• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Χατζηδάκης' | 2 Σεπτεμβρίου 2016, 09:03

    Είναι ζωτικής σημασίας η διαφύλαξη του τουριστικού προϊόντος στη χώρα μας. Η ανάγκη μετάλλαξής του είναι επίσης ζωτικής σημασίας αλλά δεν αφορά στο παρόν. Είναι προφανές ότι για τις νησιωτικές περιοχές ο αναβαθμισμένος ρόλος των Σ.Α. [παρ.3] κινείται προς μια τέτοια κατεύθυνση. Το ζήτημα όμως είναι ότι το τουριστικό προϊόν της χώρας δεν περιορίζεται χωρικά σε νησιωτικές περιοχές αρμοδιότητας του Υπ. Ναυτιλίας και μάλιστα "σε ακίνητα κείμενα εκτός ορίων οικισμού ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων ή σε απόσταση μικρότερη των εκατό (100) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού". Αντιθέτως, από πλευράς δυναμικότητας, θα δει κανείς ότι οι πλέον επιβαρυμένες περιοχές με τουριστικό χαρακτήρα βρίσκονται εκτός των περιοχών αρμοδιότητας του Υπ.Ναυτιλίας [όχι ότι δεν υπάρχουν επιβαρυμένα σύνολα και εντός των περιοχών αρμοδιότητάς του]. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Κρήτη αλλά θα δει κανείς αντίστοιχα παραδείγματα σε διάφορες περιοχές της επικράτειας (Χαλκιδική, Πελοπόννησος κλπ.) Η μερική ή ολική γενίκευση του κανόνα που θέτει η παρ. 3 του παραπάνω άρθρου, ίσως να είναι ένα επαρκές πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης. Θα μπορούσε να γενικευθεί ως εξής: "Σε όλα τα νησιά της Επικράτειας (συμπεριλαμβανομένων της Κρήτης και της Εύβοιας), τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής, πέραν των ανωτέρω διατάξεων, είναι αρμόδια για τη γνωμοδότηση, επί των αρχιτεκτονικών μελετών για κάθε οικοδομική εργασία, για την οποία απαιτείται έκδοση οικοδομικής αδείας, σε ακίνητα κείμενα εκτός ορίων οικισμού ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων ή σε απόσταση μικρότερη των πεντακοσίων (500) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού". Προφανώς δεν προκύπτει επιπλέον κόστος για το Δημόσιο από μια τέτοια τροποποίηση.