• 9) Το «Άρθρο 3-Συνάθροιση κοινού» να συμπληρωθεί ως ακολούθως: «[…] 3.2. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής. 3.2.1. Αριθμός και πλάτος εξόδων κινδύνου Επιπλέον των γενικών διατάξεων, ο αριθμός και το πλάτος των εξόδων κινδύνου ανά όροφο καθορίζονται στον παρακάτω πίνακα: […] Όταν στο πυροδιαμέρισμα υπάρχει εσωτερικός εξώστης, ο οποίος δεν αποτελεί ξεχωριστό όροφο, τότε εφόσον ο θεωρητικός πληθυσμός της επιφάνειάς του ξεπερνά τα 49 άτομα, θα πρέπει να διαθέτει 2 εναλλακτικές οδεύσεις. Εφόσον ο εξώστης είναι προσβάσιμος σε άτομα με αναπηρία και με μειωμένη κινητικότητα οι οδεύσεις θα πρέπει να είναι προσβάσιμες σε άτομα με αναπηρία και μειωμένη κινητικότητα εν γένει.[…] 3.2.2. Απαιτήσεις σε χώρους με σταθερές θέσεις Σε χώρους συνάθροισης κοινού με σταθερές θέσεις ισχύουν επιπλέον τα εξής: α) Στο τέλος κάθε σειράς καθισμάτων υπάρχουν διαμήκεις διάδρομοι ή έξοδοι κινδύνου. Ειδικά σε χώρους με σταθερές θέσεις οι οποίες είναι διαμορφωμένες σε διαδοχικούς αναβαθμούς του δαπέδου με ελάχιστη υψομετρική διαφορά 0,35 μ. και χρησιμοποιούνται είτε απ' ευθείας για καθίσματα (κερκίδες αθλητικών χώρων, θεάτρων κ.λπ.) είτε για την τοποθέτηση άλλων καθισμάτων το πλάτος του αναβαθμού πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,85μ. Σε περίπτωση θέσεων θεατών με αναπηρία το πλάτος του αναβαθμού πρέπει να είναι τουλάχιστον2,00μ. […] 3.5.2. Χειροκίνητο σύστημα συναγερμού Χειροκίνητο σύστημα συναγερμού, επιβάλλεται στις παρακάτω περιπτώσεις: α. Σε χώρους συνάθροισης κοινού με θεωρητικό πληθυσμό, πάνω από 250 άτομα. β. Σε χώρους συνάθροισης κοινού, που η κύρια χρήση αναπτύσσεται σε τρεις (3) ή περισσότερους ορόφους ή/και εξώστες. Τα σήματα συναγερμού θα είναι ηχητικά και οπτικά».