Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Σγούρος | 5 Σεπτεμβρίου 2018, 14:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Σγούρος' | 5 Σεπτεμβρίου 2018, 14:38

    Η θήρα επιχειρείται να αναγνωρισθεί στην Εθνική Στρατηγική για τα Δάση ως εργαλείο Περιβαλλοντικής Διαχείρισης και ενώ η δασική νομοθεσία αναγνωρίζει αποκλειστικά την άσκηση της θήρας ως αθλητική δραστηριότητα (άρθρο 251. Παρ.1 Δασικός Κώδικας). Η θήρα είναι μία μονάχα από τις πολυάριθμες ανθρώπινες δραστηριότητες στα δάση, η οποία μάλιστα προκαλεί σημαντική όχληση στα είδη αλλά και στους λοιπούς χρήστες των δασών, ενώ συχνά ρυπαίνει σημαντικά το φυσικό περιβάλλον με σκάγια (τα οποία περιλαμβάνουν τοξικές ουσίες όπως ο μόλυβδος) αλλά και πολυάριθμα πλαστικά φυσίγγια. Σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει ο ρόλος της θήρας και του κυνηγού ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και διαχειριστή αντίστοιχα. Σε περίπτωση που υπάρξει τεκμηριωμένη ανάγκη βάσει εμπεριστατωμένων μελετών και έγκυρων δεδομένων για την πληθυσμιακή διαχείριση ενός είδους, αυτό αποτελεί μέριμνα της Πολιτείας και δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια των κυνηγών, οι οποίοι εξασκώντας ένα χόμπι κατά βούληση, εκμεταλλεύονται για αναψυχή και μόνον τα δασικά (και άλλα) οικοσυστήματα. Η περιβαλλοντική διαχείριση είναι ευθύνη και έργο της Πολιτείας και κανείς ιδιωτικός φορέας δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο της, όσο καλά… εξοπλισμένος κι αν είναι. Είναι σφάλμα λογικής και ηθικά επιλήψιμο το πληρωμένο προνόμιο της άσκησης θήρας να βαφτίζεται σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι, μια επιβαρυντική δραστηριότητα με φανατικούς υποστηρικτές αλλά και ακόμα περισσότερους πολέμιους.