Αρχική Έρευνα και εκμετάλλευση λατομικών ορυκτών και άλλες διατάξειςΆρθρο 25 – Μεταβατικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.» | 10 Ιουλίου 2017, 22:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.»' | 10 Ιουλίου 2017, 22:13

    Μεταβατικές διατάξεις Αρ 25 παρ 15 - Λατομεία Μαρμαροψηφίδας Για το εν λόγω θέμα της μαρμαροψηφίδας θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε αναλυτικά, όσον αφορά στο είδος και την χρήση του υλικού αυτού. Δεν υφίσταται πουθενά ο όρος αυτός στην διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία. Πρακτικά η μαρμαροψηφιδα δεν χρησιμοποιείται σε καμία ανθρώπινη εφαρμογή . Ίσως στη δεκαετία του 1970 η μονή εφαρμογή της ήταν τα μωσαϊκά δάπεδα . Η μαρμαροψηφιδα είναι κανονικό εφεύρημα-έκτρωμα του 1986 για την δημιουργία παράνομων λατομείων αδρανών υλικών. Η εκδοθείσα υπ` αριθ. ΙΙ-24/Φ.17.27/4229/7.4.1986 απόφαση του Υπουργού Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας (Β΄ 151/ 10.4.1986), με την οποία ορίσθηκε ότι «οι μαρμαροψηφίδες, δηλαδή λατομικό ορυκτό μη εξορυσσόμενο εις όγκους επιδεκτικούς κοπής αλλά σε ψηφίδες, υπάγεται στην κατηγορία των μαρμάρων», κρίθηκε ότι είναι μη νόμιμη σύμφωνα με την με αριθμό 1682/2000 απόφαση του ΣτΕ. Πουθενά στη χώρα μας δεν υπάρχουν λατομεία μαρμαροψηφίδας που να καλύπτουν ανάγκες πραγματικές σε μαρμαροψηφίδα. Όλα τα λατομεια που εχουν γινει και δεν είναι πανω από 12 σε ολη την επικράτειά και έχουν δημιουργηθεί με το πρόσχημα της μαρμαροψηφίδας αλλά πωλούν στο πλείστων αδρανή υλικά . Αντιθέτως τα λατομεία αδρανών υλικών μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες σε μαρμαροψηφίδα. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 λατομεία αδρανών υλικών και είναι απόλυτα κατανοητό ότι μπορούν με επάρκεια να καλύψουν την όποια ζήτηση σε μαρμαροψηφίδα. Η «μαρμαροψηφίδα» είναι ένα υλικό, το οποίο παράγεται από οποιοδήποτε λατομείο και μπορεί να φέρει οποιονδήποτε χρωματισμό (λευκή , μαύρη, ερυθρή κτλ) και δεν αποτελεί κάποιο ειδικό και σπάνιο ορυκτό. Το «ειδικό» αυτό υλικό «μαρμαροψηφίδα», όπως θέλουν να το αποκαλούν, είναι εκεί που μέχρι τώρα το παράγουν και αποτελεί μη αδρανές υλικό συμφωνα με τα λεγόμενα των ειδικών δηλαδή δεν χρησιμοποιείται σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο άρθρο 1 στην οδοποιία και λοιπά τεχνικά έργα αλλά καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες σε μαρμαροψηφιδα. Πως τώρα μετατρέπεται σε ένα κοινό υλικό το οποίο είναι τα αδρανή υλικά και αχρηστεύεται αυτή η τόσο μεγάλη χρησιμότητα του σε άλλες εφαρμογές ? Με αφορμή τις προτάσεις του νομοσχεδίου (Αρθρο 25 παρ 15) , που προτείνεται την μετατροπή ενός λατομείου μαρμαροψηφίδας με λατομείο αδρανών υλικών, θέλουμε να σημειώσουμε ότι είναι κοινά αποδεκτό ότι μια άδεια λατομείου αδρανών υλικών μπορεί να αντικατασταθεί με μια όμοια, δηλαδή με άδεια αδρανών υλικών. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο ούτε και νόμιμο να αντικατασταθεί μια άδεια μαρμάρου με μια άδεια αδρανών υλικών !! Δεν μπορεί να αντικατασταθεί μια αδεια που δίδεται με απ ‘ευθείας μίσθωση με μια που δίδεται δια δημοπρασίας . Στο παρόν νομοσχέδιο απαγορεύεται η πώληση αδρανών υλικών από τα λατομεία μαρμαροψηφίδας (άρθρο 10 παρ 2β) ενώ στην επομενη παράγραφο νο 3 αναφέρεται ρητώς ότι η μίσθωση γίνεται με την διαδικασία της δημοπρασίας . Πως γίνεται λοιπόν να αντιμετωπίζονται τόσο προνομιακά τα υπάρχοντα λατομεία μαρμαροψηφιδας ,και να τα μετατρέπουν σε αδρανών την στιγμή που σε λίγα άρθρα πριν καθορίζουν ενα σαφές και αυστηρό πλαίσιο για τα εν λόγω λατομεία ; Δεν είναι λογικό και δίκαιο το κράτος να επιβραβεύσει την χρόνια παρανομία με αντάλλαγμα ένα νόμιμο λατομείο αδρανών υλικών. Το 1986, έτος κατά το οποίο εκδόθηκε η εν λόγω Υ.Α. βρίσκονταν σε ισχύ όλοι οι νόμοι που μέχρι σήμερα διέπουν την εκμετάλλευση όλων των ορυκτών, δηλαδή ο Ν.669/77 και ο Ν.1428/84. Με την υπ’ αριθ. ΙΙ-24/Φ,17,27/4229/7,4,1986 Υ.Α. παρακάμφθηκαν και οι δύο (2) αυτοί νόμοι και κάποιοι επιτήδειοι που δεν διέθεταν λατομείο αδρανών υλικών, διότι δεν επιθυμούσαν να εισέλθουν στο ιδιαίτερο και επίπονο καθεστώς των αδρανών υλικών, το οποίο προέβλεπε την πλειοδοτική διαδικασία για την εκμίσθωση λατομικού χώρου (η οποία σε καμία περίπτωση δεν εξασφάλιζε την μίσθωση ενός χώρου ενώ με την Υ.Α. εξασφαλιζόταν απόλυτα), τη θέσπιση των λατομικών περιοχών, την απόσταση 1.000 μέτρων από οικισμό κτλ, επέλεξαν αυτή τη λύση με αποκλειστικό και μόνο σκοπό την εξόρυξη αδρανών υλικών κάτω από παράνομες συνθήκες. Είναι αδιανόητο λοιπόν σήμερα να επιβραβευτεί αυτή η πρακτική. Στην πραξη τα λατομεία αδρανών υλικών ανέχτηκαν αυτή την παρανόμια μεχρι την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ. Σε έναν Νομό με υφιστάμενες λατομικές ζώνες, πως είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέες, ώστε να εξυπηρετηθούν παράνομα λατομεία μαρμαροψηφίδας; Αυτό είναι άδικο και παράνομο, διότι ο εκμεταλλευτής ενός λατομείου αδρανών υλικών, όταν μίσθωσε το λατομείο από το Ελληνικό Δημόσιο για 30 χρόνια, γνώριζε ότι πλειοδοτεί για συγκεκριμένα λατομεία στον Νομό, ενώ τώρα κινδυνεύει να δει να ανατρέπονται άρδην τα οικονομικά δεδομένα.