• Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΗΣ' | 23 Ιουλίου 2016, 22:16

    Αρχικά να τονίσω ότι πολλά μονοπάτια σχεδιάζονται όχι γιατί υπάρχει ζήτηση από ορειβάτες ή τουρίστες, αλλά με βασικό κριτήριο να γίνει απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Αυτό γίνεται φανερό από τους προϋπολογισμούς των μονοπατιών που σε μερικές περιπτώσεις φτάνουν τις 400.000 ευρώ / χιλιόμετρο. Σχόλια επι του κειμένου Στο 2.1, και στην παράγραφο που λέει «Προς τούτο λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και οι επιθυμίες των επισκεπτών….» με ποιόν τρόπο λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και οι επιθυμίες των επισκεπτών; Συμπληρώνουν κάποιο ερωτηματολόγιο ή δίνουν κάποια συνέντευξη; Θα πρέπει εδώ να προβλεφθεί απαραίτητα, ότι στην λήψη της απόφασης για το είδος κάποιου μονοπατιού θα πρέπει να συμμετέχει τουλάχιστον ένας τοπικός ορειβατικός σύλλογος και ένα τοπικό τουριστικό γραφείο εξειδικευμένο στον πεζοπορικό τουρισμό. Πρέπει δηλαδή να προστεθεί και μια 3η παράγραφος 2.3. Η ζήτηση για την χάραξη μιας διαδρομής από κάποιον ορειβατικό σύλλογο, Ομοσπονδία ορειβασίας, τουριστικό γραφείο τουρισμού υπαίθρου, ή ένωση επαγγελματιών τουρισμού Στο 2.2. όσον αφορά τα περιβαλλοντικά κριτήρια, στην παράγραφο ε) που λέει για την διασπορά σκουπιδιών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι με την προώθηση του πεζοπορικού τουρισμού, ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνονται και ενέργειες περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και συμπεριφοράς στην φύση. Τα σκουπίδια ο κάθε ορειβάτης ή πεζοπόρος θα πρέπει να τα παίρνει μαζί του, και να μην υπάρχει η ανάγκη για συλλογή σκουπιδιών. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει μια ενημέρωση των επισκεπτών για τους κανόνες συμπεριφοράς τους στο μονοπάτι, μεταξύ των οποίων θα είναι και η αποκομιδή των δικών τους σκουπιδιών. Στο 2, εκτός από τον ειδικό επιστήμονα (τι θα πει ειδικός επιστήμονας;) θα πρέπει να προστεθεί οπωσδήποτε και η συμμετοχή ενός έμπειρου ορειβάτη ή επαγγελματία του πεζοπορικού τουρισμού. Ο λόγος είναι ότι κυρίως οι μελέτες γίνονται από δασολόγους οι οποίοι σπάνια είναι και οι ίδιοι πεζοπόροι, με αποτέλεσμα να προτείνουν έργα στο μονοπάτι που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του, είναι υπερβολικά και έχουν τεράστιους προϋπολογισμούς. Θα πρέπει λοιπόν να είναι μαζί στην μελέτη και κάποιος που θα γνωρίζει πραγματικά ποιες είναι οι ανάγκες ενός πεζοπόρου ή ενός ορειβάτη και θα έχει καθοριστικό λόγο στο είδος και την έκταση των επεμβάσεων επι του μονοπατιού. Στο 3, θα πρέπει τα κριτήρια για την πιστοποίηση ενός μονοπατιού να είναι περισσότερα και πιο αυστηρά (και όχι μόνο ο καθαρισμός και η σήμανση), όπως γίνεται και με την πιστοποίηση μονοπατιών από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πεζοπόρων. Θα πρέπει επίσης το άρθρο να δίνει απάντηση στο ποιος θα δίνει την πιστοποίηση και κάθε πότε θα πρέπει να ανανεώνεται. Προτείνω στο θέμα της πιστοποίησης, να δοθεί αυτή η αρμοδιότητα στην Ομοσπονδία Ορειβασίας, η οποία θα δημιουργήσει τα κριτήρια πιστοποίησης ενός μονοπατιού και θα έχει την αρμοδιότητα να δίνει την πιστοποίηση.