• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΑΜΙΣΘΩΝ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ' | 20 Δεκεμβρίου 2017, 11:04

    Το άρθρο 14 του νομοσχεδίου αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για ποιο λόγο δεν θα μπορέσει ποτέ ο υπό ίδρυση νέος φορέας να παραγάγει το έργο που υπόσχεται ότι θα παραγάγει. Αλλά και την καλύτερη εξήγηση, για ποιο λόγο το κτηματολογικό σύστημα που θέσπισε η ισόβια ομάδα της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσχεώς «Ο.Ε.Κτ.» είναι απλώς ένας γραφειοκρατικός εφιάλτης. Όχι μία και δύο, αλλά δεκατρείς (13) ολόκληρες σελίδες στο αρχείο .pdf του ιστοτόπου διαβούλευσης χρειάζονται για να περιγραφούν με το εν λόγω άρθρο διευθύνσεις, υποδιευθύνσεις, τμήματα και αρμοδιότητες μόνον της κεντρικής υπηρεσίας του υπό ίδρυση φορέα! Ας μην φανταστούμε δηλαδή καν το τι εγκυκλίους και εσωτερικές αποφάσεις οργάνωσης θα χρειάζονται για να λειτουργήσει υπό ίδρυση φορέας! Όλα αυτά, τη στιγμή που οι περισσότερες από τις αρμοδιότητες του άρθρου 14 είτε δεν χρειάζονται καν υπό το αποκεντρωμένο σύστημα/δίκτυο των υποθηκοφυλακείων, είτε ασκούνται απλά και χωρίς καμία γραφειοκρατία από τον ιδιώτη – ελεύθερο επαγγελματία υποθηκοφύλακα. Και όλα αυτή τη στιγμή που η μέχρι στιγμής εμπειρία από 22 χρόνια της λεγόμενης «κτηματογράφησης», η ισόβια ομάδα της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.» έχει αποδείξει ότι το μόνο που μπορεί να παραγάγει επιτυχώς είναι γραφειοκρατία και ταλαιπωρία και βλάβη για τον πολίτη. Ιδού λοιπόν το άρθρο 14, τρανή απόδειξη της παραγωγικότητας της ισόβιας αυτής ομάδας σε γραφειοκρατία. Πολύ θα θέλαμε από μία άποψη να συγκροτηθεί ο σχεδιαζόμενος φορέας, ώστε να απωλέσουν κάθε έξωθεν καλή μαρτυρία οι κυρίες και οι κύριοι της ισόβιας ομάδας της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.». Από τον κυκεώνα διευθύνσεων, υποδιευθύνσεων, τμημάτων και αρμοδιοτήτων του άρθρου 14, θα θέλαμε να σταθούμε ιδιαιτέρως σε ένα μόνον σημείο. Στο τμήμα «Διαχείρισης Αλλαγών και Κινδύνων» της διεύθυνσης προγραμματισμού (άρθρο 14 παρ. 1 περ ιιι του νομοσχεδίου). Ποιοι είναι οι «κίνδυνοι» για τους οποίους χρειάζεται ολόκληρο τμήμα της «διεύθυνσης προγραμματισμού»; Διαβάζουμε στην υποπαράγραφο 1.2.3 ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου εννοούν σχετικώς «την αναγνώριση, καταγραφή, την παρακολούθηση, αποτίμηση και την εισήγηση για την αποσόβηση ή τη μετρίαση των κινδύνων ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ (;) στο πλαίσιο των βασικών δραστηριοτήτων του οργανισμού». Πρώτη και κυριότερη επισήμανση είναι ότι οι προβλεπόμενοι (ή μήπως «υφιστάμενοι», όπως αναφέρει η διάταξη;) κίνδυνοι αφορούν «τις βασικές δραστηριότητες του οργανισμού». Η βασική του όμως δραστηριότητα αποτελεί την καταχώριση των εμπραγμάτων δικαιωμάτων! Δηλαδή το νομοσχέδιο ανοικτά συνομολογεί ότι από την δραστηριότητα του οργανισμού θα προκύψουν κίνδυνοι για τα εμπράγματα δικαιώματα! Και εμείς παιδευόμασταν να αποδείξουμε σε Ελλάδα και εξωτερικό για το πόσο επικίνδυνα είναι για την ακίνητη ιδιοκτησία τα σχέδια της ισόβιας ομάδας της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.». Κακώς παιδευόμασταν. Οι άνθρωποι το ομολογούν από μόνοι τους ότι είναι επικίνδυνοι για την ακίνητη περιουσία! Και ότι είναι ήδη σήμερα επικίνδυνοι, καθώς οι κίνδυνοι, όπως ομολογούν, «υφίστανται» ήδη. Δεύτερη και εξίσου βασική επισήμανση είναι ότι σκοπός του «Τμήματος Διαχείρισης Αλλαγών και Κινδύνων» δεν είναι κατ’ ανάγκη η «αποσόβηση» των κινδύνων για τις «βασικές δραστηριότητες του Οργανισμού» (δηλαδή, για την ακίνητη περιουσία), αλλά τους αρκεί και ο «μετριασμός». Δηλαδή συνομολογούν ευθέως ότι αντιλαμβάνονται τη δράση τους και τα σχέδιά τους ως επικίνδυνα με τρόπο που τουλάχιστον εν μέρει δεν θα είναι θεραπεύσιμος. Τρίτη, απολύτως αναγκαία σχετικώς επισήμανση, ότι μέχρι σήμερα και όχι μόνον από το 1834 που υπάρχουν υποθηκοφυλακεία, αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων, κανένας δομικός «κίνδυνος» δεν υπήρχε για την ακίνητη περιουσία. Οι νόμοι και οι θεσμοί προστάτευαν είτε στην αρχαία Ελλάδα, είτε στη ρωμαϊκή εποχή, είτε στο Βυζάντιο, είτε στο νεοελληνικό κράτος, είτε και σε αυτήν ακόμη την οθωμανική κατοχή, ΑΠΟΛΥΤΑ και χωρίς αστερίσκους την ακίνητη περιουσία. Τώρα πια οι συντάκτες του νομοσχεδίου παραδέχονται ότι χρειάζονται ειδικό τμήμα όχι κατ’ ανάγκη για την «αποσόβηση», αλλά για τον μετριασμό των κινδύνων από τη δράση τους! Και αντί να επέμβει Εισαγγελέας για τα σχέδια αυτά, θα τους δώσουμε και τα υποθηκοφυλακεία και τους τεράστιους πόρους του Δημοσίου από τα υποθηκοφυλακεία; Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι σε χώρες και περιοχές χωρίς ασφαλές σύστημα καταχώρισης της ακίνητης περιουσίας δραστηριοποιούνται ως άλλα «κοράκια» ασφαλιστικές εταιρίες που ειδικεύονται στις λεγόμενες «ασφαλίσεις τίτλων ιδιοκτησίας» (αγγλιστί: title insurance). Αν δηλαδή αποδειχθεί ότι το ακίνητό σου δεν είναι δικό σου και κακώς το αγόρασες, να εισπράττεις τουλάχιστον αποζημίωση, αφού όμως πρώτα πληρώνεις de facto υποχρεωτικά ασφάλιστρο στην ασφαλιστική εταιρία. Σε διεθνές συνέδριο, λοιπόν, στο εξωτερικό περί τα τέλη του 2016 (που αφορούσε μάλιστα τη σχέση μεταξύ Land Registry (υποθηκοφυλακείου) και Cadastre (κτηματολογίου) στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες), προσέγγισε κάποια στιγμή αγγλοσαξωνικής υπηκοότητας ασφαλίστρια τίτλων ιδιοκτησίας ένα μέλος μας, ρωτώντας γιατί δεν ήλθε στο συνέδριο εξέχον πρόσωπο εκ της ισόβιας ομάδας της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/ προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.», αν και είχε ανακοινωθεί επισήμως η συμμετοχή του. Μάλιστα, ζήτησε από το μέλος μας να παραδώσει προς το εν λόγω πρόσωπο στην Ελλάδα ένα... κουτί σοκολατάκια! Η Ένωσή μας είχε ήδη όμως αρχίσει να αναδεικνύει το μείζον δικαιοπολιτικό ζήτημα που έθετε η διακριτική, έως τότε, προώθηση της «ασφάλισης τίτλων». Οπότε, η αντίδραση του συγκεκριμένου εξέχοντος προσώπου εκ της ισόβιας ομάδας της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.» ήταν να προσποιηθεί ότι τάχα δεν γνώριζε την κυρία ασφαλίστρια που της έστειλε τα σοκολατάκια! Και έκτοτε γενικώς το ζήτημα της ασφάλισης τίτλων ιδιοκτησίας έπαυσε να αναδεικνύεται από την ως άνω ισόβια ομάδα, προκειμένου να αφαιρέσουν επιχειρηματολογία από την Ένωσή μας. Να όμως που στο νομοσχέδιο, με το οποίο επιδιώκουν να μας υφαρπάξουν την αρμοδιότητα, συνομολογούν ευθέως τους κινδύνους για την ακίνητη ιδιοκτησία, συνομολογούν ότι χρειάζονται ειδικό τμήμα για αυτούς και συνομολογούν ότι δεν είναι καν δυνατή η αποσόβησή τους, αλλά θα πάμε μόνον σε... μετριασμό τους! Προφανώς, μεταξύ άλλων και με ασφάλιση τίτλων ιδιοκτησίας – για να γνωρίζει ο κόσμος περί τίνος ακριβώς ομιλούμε.