• Σχόλιο του χρήστη 'Κοιν.Σ.Επ. Μονοπάτια της Ελλάδας' | 21 Αυγούστου 2016, 17:11

    Η σήμανση των μονοπατιών, όπως δείχνει η πληθώρα πρακτικών σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει τρεις βασικούς κανόνες: α) να παρέχει ασφάλεια στον πεζοπόρο όσον αφορά στην πορεία του (να μην αισθάνεται ο πεζοπόρος πως έχει χαθεί), β) να είναι εύκολα κατανοητή από τον πεζοπόρο (πινακιδάκια χωρίς βέλος για παράδειγμα, ή στρογγυλά σήματα με χρώμα μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση) και γ) να υπακούν σε κάποιους κανόνες αισθητικής και λιτής παρέμβασης στο τοπία (π.χ. το τρύπημα βράχων για μεταλλικά πινακιδάκια είναι οριακά μια μόνιμη αλλοίωση του τοπίου). Για τα Ευρωπαϊκά και για τα Εθνικά μονοπάτια καλό είναι να υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές σήμανσης, καθότι αποτελούν ενιαία δίκτυα διαδρομών. Για τα μικρότερα μονοπάτια ή τοπικά δίκτυα διαδρομών η σήμανση δεν είναι εφικτό, αλλά ούτε και θεμιτό να ελέγχεται κεντρικά. Το κάθε τοπικό δίκτυο μονοπατιών καλό είναι να έχει τη δική του ταυτότητα. Η πράξη μας έχει διδάξει πως όταν όλα τα μονοπάτια τοποθετηθούν κάτω από την ίδια “ομπρέλα”, χάνουν πολύ σε δυναμική προβολής, άρα και προσέλκυσης επισκεπτών.