοτοκίας των περιφερειακών ενοτήτων Ηλείας (ζώνη ΠΠΦ-1α) και Μεσσηνίας (ζώνη ΠΠΦ-1β). Επ’ αυτών σημειώνουμε τα ακόλουθα: 1. Στην περίπτωση 1 θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ποιος είναι ο φορέας διαχείρισης της περιοχής, καθώς δεν υπάρχει αναφορά σε φορέα διαχείρισης στο υπόλοιπο διάταγμα. 2. Στην περίπτωση 2 προβλέπεται έκθεση τεκμηρίωσης σκοπιμότητας έργων και εργασιών που αποσκοπούν στη βελτίωση, διατήρηση ή/και αποκατάσταση των χαρακτηριστικών του οικοσυστήματος, χωρίς ωστόσο να γίνεται αναφορά στο σχετικό σχέδιο διαχείρισης που προβλέπει το άρθρο 4. Συνεπώς προτείνεται να επιτρέπονται έργα και εργασίες «σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους του Σχεδίου Διαχείρισης της περιοχής και εφόσον περιλαμβάνονται σε εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης». Επιπλέον από τη διατύπωση της διάταξης δεν είναι σαφές ποια είναι η υπηρεσία διοίκησης: η ΠΕΧΩΣ ή το γραφείο διοίκησης (του άρθρου 8). Σε κάθε περίπτωση για τέτοια έργα θα πρέπει να ζητείται η «σύμφωνη» γνώμη της όποιου σχήματος διαχείρισης της περιοχής. 3. Στην περίπτωση 3 προβλέπεται η δυνατότητα «πρόσβασης προς την ζώνη του αιγιαλού, αποκλειστικά από τις υφιστάμενες προς την ακτή προσβάσεις». Σημειώνεται ότι εντός του τόπου κοινοτικής σημασίας GR 2550005 «Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι –Κυπαρισσία)» και συγκεκριμένα στο συνεχές παραλιακό μέτωπο μεταξύ των οικισμών Ελαία και Αγιαννάκη (προτεινόμενη από το παρόν σχέδιο Π.Δ. ζώνη ΠΠΦ-2γ), μήκους 2,5 χλμ. και έκτασης περίπου 300.000 τ.μ., ιδιοκτησίας της εταιρίας «Νέος Κότινος Α.Ε.», κατασκευάστηκαν τα έτη 2011 και 2012 πέντε κάθετοι προς την παραλία δρόμοι. Η κατασκευή τους έγινε χωρίς σχετική άδεια ή έγκριση περιβαλλοντικών όρων και είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή θινικών σχηματισμών. Δεδομένης, συνεπώς, της ύπαρξης παράνομων δρόμων στην προστατευτέα περιοχή, η συγκεκριμένη διάταξη θα πρέπει να αναθεωρηθεί και να λάβει υπόψη της τα εξής: 1) τις διατάξεις του άρθ. 14 παρ. 4 Ν. 3937/2011, 2) την Έκθεση Μικτού Κλιμακίου Ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης με αντικείμενο την διενέργεια ελέγχου νομιμότητας πράξεων και ενεργειών που σχετίζονται με υπόθεση διάνοιξης δρόμων και οικοδόμησης σε Τόπο Κοινοτικής Σημασίας (Δεκέμβριος 2013), 3) τα πορίσματα των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, 4) την υπ’ αριθμ. 174 Σύσταση της Διεθνούς Σύμβασης της Βέρνης (Δεκέμβριος 2014), 5) Το υπ’ αριθμ. 32/2015 Πρακτικό Επεξεργασίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. σκέψη 16, σελ. 38, περίπτωση γ) και 6) τις από 18/02/2016 κατατεθειμένες στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτάσεις της Γενικής Εισαγγελέως (σκέψεις 67 έως 84). Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί πως η έλλειψη ειδικού παραρτήματος στην ΕΠΜ με το οδικό δίκτυο της προστατευτέας περιοχής και η παράλειψη καθορισμού μέσω του σχεδίου Π.Δ. των σημείων και των διαδρομών μέσω των οποίων οι λουόμενοι θα έχουν πρόσβαση στην ακτή, ώστε να υπάρχει σαφήνεια και να δημιουργηθούν στα σημεία αυτά και οι κατάλληλες υποδομές υποδοχής των επισκεπτών, στο μέλλον θα οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υποβάθμισης των αμμοθινών, που αποτελούν προστατευόμενους οικοτόπους από την οδηγία 92/43/ΕΟΚ και του συνόλου της παράκτιας ζώνης. Η παράλειψη αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την παραδοχή ότι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία της θαλάσσιας χελώνας μεταξύ του Καλού Νερού και των εκβολών της Νέδας (δηλ. στο βόρειο τμήμα ΠΠΦ-1β, βλ. σελ. 365 της ΕΠΜ). Τέτοιου είδους σοβαρά ζητήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω του Σχεδίου Διαχείρισης όταν στην πράξη χαρακτηρισμού (Π.Δ.) απουσιάζουν παντελώς οι σχετικοί όροι και προϋποθέσεις. Προτείνουμε να γίνει αντικατάσταση από «υφιστάμενες» σε «νομίμως υφιστάμενες» προσβάσεις. Επίσης να γίνει ρητή αναφορά περί κατάργησης των παράνομων διόδων που υπάρχουν εντός της προστατευτέας περιοχής (είτε παράλληλοι στο παραλιακό μέτωπο και εντός της θινικής βλάστησης κατακερματίζοντας αυτή, είτε κάθετοι στο παραλιακό μέτωπο με απολήξεις στη θινική βλάστηση) και να διαταχθεί η αποκατάσταση της βλάστησης των θινών. 4. Στην περίπτωση 5 προβλέπεται «η ημερήσια επίσκεψη και η ξενάγηση επισκεπτών με σκοπό την περιβαλλοντική εκπαίδευση, την παρατήρηση της φύσης και την αναψυχή». Ο εν λόγω όρος είναι άκρως γενικά διατυπωμένος και δημιουργεί σύγχυση σχετικά με την επιτρεπτή χρήση της ζώνης του αιγιαλού από τους λουόμενους. Είναι απαραίτητο να αποσαφηνιστούν οι όροι με τους οποίους οι λουόμενοι δύνανται να απολαμβάνουν το δημόσιο αγαθό του αιγιαλού χωρίς όμως να παρενοχλούν την θαλάσσια χελώνα κατά τον άκρως ευαίσθητο κύκλο αναπαραγωγής της (ώρες παραμονής στον αιγιαλό, προτεινόμενη ζώνη χρήσης, μη οχλούσα συμπεριφορά). Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί πως στην θέματι περιοχή υπάρχει διαχρονικά παρενόχληση της θαλάσσιας χελώνας λόγω ανθρώπινης παρουσίας στην παραλία ωοτοκίας κατά τις βραδινές ώρες. Προτείνουμε να προβλεφθεί ότι επιτρέπεται η παραμονή από την ανατολή μέχρι 1 ώρα μετά την δύση του ηλίου με τρόπο που θα καθορίζεται στο Σχέδιο Διαχείρισης ή/και στον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας της περιοχής, προκειμένου να αποφεύγεται η υποβάθμιση των αμμοθινών και της αυτοφυούς βλάστησης. 5. Στην περίπτωση 6 θα πρέπει να προστεθεί πρόβλεψη για φυτεύσεις μόνο με αυτοφυή είδη της περιοχής, κατ’ αντιστοιχία όσων γράφονται για τους Προστατευόμενους Φυσικούς Σχηματισμούς (βλ. αρθ. 3 (Β.1.1)(ε)(i)). Άρθρο 3, παράγραφος Α2.1 – επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΠΠΦ-2 Στην παράγραφο Α2.1 του άρθρου 3 προβλέπονται οι επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΠΠΦ -2 «ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΘΙΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΔΑΣΙΚΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ». Επ’ αυτών σημειώνουμε τα ακόλουθα: 1. Στην περίπτωση 1 θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ποιος είναι ο φορέας διαχείρισης της περιοχής, καθώς δεν υπάρχει αναφορά σε φορέα διαχείρισης στο υπόλοιπο διάταγμα. 2. Στην περίπτωση 2 προβλέπεται έκθεση τεκμηρίωσης σκοπιμότητας έργων και εργασιών που αποσκοπούν στη βελτίωση, διατήρηση ή/και αποκατάσταση των χαρακτηριστικών του οικοσυστήματος, χωρίς ωστόσο να γίνεται αναφορά στο σχετικό σχέδιο διαχείρισης που προβλέπει το άρθρο 4. Συνεπώς προτείνεται να επιτρέπονται έργα και εργασίες «σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους του Σχεδίου Διαχείρισης της περιοχής και εφόσον περιλαμβάνονται σε εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης». Επιπλέον, κατά την εκτέλεση έργων και εργασιών που αποσκοπούν στη βελτίωση, διατήρηση, ή και αποκατάσταση των χαρακτηριστικών του οικοσυστήματος, εφόσον τεκμηριώνεται επαρκώς η σκοπιμότητα (αναγκαιότητα) και η αποτελεσματικότητά τους, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο ήπια μέσα (π.χ. ζώα) και μέθοδοι, και να αποφεύγεται η χρήση μηχανοποιημένων μέσων (χρήση βαρέων οχημάτων φορτηγών, ελκυστήρων, κτλ). Όπως είναι γνωστό αλλά και έχει ήδη παρατηρηθεί στις καμένες εκτάσεις της ευρύτερης περιοχής του Καϊάφα που δημιουργήθηκαν από τις πυρκαγιές του 2007, η χρήση μηχανοποιημένων μέσων, για παράδειγμα για την απομάκρυνση της καμένης ξυλείας, προκαλεί ζημιά τόσο στην αναγεννημένη ποώδη, θαμνώδη αλλά και δενδρώδη βλάστηση, όσο και στη δομή και συνεκτικότητα του εδάφους. Επιπλέον, από τη διατύπωση της διάταξης δεν είναι σαφές ποια είναι η υπηρεσία διοίκησης: η ΠΕΧΩΣ ή το γραφείο διοίκησης (του άρθου 8). Σε κάθε περίπτωση για τέτοια έργα θα πρέπει να ζητείται η «σύμφωνη» γνώμη της όποιου σχήματος διαχείρισης της περιοχής. 3. Στην περίπτωση 3 προβλέπεται η δυνατότητα «πρόσβασης προς την ζώνη του αιγιαλού, αποκλειστικά από τις υφιστάμενες προς την ακτή προσβάσεις». Σημειώνεται ότι εντός του τόπου κοινοτικής σημασίας GR 2550005 «Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι –Κυπαρισσία)» και συγκεκριμένα στο συνεχές παραλιακό μέτωπο μεταξύ των οικισμών Ελαία και Αγιαννάκη (προτεινόμενη από το παρόν σχέδιο Π.Δ. ζώνη ΠΠΦ-2γ), μήκους 2,5 χλμ. και έκτασης περίπου 300.000 τ.μ., ιδιοκτησίας της εταιρίας «Νέος Κότινος Α.Ε.», κατασκευάστηκαν τα έτη 2011 και 2012 πέντε κάθετοι προς την παραλία δρόμοι. Η κατασκευή τους έγινε χωρίς σχετική άδεια ή έγκριση περιβαλλοντικών όρων και είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή θινικών σχηματισμών. Δεδομένης της ύπαρξης παράνομων δρόμων στην προστατευτέα περιοχή, η συγκεκριμένη διάταξη θα πρέπει να αναθεωρηθεί και να λάβει υπόψη της τα εξής: 1) τις διατάξεις του άρθ. 14 παρ. 4 Ν. 3937/2011, 2) την Έκθεση Μικτού Κλιμακίου Ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης με αντικείμενο την διενέργεια ελέγχου νομιμότητας πράξεων και ενεργειών που σχετίζονται με υπόθεση διάνοιξης δρόμων και οικοδόμησης σε Τόπο Κοινοτικής Σημασίας (Δεκέμβριος 2013), 3) τα πορίσματα των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, 4) την υπ’ αριθμ. 174 Σύσταση της Διεθνούς Σύμβασης της Βέρνης (Δεκέμβριος 2014), 5) Το υπ’ αριθμ. 32/2015 Πρακτικό Επεξεργασίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. σκέψη 16, σελ. 38, περίπτωση γ) και 6) τις από 18/02/2016 κατατεθειμένες στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτάσεις της Γενικής Εισαγγελέως (σκέψεις 67 έως 84). Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί πως η έλλειψη ειδικού παραρτήματος στην ΕΠΜ με το οδικό δίκτυο της προστατευτέας περιοχής και η παράλειψη καθορισμού μέσω του σχεδίου Π.Δ. των σημείων που οι λουόμενοι θα έχουν πρόσβαση στην ακτή, ώστε να υπάρχει σαφήνεια και να δημιουργηθούν στα σημεία αυτά και οι κατάλληλες υποδομές υποδοχής των επισκεπτών, στο μέλλον θα οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υποβάθμισης των αμμοθινών, που αποτελούν προστατευόμενους οικοτόπους από την οδηγία 92/43/ΕΟΚ και του συνόλου της παράκτιας ζώνης. Η παράλειψη αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την παραδοχή ότι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία της θαλάσσιας χελώνας μεταξύ του Καλού Νερού και των εκβολών της Νέδας (δηλ. στο βόρειο τμήμα της ΠΠΦ-1β, βλ. σελ. 365 της ΕΠΜ). Τέτοιου είδους σοβαρά ζητήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω του Σχεδίου Διαχείρισης όταν στην πράξη χαρακτηρισμού (Π.Δ.) απουσιάζουν παντελώς οι σχετικοί όροι και προϋποθέσεις. Προτείνουμε να γίνει αντικατάσταση από «υφιστάμενες» σε «νομίμως υφιστάμενες» προσβάσεις. Επίσης να γίνει ρητή αναφορά περί κατάργησης των παράνομων διόδων που υπάρχουν εντός της προστατευτέας περιοχής (είτε παράλληλοι στο παραλιακό μέτωπο και εντός της θινικής βλάστησης κατακερματίζοντας αυτή, είτε κάθετοι στο παραλιακό μέτωπο με απολήξεις στη θινική βλάστηση) και να διαταχθεί η αποκατάσταση της βλάστησης των θινών. 4. Στην περίπτωση 5 θα πρέπει να προστεθεί πρόβλεψη για φυτεύσεις μόνο με αυτοφυή είδη της περιοχής, κατ’ αντιστοιχία όσων γράφονται για τους Προστατευόμενους Φυσικούς Σχηματισμούς (βλ. αρθ. 3 (Β.1.1)(ε)(i)). Άρθρο 3, παράγραφος Α2.2 – επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΠΠΦ-2β (Νησάκι Αγ. Αικατερίνης) Στην περίπτωση 4 προβλέπεται η δυνατότητα «συντήρησης/ εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων υποδομών». Η παράλειψη προσθήκης της λέξης «νομίμως» στις υφιστάμενες υποδομές της ζώνης ΠΠΦ-2β, ορώμενη σε συνδυασμό με την παράγραφο 6 του άρθρου 7 (βλ. σχετικό σχολιασμό στο σχετικό άρθρο), όπου θεσπίζεται ειδική εξαίρεση από την κατεδάφιση των παράνομων κατασκευών που υφίστανται εντός των ΠΠΦ λόγω υπαγωγής τους στον νόμο 4014/2011, καταδεικνύει την προσπάθεια παγίωσης της υφιστάμενης κατάστασης. Επιπλέον θα πρέπει να υπάρχει σαφής πρόβλεψη που να μην επιτρέπει την επέκταση των υφιστάμενων υποδομών. Προτείνουμε να γίνει αναφορά από «υφιστάμενων» σε «νομίμως υφιστάμενων υποδομών χωρίς επέκταση». Άρθρο 3, παράγραφος Α3 – επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΠΠΦ-3 Στην θαλάσσια ζώνη της υπό εξέταση περιοχής, πέρα από τις προβλέψεις της παραγράφου 1 επιτρέπονται όλες οι δραστηριότητες, χωρίς την οποιαδήποτε πρόβλεψη για ειδικά μέτρα προστασίας και ειδικά για τον οικότοπο προτεραιότητας των λιβαδιών ποσειδωνίας, Posidonia oceanica και της χελώνας Caretta caretta. Στην περίπτωση 4 προβλέπεται η άσκηση επαγγελματικής και ερασιτεχνικής αλιείας. Η άκρως γενική διατύπωση του εν λόγω όρου θα προκαλέσει σύγχυση στην εφαρμογή της. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί πως στην εν λόγω περιοχή είναι σύνηθες φαινόμενο οι ερασιτέχνες αλιείς να παραμένουν στις παραλίες ωοτοκίας τις βραδινές ώρες. Επίσης αναφορικά με τους επαγγελματίες αλιείς, είναι σύνηθες φαινόμενο να γίνεται αλιεία με στατικά δίχτυα που τοποθετούνται πολύ κοντά στην ακτή καθ’ όλη την διάρκεια της νύχτας και συλλέγονται το πρωί, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τον συχνό εγκλωβισμό θαλασσίων χελωνών, οι οποίες προσπαθούν να βγουν στην παραλία για να αποθέσουν τα αυγά τους, και τον επερχόμενο τραυματισμό ή και θάνατο αυτών. Την προβληματική κατάσταση σχετικά με την άσκηση της επαγγελματικής αλιείας αναγνώρισε και η Γενική Εισαγγελέας, με τις από 18/02/2016 κατατεθειμένες στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτάσεις της. Ειδικότερα προτείνει την καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 6 της Οδηγίας 93/43/ΕΟΚ διότι δεν υπάρχουν περιορισμοί για την αλιεία (βλ. σκέψεις 108 έως και 116). Καθίσταται επομένως σαφές ότι η συγκεκριμένη χρήση πρέπει να επανεξετασθεί για την περιοχή. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να εξειδικευτούν οι όροι άσκησης της αλιείας, ώστε να μην προκαλείται σημαντική παρενόχληση του είδους. Λαμβανομένης υπόψη της αναπαραγωγικής δραστηριότητας των θαλασσίων χελωνών (π.χ. περίοδος ωοτοκίας, περίοδος εκκόλαψης) αλλά και της διαφορετικής πυκνότητας φωλεοποίησης στις ΠΠΦ-1α και ΠΠΦ-1β, κρίνεται επιτακτική η δημιουργία και προσθήκη όρων που μπορεί να μεταβάλλονται ανά εποχή (π.χ. ειδική πρόβλεψη απαγόρευσης για τους θερινούς μήνες που υπάρχει ωοτοκία και/ή εκκόλαψη στις περιοχές με μεγάλη πυκνότητα φωλεοποίησης). Προτείνουμε να συμπεριληφθούν ειδικοί όροι για την άσκηση της επαγγελματικής αλιείας και να προβλεφθεί ότι η ερασιτεχνική αλιεία επί της παραλίας ωοτοκίας επιτρέπεται μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας από 15 Μαΐου έως και 30 Σεπτεμβρίου στην παραλία ωοτοκίας. Άρθρο 3, παράγραφος Β1 – επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός των Προστατευόμενων Φυσικών Σχηματισμών Για όλες τις υποζώνες θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη ώστε οι παρεμβάσεις που επιτρέπονται να έχουν τις ελάχιστες δυνατόν επιπτώσεις. Συνεπώς θα πρέπει να απαγορεύεται ή να περιορίζεται στο ελάχιστο η δυνατότητα επέκτασης υφιστάμενων υποδομών και μόνο στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού αυτών και να επιβάλλεται ο σεβασμός του χαρακτήρα και του τοπίου της κάθε περιοχής και να αποτελούν βάση μόνο για ήπιες δραστηριότητες. Επιπλέον θα πρέπει να υπάρχει ενθάρρυνση για μη μόνιμες και κινητές υποδομές. Για όλες τις υποζώνες, έργα και εργασίες που προβλέπονται σε αυτές τις υποζώνες θα πρέπει να γίνονται «σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους του Σχεδίου Διαχείρισης της περιοχής και εφόσον περιλαμβάνονται σε εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης». Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ενώ για έργα και εργασίες που προβλέπονται στη ζώνη ΠΠΦ1 και ΠΠΦ2 προβλέπονται Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), για τα έργα και τις εργασίες που προβλέπονται εντός των ΠΦΣ, δεν υπάρχει αντίστοιχη αναφορά σε ΜΠΕ. Άρθρο 3, παράγραφος Β2 – επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της Ζώνης Αγροτικού Τοπίου (ΖΑΤ) Στο άρθρο 3, παράγραφος Β2 προβλέπονται οι επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός της ΖΑΤ. Είναι άξιο επισήμανσης ότι για το σύνολο της ΖΑΤ προβλέπονται με οριζόντιο τρόπο ακριβώς οι ίδιοι όροι και περιορισμοί, παρά το γεγονός ότι η ζώνη αυτή γειτνιάζει με περιοχές προστασίας της φύσης και προστατευόμενους φυσικούς σχηματισμούς που παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά ως προς τα προστατευτέα αντικείμενα των οικοτόπων ειδών και τύπων οικοτόπων (π.χ. διαφορετική πυκνότητα φωλεοποίησης της θαλάσσιας χελώνας στις ΠΠΦ-1α και ΠΠΦ-1β και διαφορετική παρουσία οικοτόπων θινών). Στη Ζώνη Αγροτικού Τοπίου δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τη διατήρηση του αγροτικού τοπίου και την ιεράρχηση των γεωργικών δραστηριοτήτων ως κύριων δραστηριοτήτων της περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται να προστεθούν όροι που θα καταστήσουν την περιοχή αγροτικά βιώσιμη, στην οποία οι καλλιεργητικές μέθοδοι που εφαρμόζονται είναι ήπιες και ειδικότερα θα εφαρμόζεται η ολοκληρωμένη διαχείριση και βιολογική γεωργία. Παράλληλα τα είδη που καλλιεργούνται να είναι ενδημικά, και τοπικές ή παραδοσιακές ποικιλίες / καλλιέργειες στην περιοχή. Εξάλλου μόνο με τέτοιου είδους προβλέψεις έχει νόημα και η επιτρεπόμενη δραστηριότητα του αγροτουρισμού. Ειδικά όσον αφορά τον αγοροτουρισμό, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο οι προβλέψεις των όρων που τίθενται για τη ΖΑΤ συμμορφώνονται και με τις σχετικές διατάξεις για τον αγροτουρισμό, (π.χ. περιορισμού αριθμού κλινών). Δεδομένου ότι βρίσκεται σε μία υψηλής αξίας οικολογική περιοχή, η ζώνη αυτή θα πρέπει να προάγει τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής, και ως εκ τούτου να θέτει ως προτεραιότητα ήπιες και εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης. Αντίθετα εκτός από τις προβλέψεις των παραγράφων Β.2(1) και Β.2(3), η βασική δραστηριότητα που προβλέπεται είναι η οικιστική και η έντονη δόμηση, καθώς με την ίδια αρτιότητα (20 στρεμμάτων) προβλέπονται τόσο τουριστικά καταλύματα 120 κλινών όσο και κατοικίες. Ως εκ τούτου, το διάταγμα προβλέπει και επιτρέπει τη συνολική αλλαγή του χαρακτήρα, των χρήσεων και του τοπίου της περιοχής. Ενδεικτικά, υπαρκτός είναι ο κίνδυνος μη αναστρέψιμης αλλαγής των χρήσεων της πρώην λίμνης Αγουλινίτσας από την προβλεπόμενη δόμηση εκτάσεων που δεν έχουν περιληφθεί στη ζώνη ΠΠΦ-2α και βρίσκονται στη ΖΑΤ. Επιπλέον προβλέπεται και η επέκταση των οικισμών επιτρέποντας την ολοκληρωτική αλλαγή του αγροτικού χαρακτήρα της περιοχής, παρά το γεγονός ότι η ΕΠΜ σε κανένα σημείο δεν εξετάζει τη θέσπιση χρήσεων κατοικίας, παραθεριστικής κατοικίας σε αγροτικές εκτάσεις αλλά και τις επισημάνσεις του ΣτΕ (Π.Ε. 32/2015 Σκ. 2). Η δόμηση προκρίνεται χωρίς να έχουν εκτιμηθεί δεόντως οι επιπτώσεις, κατά τις προβλέψεις της οδηγίας 92/43/ΕΚ (ΣτΕ Π.Ε. 32/2015 ). Σε κάθε περίπτωση κατά το Π.Ε., οι οικισμοί, και μάλιστα οι αυθαίρετοι, πρέπει να οριοθετηθούν: «ως προς τους ελάχιστους οικισμούς που εμπίπτουν στις επίμαχες περιοχές Natura, επισημαίνεται ότι πρέπει να οριοθετηθούν προσηκόντως, με διάταγμα…». Αντιθέτως, το π.δ. δεν φαίνεται να προβλέπει κάτι σχετικό. Επίσης, για τον καθορισμό των επιτρεπόμενων χρήσεων και δράσεων στο τμήμα της ΖΑΤ που βρίσκεται πίσω από το παράκτιο τμήμα ρέμα Μπραζέρι (ή Πραζέρη) προς βορρά έως Αρκαδικός (ή ρέμα Περιστεριάς) προς νότο, πρέπει οι επιτρεπόμενες χρήσεις και δράσεις να ειδωθούν αθροιστικά (αγροτουρισμός, καταστήματα εστίασης, χώροι υποδοχής επισκεπτών, χώροι στάθμευσης, γεωργική δραστηριότητα, οργανωμένη τουριστική κατασκήνωση, κατοικία, κύρια τουριστικά καταλύματα 4 και 5 αστέρων) και να ληφθεί υπόψη η παραδοχή της ΕΠΜ ότι η σημασία του παράκτιου τμήματος μεταξύ Νέδας και Καλού Νερού (ποταμού Αρκαδικού ή ρέματος Περιστεριάς) για την ωοτοκία της θαλάσσιας χελώνας, όπου συγκεντρώνεται το 82% των φωλιών όλου του Κόλπου, επιβάλλει ιδιαίτερη μεταχείριση (βλ. σελ. 140, 365 της ΕΠΜ και σελ. 28 παραρτήματος ΙV). Λαμβανομένων υπόψη των μεγάλων διαφοροποιήσεων φωλεοποίησης στα διάφορα τμήματα παραλίας, ακριβώς πίσω από τα οποία οριοθετείται η ΖΑΤ καθώς και των ενιαίων (δηλαδή οριζόντιων) όρων και επιτρεπόμενων χρήσεων που προβλέπονται στο σύνολο της ΖΑΤ, προκύπτει ότι η οριοθέτηση της ΖΑΤ, των ενδεχόμενων επιμέρους τμημάτων αυτής καθώς και οι προβλεπόμενοι όροι και χρήσεις είναι προτιμότερο να προσαρμόζονται στην σημασία του έμπροσθεν βιοτόπου. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως στο εν λόγω άρθρο ουδεμία πρόβλεψη υπάρχει περί απαγόρευσης νέων εστιών φωτός που θα είναι ορατές από την παραλία ωοτοκίας για το σύνολο της ΖΑΤ. Η πρόβλεψη περί επιβολής χρήσης «της κατάλληλης βλάστησης που θα λειτουργήσει ως φυσικός φωτοφράκτης με τα χαρακτηριστικά ενδημικά είδη της περιοχής κατά μήκος της πλευράς των κτιρίων με πρόσοψη στην παραλία» (βλ. άρθρο 3, παράγραφος Β2, περίπτωση 10δ) όχι μόνο δεν προσφέρει λύση στο πρόβλημα της φωτορύπανσης αλλά καταδεικνύει την έλλειψη πρόθεσης ουσιαστικής αντιμετώπισης του σοβαρότατου αυτού προβλήματος, με εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στο προστατευόμενο είδος (βλ. σελ. 11 παραρτήματος ΙV της ΕΠΜ). Επίσης η πρόβλεψη περί απόκρυψης ή αντικατάστασης του υφιστάμενου φωτισμού εντός εξαμήνου (βλ. παράρτημα ΙΙ, παράγραφος 3i) ομοίως δεν προσφέρει λύση στο πρόβλημα καθώς αφορά τις υφιστάμενες εστίες φωτός και όχι τις μελλοντικές. Προτείνουμε να επιτρέπονται οι νέες εστίες φωτός (δημόσιες, κοινοτικές και ιδιωτικές) εφόσον δεν είναι ορατές από οποιοδήποτε σημείο της παραλίας ωοτοκίας. Ο τεχνητός φωτισμός των νέων κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων να μην είναι απευθείας ορατός από οποιοδήποτε σημείο του βιοτόπου αναπαραγωγής.