Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Δαμιανίδης | 1 Σεπτεμβρίου 2018, 10:28
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ας δούμε τα πράγματα χωρίς ιδεοληψίες: Κάθε μορφή τροφοσυλλογής, σύμφωνη σε νόμους αλλά και ηθικές αξίες, όχι μόνον δεν αποτελεί κίνδυνο, αλλά συμβάλλει και στην ανάπτυξη των ειδών. Ειδικότερα, το κυνήγι στην Ελλάδα, διέπεται από τους πιο αυστηρούς νόμους στην Ευρώπη και η ενάσκησή του είναι απόλυτα συμβατή με την διατήρηση-ανάπτυξη των θηρεύσιμων ειδών, αλλά και την διαχείριση των επιβλαβών. Στις περιπτώσεις που, οι νόμιμοι κυνηγοί, απομακρύνθηκαν από διάφορες περιοχές, το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν η εξάπλωση της λαθροθηρίας και η υποβάθμιση των περιοχών αυτών (παράνομες υλοτομήσεις, εκχερσώσεις, πυρκαϊές, κλπ). Οι κυνηγοί λοιπόν, πέραν του ότι δεν αποτελούν κίνδυνο, για τους πληθυσμούς των θηραμάτων, αποτελούν επίσης μία σημαντικότατη, επιτόπου, δύναμη παρατήρησης προς αποτροπή παράνομων δραστηριοτήτων. Και πριν κάποιος βιαστεί να πεί ότι: " αυτά θα ανατεθούν στη θηροφυλακή και τα δασαρχεία" να αναφέρω ότι, όπως η εμπειρία έδειξε, η σημαντικότερη δύναμη ελέγχου της υπαίθρου και των δασών, είναι η θηροφυλακή, που συστήθηκε και πληρώνεται από τις ίδιες τις Κυνηγετικές Οργανώσεις.