• Σχόλιο του χρήστη 'ΟΛΓΑ ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ' | 17 Μαρτίου 2017, 13:02

    Όπως σωστά επισημαίνει και η Μάρω Ευαγγελίδου τα Δ/τα για τις επιτρεπόμενες κατηγορίες χρήσεων θεσπίζονται, ενώ πουθενά στην πολεοδομική νομοθεσία δεν προβλέπονται κατευθύνσεις για την πολιτική χρήσεων γης, και η εμπειρία εφαρμογής του ΠΔ/87 ανέδειξε στην πράξη αυτές τις αδυναμίες. Συγκεκριμένα η ζώνη χρήσεων αμιγούς κατοικίας θα έπρεπε να προορίζεται πχ για προάστια πόλεων, για επεκτάσεις σε αδόμητες εκτάσεις κλπ. Αντ’ αυτού επιβλήθηκε άκριτα ευρύτατα και διαχρονικά από τη δεκαετία του ’80 σε περιπτώσεις όπως: - Διαμορφωμένα αστικά κέντρα με υψηλές πυκνότητες - Ήδη δομημένες περιοχές επεκτάσεων - Εθνικές και επαρχιακές οδούς, που διέρχονται οικισμών - Αγροτικούς οικισμούς Η απαγόρευση χρήσεων όπως (ενδεικτικά) φροντιστηρίων, εστιατορίων, αρτοποιείων, μικρών εμπορικών καταστημάτων κλπ, που συνεπάγεται η χρήση αμιγούς κατοικίας, σε αστικές περιοχές με υψηλές πυκνότητες ή αποθηκών σε αγροτικούς οικισμούς δημιούργησε προβλήματα ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΩΝ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΩΝ, ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ, ΔΙΕΝΕΞΕΩΝ, ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΞΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, χωρίς όφελος για το αστικό περιβάλλον και σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές της συμπαγούς πόλης Για την άρση αυτών των προβλημάτων θα πρέπει α) είτε να τροποποιηθεί πλήθος σχεδίων, που ίσως αποδειχθεί ανέφικτο β) είτε να γίνει γενναίος εμπλουτισμός της αμιγούς κατοικίας με ρητή πρόνοια να μπορεί να εφαρμοσθεί και στα ισχύοντα