• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Μιχαήλ' | 12 Αυγούστου 2016, 14:13

    ΑΡΘΡΟ 5 Η ανάδειξη διαδρομών πεζοπορίας ασφαλώς θα πρέπει να εντάσσεται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό διαχείρισης του χώρου που να μην περιορίζεται στην θεσμική ύλη της δασικής νομοθεσίας αλλά και στον χωροταξικό σχεδιασμό όπως αυτός εξελίσσεται με τα Περιφερειακά Σχέδια του Ν. 2742/99 και τα ΓΠΣ – ΣΧ00ΑΠ του Ν. 2508/97 και τα νέα ΤΧΣ του Ν/4269/14. Ο σχεδιασμός θα πρέπει να διακριθεί σε δύο επίπεδα κλίμακας: τον προσδιορισμό ή καταγραφή διαδρομών και την λεπτομερή χάραξη. Πέραν των αναφερομένων κριτηρίων θα πρέπει να κατοχυρωθεί ρητά η προτεραιότητα χρήσης και ενσωμάτωσης υφισταμένων παλαιών δικτύων ή κλάδων. Ιδιαίτερα σε χώρους αυξημένης ευαισθησίας φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, κάθε νέα διάνοιξη επιφέρει μη αντιστρέψιμες βλάβες και πολύ συχνά καθίσταται άτεχνη και δυσλειτουργική. Η αναφορά της στα νέα μονοπάτια και με έμφαση στο κείμενο υποδηλώνει μια κατεύθυνση για δημιουργία νέων μονοπατιών με βάση τις σύγχρονες (?) προδιαγραφές της Υ.Α., πράγμα που θα έπρεπε κατ’ αρχήν να αποφεύγεται. Επιφύλαξη επίσης εκφράζουμε και για τις συνέπειες της λεγόμενης «προσαρμογής» υφιστάμενων μονοπατιών «σύμφωνα με τις προδιαγραφές της παρούσης» Υ.Α. Απαιτείται ιδιαίτερο κεφάλαιο που να αναφέρεται στα σημαντικά έργα υποδομής προηγούμενων ιστορικών περιόδων που σε πολλές περιοχές αποτελούσαν σημαντικά κατασκευαστικά επιτεύγματα λιθόστρωτων κατασκευών, μεγάλα τμήματα των οποίων διατηρούνται από μόνα τους μέχρι σήμερα όπου δεν έχει επέμβει ο άνθρωπος, που τυγχάνουν διατήρησης και προστασίας, όπως προβλέπει και ο νόμος Ν/3028/2002 περί αρχαιοτήτων. Η καταστροφή τμημάτων αυτών των δικτύων παρατηρείται συνήθως στην άμεση περιοχή των χωριών από διάφορες αυθαίρετες παρεμβάσεις. Η καταγραφή, αποκατάσταση και θεσμική προστασία αποτελεί προτεραιότητα που θα έπρεπε να εντάσσεται στους σκοπούς της Υ.Α. Συνιστάται λοιπόν να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στην καταγραφή υπαρχόντων μονοπατιών και όχι στην χάραξη νέων. Ακόμα πρέπει να αναφέρεται ρητά στην 2η παράγραφο του άρθρου ότι τα παραδοσιακά μονοπάτια (πέτρινα, ξερολιθιές κ.α.) θα πρέπει να προστατεύονται και να αποκαθίστανται με τις παραδοσιακές τεχνικές της κάθε περιοχής.