• Σχόλιο του χρήστη 'Anastasios Petsios' | 30 Απριλίου 2016, 18:16

    Διαχρονικά η ανικανότητα του Ελληνικού Κράτους να νομοθετήσει είναι απερίγραπτη. Επειδή το Κράτος (με την διοίκηση του) δεν μπορεί να συντάξει το Εθνικό Κτηματολόγιο, και να ελέγξει ποια και πόση είναι η δημόσια την περιουσία, βρήκε (όπως πάντα) την εύκολη λύση: Θεωρεί ότι όλες οι εκτάσεις της Ελληνικής Επικράτειας (δασικές ή μη) ανήκουν κατά τεκμήριο στο Ελληνικό Δημόσιο. Όποιος ιδιοκτήτης (έχοντας τίτλους) προσπαθήσει να αξιοποιήσει (σύμφωνα με το νόμο και τους κατά περιοχή κανονισμούς), θα πρέπει να προσφύγει στην Δικαιοσύνη γιατί οι υπηρεσίες θα του αμφισβητήσουν την κυριότητα και θα τον θεωρήσουν καταπατητή!!! Η διάρκεια της επίλυσης της αμφισβήτησης από τα αρμόδια δικαστήρια περί της κυριότητας κυμαίνεται από 20 έως 30 έτη. Ως ένα βαθμό θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει κανείς το ανίκανο Κράτος ελλείψει κτηματολογίου, να θεωρεί τα δάση και τις δασικές εκτάσεις ότι ανήκουν κατά τεκμήριο στο Ελλ. Δημόσιο και κάθε πολίτης για την περιουσία του ας υποστεί τη βάσανο των δικαστηρίων. Εκείνοι όμως οι πολίτες των οποίων η περιουσία τους σαφέστατα ΔΕΝ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΣΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ (π.χ. χορτολιβαδικές εκτάσεις, δασωθέντες αγροί κλπ), με το σχέδιο νόμου για την σύνταξη των Δασικών Χαρτών, θα εκπλαγούν αντικρίζοντας την περιουσία των εντός των Δασικών Χαρτών. Στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου αναφέρεται: _ «……… Ειδικότερα ο δασικός χάρτης συμπληρώνεται με την περιέλευση σε αυτόν, κατά την κατάρτιση του, με σαφή, αποτελεσματικό και έγκυρο τρόπο εκτός από τις δασικές - και των χορτολιβαδικών, βραχωδών και πετρωδών εκτάσεων, που κείνται επί των ημιορεινών, ορεινών και ανωμάλων εδαφών, οι οποίες μαζί με τα δάση αποτελούν τις «δασικές εν γένει εκτάσεις», σύμφωνα με τον τίτλο και τα άρθρα 1, 2 και 3 ως άνω δασικού νόμου 998/1979.» Θυμίζω στον συντάκτη της αιτ. έκθεσης ότι: α) Η παρ. 6 του άρ. 3 του ν.998/79 όπως ίσχυε (μέχρι την ισχύ του ν.4280/14) ανέφερε συγκεκριμένα «6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε εις τις διατάξεις του παρόντος νόμου: α) Αι γεωργικώς καλλιεργούμεναι εκτάσεις, β) Αι χορτολιβαδικαί εκτάσεις, αι ευρισκόμεναι επί πεδινών εδαφών ή επί ανωμάλου εδάφους ή λόφων, εφόσον δεν εμπίπτουν εις τας περιπτώσεις της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ή δεν έχουν κηρυχθεί ένεκα του προστατευτικού αυτών χαρακτήρος ή εξ άλλου λόγου δασωτέαι κατά το άρθρο 38 του παρόντος νόμου οριζόμενα, γ) Αι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις, αι ευρισκόμεναι επί των ως άνω πεδινών ανωμάλων ή λοφωδών εδαφών εδαφών, δ) Αι αλικαί ε) Αι περιοχαί δια τας οποίας υφίστανται εγκεκριμένα έγκυρα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923 ή πρόκειται περί οικοδομησίμων εκτάσεων των περιοχών του Ν.947/79.» β) Το άρ. 13 του ν. 3889/2010 (ισχύοντος της παρ. 6 του άρ. 3 του ν.998/79) συμπεριλαμβάνει στους Δ. Χάρτες, μόνο τις εκτάσεις των παραγράφων 1, 2, 3, 4 και 5 άρθρο 3 του ν. 998/1979. Η αιτιολογική έκθεση σε αυτά τα δυο σημεία είναι τουλάχιστον εσφαλμένη, μα το καταπληκτικότερο είναι ότι η πολιτεία ΟΜΟΛΟΓΕΙ ότι δεν γνωρίζει ποια είναι η Δημόσια περιουσία που πρέπει να διαχειρίζεται, και «ρίχνει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί», θεωρώντας όλους τους ιδιοκτήτες «καταπατητές» και τους κρεμάει στους δασικούς χάρτες. Το μεγάλο ερώτημα που μπαίνει με αυτό το νομοσχέδιο είναι, τι θα γίνει με όποιους πολίτες είναι κύριοι εκτάσεων (όχι καταπατητών), που αναγνωρίστηκαν αμετάκλητα από τα αρμόδια δικαστήρια, και που δεν διέπονται απολύτως από την δασική νομοθεσία. Θα αφεθούν στην τύχη τους και θα αρχίσουν πάλι οι μελλοντικές γενιές νέο μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα για να «ξεκρεμαστούν» από τους δασικούς χάρτες, ή θα ληφθεί κάποια μέριμνα; Κατά την γνώμη μου για να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα, θα πρέπει να συμπληρωθούν τα άρθρα με το κείμενο που παραθέτω εντός των αγκυλών: Άρθρο 13 – Η παρ. 1 δεύτερο εδάφιο θα πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: …… οι εκτάσεις της παραγράφου 5 εδάφια α΄ και β΄ του ιδίου ως άνω άρθρου, [της παραγράφου 4 του άρθρου 67 του ν.998/1979, και της παραγράφου 21 του άρθρου 19 του ν. 3208/2003], αποτελούν ιδιαίτερης κατηγορίας εκτάσεις ……. Άρθρο 15 – Η παρ. 2 πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: Αντιρρήσεις, όσον αφορά τις περιληφθείσες στον αναρτηθέντα δασικό χάρτη δασικές, χορτολιβαδικές και βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις, [εκτάσεις της παραγράφου 4 του άρθρου 67 του ν.998/1979, και εκτάσεις της παραγράφου 21 του άρθρου 19 του ν. 3208/2003], μπορούν να υποβάλουν φυσικά και νομικά πρόσωπα …………………….. Άρθρο 20 – Η παρ. 1 δεύτερο εδάφιο θα πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: …… με δικαστικές αποφάσεις επί τού ιδιοκτησιακού ζητήματος των εκτάσεων των περιπτώσεων 5α΄ και 5β΄ άρθρου 3 ν. 998/1979 όπως ισχύει, [της περιπτώσεως της παραγράφου 4 του άρθρου 67 του ν.998/1979, και της παραγράφου 21 του άρθρου 19 του ν. 3208/2003], είτε με τις αντίστοιχες πράξεις ………