Αρχική Νέο καθεστώς στήριξης των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού και θερμότητας υψηλής απόδοσηςΆρθρο 2 – Τιμές Αναφοράς για την αποζημίωση σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. και Σ.Η.Θ.Υ.Α.Σχόλιο του χρήστη Τάσος Κεφαλάς | 27 Ιουνίου 2016, 11:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τάσος Κεφαλάς' | 27 Ιουνίου 2016, 11:21

    Η αντιμετώπιση σαν ΑΠΕ της ενεργειακής αξιοποίησης της βιομάζας, που ανάγεται στο ν. 3468/2010, έχει δημιουργήσει, στην πράξη, μια σειρά από στρεβλώσεις, οι οποίες κατατάσσονται σε δυο βασικές κατηγορίες: α) Σε επενδύσεις μονάδων αεριοποίησης - πυρόλυσης, που δεν τεκμηριώνουν τη διασφάλιση της πρώτης ύλης και δε συνδέονται με την κάλυψη αναγκών διαχείρισης υπαρκτών προϊόντων - γεωργοκτηνοτροφικής προέλευσης, ιδιαίτερα στον τόπο της εγκατάστασής τους. β) Στην ενθάρρυνση της καύσης απορριμμάτων, με το δέλεαρ της οικονομικής ενίσχυσης των σχετικών επενδύσεων, καθώς συνεχίζεται και με το παρόν σχέδιο νόμου η άκριτη και γενικόλογη κατάταξη στη βιομάζα «του βιοαποικοδομήσιμου κλάσματος βιομηχανικών αποβλήτων και αστικών λυμάτων και απορριμμάτων». Με αποτέλεσμα, στο άρθρο 2, στις «Λοιπές ΑΠΕ» να συμπεριλαμβάνεται «οι σταθμοί ενεργειακής αξιοποίησης του βιοαποικοδομήσιμου κλάσματος αστικών αποβλήτων μη εντασσόμενων σε άλλη κατηγορία του πίνακα, που πληρούν τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας όπως εκάστοτε αυτές ισχύουν». Στην πρώτη περίπτωση, η σκοπιμότητα και η βιωσιμότητα της επένδυσης πρέπει να ελέγχεται σχολαστικά, προκειμένου να αποφευχθεί η «αεριτζίδικη» δραστηριότητα, κραυγαλέο δείγμα της οποίας είναι η «επιδημική» κατάθεση αιτήσεων αδειοδότησης μονάδων καύσης γεωργικών υπολειμμάτων στην Αττική (!!!). Στη δεύτερη περίπτωση, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, για λόγους που σχετίζονται με την περιβαλλοντική ασφάλεια και με την παράκαμψη βασικών κατευθύνσεων του εθνικού σχεδιασμού της διαχείρισης των αποβλήτων, που σχετίζονται με το περιβάλλον και με την οικονομικότητα του συστήματος. Πιο συγκεκριμένα: 1. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον, η μαζική επεξεργασία αποβλήτων να «αποδώσει» βιοαποικοδομήσιμο υλικό, απαλλαγμένο από επικίνδυνες προσμίξεις. Δεν μπορεί, συνεπώς, η καύση βιομάζας με αυτά τα χαρακτηριστικά να εξισώνεται με την καύση γεωργοκτηνοτροφικών υπολειμμάτων, παραγνωρίζοντας και την παραγωγή τοξικών απαερίων και την ανάγκη ειδικής διαχείρισης των τοξικών στερεών καταλοίπων. Ανάλογα προβλήματα μπορεί να υπάρχουν και με την απευθείας καύση αερίων, που εκλύονται από χώρους υγειονομικής ταφής αποβλήτων. 2. Τη δυσκολία αυτή αναγνώρισαν στο παρελθόν και υποψήφιοι επενδυτές -αλλά και η ΡΑΕ- που προσπάθησαν να εισάγουν την (αστεία) έννοια του ποσοστού της συμμετοχής της «καθαρής» βιομάζας (στο σύνολο του λεγόμενου βιοαποικοδομήσιμου κλάσματος), για το οποίο θα επιδοτούνταν. Αναφέρομαι στο περίφημο σχέδιο της ENGAL, που προέβλεπε τη μεταφορά και καύση στην Ελλάδα των σκουπιδιών της Νάπολης της Ιταλίας. Με αποτέλεσμα να απαλειφθεί από τον κανονισμό αδειών παραγωγής με χρήση ΑΠΕ και μέσω ΣΗΘΥΑ (ΦΕΚ Β 2373/2011) το κεφάλαιο της «Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από σταθμούς με καύσιμη πρώτη ύλη επεξεργασμένα στερεά απόβλητα (ΒΙΟΜΑΖΑ)», παρόλο που συμπεριλαμβάνονταν στο αρχικό σχέδιο της δημόσιας διαβούλευσης. Δε βλέπω να έχει αλλάξει κάτι, στο μεταξύ, για να επανέρχεται το θέμα τώρα. Αντιθέτως, έχουμε έναν, επιπλέον, πολύ σοβαρό λόγο να εξαιρέσουμε αυτού του είδους τις δραστηριότητες από τις ΑΠΕ και, μάλιστα, με καθεστώς ενίσχυσης. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το νέο εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, το οποίο στις στρατηγικές για την εφαρμογή της νέας εθνικής πολιτικής διαχείρισης των αποβλήτων αναφέρει: «Μέθοδοι θερμικής ανάκτησης ενέργειας δευτερογενών στερεών καυσίμων όπως η καύση, η αεριοποίηση, η πυρόλυση, η αεριοποίηση Plasma κ.α. θεωρούνται διεργασίες υψηλής περιβαλλοντικής όχλησης και βάσει της αρχής της προφύλαξης δεν ενδείκνυνται από τον παρόντα σχεδιασμό. Ως εκ τούτου τεχνικές που παράγουν RDF/ SRF δεν ενδείκνυνται για την επεξεργασία των απορριμμάτων καθότι απομακρύνουν υλικά που πρέπει να οδεύουν προς ανακύκλωση». Είναι προφανές ότι η ενεργειακή πολιτική της χώρας δεν μπορεί να αντιστρατεύεται την πολιτική διαχείρισης των αποβλήτων και, μάλιστα, όταν και οι δύο διαμορφώνονται από το ίδιο υπουργείο. ΥΓ Στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο της «διαβούλευσης» περιορίζομαι στο παραπάνω σχόλιο. Παρά το ότι είναι παραπάνω από προφανές ότι δεν είναι επιθυμητές παρεμβάσεις με συλλογικό χαρακτήρα, θα προσπαθήσω να επανέλθω με παρατηρήσεις που θα αφορούν το σύνολο του σχεδίου και θα απηχούν και συλλογικές επεξεργασίες και θέσεις.