• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΠΕΖΑΝΤΕ Χριστίνα' | 10 Σεπτεμβρίου 2016, 08:11

    Τα κηρυγμένα μνημεία και οι ιστορικοί τόποι έχουν κηρυχθεί στη μεν συντριπτική πλειονότητα από το Υπουργείο Πολιτισμού (όπως εκάστοτε ονομάζεται), σε πολύ λιγότερες δε περιπτώσεις από το (τότε) ΥΧΟΠ/ΥΠΕΧΩΔΕ. Σε κάθε περίπτωση υπάγονται, τόσο τα ίδια, όσο και τα όμορα προς αυτά ακίνητα, στην υποχρέωση έγκρισης των κατά περίπτωσην Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού, σύμφωνα με τον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002 για κάθε είδους οικοδομική εργασία μέσα, έξω και γύρω τους. Ο ίδιος ο Αρχαιολογικός Νόμος είναι ίσης βαθμίδας νομικό εργαλείο με τον ήδη ισχύοντα Ν.4030/2011 που θέσπισε την ίδρυση και λειτουργία των Συμβουλίων Αρχιτ/κής, καθώς και με τον υπό συζήτηση επίσης Νόμο, όταν αυτός ψηφιστεί. Οι προαναφερόμενοι Νόμοι ερείδονται όλοι στην ίδια συνταγματική επιταγή, αρθ.24, παρ.1&6 του Συντάγματος. Από την ψήφιση του Ν.4030/2011 και μετέπειτα, αντιμετωπίζουμε κατ΄επανάληψην το φαινόμενο διιστάμενων απόψεων μεταξύ υπηρεσιών του Υπ.Πολιτισμού και των αντιστοίχων Συμβ. Αρχ/κής αναφορικά με την ίδια μελέτη, επί κατασκευών που εμπίπτουν ήδη στην αρμοδιότητα και των δύο, με αποτέλεσμα την ατελείωτη ταλαιπωρία των ενδιαφερομένων πολιτών και μελετητών, εν τέλει δε το πλήρες νομικό αδιέξοδο. Ενίοτε στις εν λόγω διαφωνίες διαφαίνεται και η διάθεση "παιχνιδιού εξουσίας ή ισχύος" μεταξύ των διαφωνούντων ή και των αντιστοίχων Υπουργείων. Είναι απόλυτη ανάγκη να αρθεί το αδιέξοδο που δημιούργησε ο Ν.4030/2011. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την πρόβλεψη ΚΟΙΝΩΝ οργάνων ΥΠΠΟ+Σ.Α (σε α' και β' βαθμό) που θα κρίνουν αυτά και μόνο σε περιπτώσεις συναρμοδιότητας, είτε με την αφαίρεση της αρμοδιότητας των Σ.Α από τις περιπτώσεις που υπάγονται στον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002. Τούτο διότι ο Ν.3028/2002 είναι απολύτως εξειδικευμένος στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, ως εκ τούτου δε πρέπει να ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ κατά τη "στάθμιση" μεταξύ των δύο ίσης βαθμίδας νομοθετημάτων (2 Νόμοι) σύμφωνα με την πάγια Νομολογία του ΣτΕ.