• Σχόλιο του χρήστη 'Γαρυφάλλου Βασίλης' | 28 Ιανουαρίου 2010, 11:05

    Κατά την άποψή μου είναι τελείως άστοχη αν όχι εσφαλμένη η σύνδεση του πλαισίου και του υαλοπίνακα. Με την ίδια λογική που εξετάζεται χωριστά η τοιχοποιία από τα ανοίγματα, θα έπρεπε να καθορίζονται ξεχωριστά οι μέγιστες αποδεκτές τιμές θερμοπερατότητας για τους υαλοπίνακες και τα κουφώματα. Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για 2 τελείως διαφορετικά υλικά, αν και οι κατασκευαστικές απαιτήσεις/τεχνολογίες τα έχουν φέρει τόσο κοντά, με αποτέλεσμα πολλοί να τα συγχέουν και να τα θεωρούν ως ένα και το αυτό. Κατ’ αρχάς ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας του αλουμινίου είναι λ=203,52 W/m.K, του χάλυβα λ=53,15 W/m.K ενώ του υαλοπίνακα λ= 0,81W/m.K (πιν 4.2 παραρτ. 4), γεγονός που από μόνο του σημαίνει ότι οι δυνατότητες θερμομόνωσης του υαλοπίνακα είναι ασυγκρίτως περισσότερες. Δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι το ποσοστό συνεισφοράς του υαλοπίνακα στην θερμομόνωση του ανοίγματος είναι περίπου 200% μεγαλύτερο από αυτό του πλαισίου (μια και το ποσοστό που καλύπτει το πλαίσιο είναι περίπου 20% του ανοίγματος, ενώ του υαλοπίνακα 80%). Άρα το λογικό είναι, κάποιος να στοχεύει περισσότερο στη βελτίωση της συμπεριφοράς του επικρατέστερου υλικού, γιατί έτσι η συμπεριφορά του συνολικού ανοίγματος θα επηρεαστεί θεαματικότερα προς το ευνοικότερο. Τρίτον, η θερμομονωτική βελτίωση του κουφώματος είναι ασυγκρίτως ακριβότερη (με επίδραση στο 20% του ανοίγματος) σε σχέση με αυτή του υαλοπίνακα (με επίδραση στο 80% του ανοίγματος). Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η εξοικονόμηση ενέργειας για κάθε 100€ που επενδύονται σε βελτίωση της υάλωσης, είναι περίπου 300% μεγαλύτερη από ίσης αξίας επένδυση στην βελτίωση της θερμομονωτικής συμπεριφοράς του κουφώματος. Το νούμερο αυτό είναι υπολογισμένο μόνο για την θέρμανση, εάν συνυπολογίσει κανείς και τις δαπάνες της ψύξης, τότε το νούμερο ξεπερνά τα 400%!!!... Τέταρτον, η θερμομονωτική συμπεριφορά του πλαισίου μεταβάλεται όχι μόνο από την ποιότητα του υλικού (αλουμίνιο, ξύλο, PVC κλπ), αλλά και από το είδος της εφαρμογής. Δηλαδή άλλη θερμομονωτική συμπεριφορά θα έχει το ίδιο πλαίσιο εάν είναι ανοιγόμενο, άλλη εάν είναι συρόμενο, επάλληλο, προβαλόμενο, μονόφυλλο δίφυλλο κλπ. Ο υαλοπίνακας από την άλλη είναι πολύ απλούστερος, καθ΄όσον για κάθε σύνθεση παρουσιάζει την ίδια συμπεριφορά και συνεπώς είναι πολύ πιο εύκολο να παραληφθεί από το μηχανικό, καθώς και να υπολογισθεί/προβλεφθεί η συμπεριφορά του. Πέμπτον, η παγκόσμια τεχνολογική εξέλιξη του υαλοπίνακα έχει δώσει τη δυνατότητα να επιτευχθούν ασύλληπτα βελτιωμένες θερμομονώσεις. Για παράδειγμα, μπορούμε να αναφέρουμε ότι υπάρχουν προιόντα υαλοπίνακα τα οποία αγγίζουν σε θερμοπερατότητα επιδόσεις εφάμιλλες με αυτές της μονομένης τοιχοποιίας (Κw=0,60 βλ. Αρθρο 8 πιν.Γ.1.) και μάλιστα με κόστη εξαιρετικά προσιτά. Τέλος, πρέπει να συνυπολογίσει κανείς εκτός από τις απώλειες κατά τη θέρμανση ενός κτιρίου και αυτές κατά την ψύξη, όπου για τις πρώτες 3 κλιματικές ζώνες είναι πιθανόν οικονομικά σημαντικότερες. Οι υαλοπίνακες εδώ παίζουν πρωταρχικό ρόλο ενώ εξ ορισμού το πλαίσιο δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε κατά το ελάχιστο. Οι υαλοπίνακες μπορούν να βελτιώσουν την θερμομονωτική ικανότητα του ανοίγματος κατά την διαδικασία της ψύξης (θέρος) μέχρι και 200%!!!! Ο λόγος είναι ότι η σημερινή βιομηχανία υαλοπινάκων μπορεί κατά βούληση να επηρεάσει τον ηλιακό συντελεστή ενός υαλοπίνακα (ελέγχοντας το ποσοστό της ηλιακής ακτινοβολίας που εισέρχεται στο κτίριο από τον υαλοπίνακα ) και να είναι εξ’ ορισμού ενεργειακός/πράσινος, αφού αποκτά την ικανότητα να απωθεί τη θερμότητα απ’ όπου αυτή προέρχεται, δηλαδή από μέσα τον χειμώνα και από ΕΞΩ το καλοκαίρι..,.....To φυσικό μέγεθος που εκφράζει αυτήν την ιδιότητα του εκάστοτε υαλοπίνακα, λέγεται Ηλιακός Συντελεστής ή G FACTOR. Από όλα όσα προαναφέρθηκαν γίνονται εμφανείς οι λόγοι οι οποίοι καθιστούν μονόδρομο την αποσύνδεση του κουφώματος από τον υαλοπίνακα στα πλαίσια του καθορισμού των μεγίστων τιμών θερμοπερατότητας. Δεν είναι λογικό να κατεβάζει κανείς τον πήχη μόνο και μόνο για να μπορεί να τον περάσει ο ασθενέστερος συμμετέχων. Το ορθόν είναι να δημιουργηθεί άλλη κατηγορία... Κοιτώντας κανείς τον πίνακα Γ 1 του άρθρου 8 είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσει την δυσαρμονία μεταξύ των επιπέδων των συντελεστών. Για τον υαλοπίνακα επίτευξη επιδόσεων της τάξης του Κ<1,50 είναι υπόθεση 200€ -400 € ανά διαμέρισμα, με απόσβεση του επιπλέον κόστους μέσω της αυξημένης οικονομίας σε 2 με 3 χρόνια. Εν κατακλείδι, σε περίπτωση που τελικά υιοθετηθεί η ορθολογιστικότερη άποψη και τελικά διαχωρισθεί το κούφωμα από τον υαλοπίνακα, θεωρώ ότι οι μέγιστες επιτρεπόμενες τιμές θερμοπερατότητας και ηλιακού συντελεστή οι οποίες θα ήταν δόκιμο να χρησιμοποιηθούν διατηρώντας το κόστος κατασκευής σε χαμηλά επίπεδα θα ήταν : Ζώνη Α : Kg max = 2.2 & G value max = 0,43 Ζώνη Β : Kg max = 2.0 & G value max = 0.45 Ζώνη Γ : Kg max = 1.8 & G value max = 0.50 Ζώνη Δ : Kg max = 1.6 & G value max = 0.65 Σημειωτέον ότι στη Γερμανία ο ανώτατος επιτρεπόμενος συντελεστής θερμοπερατότητας για τον υαλοπίνακα είναι Κg=1.0 ενώ για τον ηλιακό συντελεστή δεν υπάρχει πρόβλεψη, μια και η συγκεκριμένη χώρα δεν αντιμετωπίζει προβλήματα αυξημένης ηλιοφάνιας. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δηλαδή παραμείνει η από κοινού αντιμετώπιση του πλαισίου-υαλοπίνακα, τότε οι συντελεστές θα έπρεπε αντίστοιχα να διαμορφωθούν ως εξής : Ζώνη Α : 2.6 (Ιταλία 2.4) Ζώνη Β : 2.4 (Αγγλία 2.0 έως 2.2) Ζώνη Γ : 2.2 (Αυστρία 1.9) Ζώνη Δ : 2.0 (Δανία 1.8) Εάν οι συντελεστές, πάραυτα, παραμείνουν ως έχουν αναρτηθεί, τότε θα είναι σα να παραμένει ανεκμετάλλευτο ένα από τα μεγαλύτερα όπλα στο οπλοστάσιο της χώρας και μάλιστα όταν αυτή εισέρχεται στη δύσκολη και μεγαλεπήβολη φάση του ενεργειακού εκσυγχρονισμού της. Εάν, εν πάση περιπτώση δεν μεταβληθεί η αντίληψη περί των επιδειοκόμενων απότελεσμάτων, τότε δεν υφίσταται καν λόγος συζήτησης, μια και οι αναρτηθέντες συντελεστές επιτυγχάνονται με τις υαλώσεις που εφαρμόζονται ήδη από την δεκαετία του 70!!! Είναι αλήθεια αυτή η φιλοδοξία του κράτους που εκσυγχρονίζεται?? Ελπίζοντας ότι βοήθησα Ευχαριστώ για την φιλοξενία Β. Γαρυφάλλου Φυσικός