Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Στέφανος | 11 Σεπτεμβρίου 2018, 20:33
  • Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 11 Σεπτεμβρίου 2018, 20:33

    Το κυνήγι θεωρώ ότι είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες περιβαλλοντικής διαχείρισης. Όπου υπάρχει το θήραμα πρέπει να υπάρχει κι ο θηρευτής. Αυτό εξασφαλίζει την ισορροπία στη φύση μεταξύ πανίδας και χλωρίδας. Η απουσία θηρευτών, μοιραία θα αποφέρει την αύξηση των φυτοφάγων ζώων με αποτέλεσμα την σταδιακή αποψίλωση σε μία περιοχή λόγω της υπερβολικής βόσκησης. Άλλος ένας κίνδυνος ο οποίος ελλοχεύει είναι η εμφάνιση επιδημιών που μπορεί να προκαλέσει ο υπερπληθυσμός ενός είδους με ολέθρια αποτελέσματα. Ας μη ξεχνάμε ότι στο πάρκο Yellowstone των ΗΠΑ την δεκαετία του 90 αναγκάστηκαν ν' απελευθερώσουν λύκους, καθώς ο μεγάλος αριθμός φυτοφάγων ζώων είχε προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα στη χλωρίδα. Υπάρχει σχετικό βίντεο στον ακόλουθο ιστότοπο www.youtube.com/watch?v=PMtGIAMzbDk. Όταν το κυνήγι διεξάγεται μέσα από κανόνες οι οποίοι θεσπίζονται από επιστημονικό προσωπικό, μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει καθώς οι υποβαλλόμενες μελέτες πριν την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, θα οδηγούν τους κυνηγούς σε συγκεκριμένη κάρπωση ανά έξοδο. Παράλληλα η συμπλήρωση του κυνηγετικού ημερολογίου του προγράμματος "ΑΡΤΕΜΙΣ" από τους κυνηγούς, μεταφέρει πολύτιμες πληροφορίες στο επιστημονικό προσωπικό καθώς είναι οι άμεσοι παρατηρητές των θηρεύσιμων ειδών στον τόπο διαβίωσης τους. Για όλους τους ανωτέρω λόγους η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να παραμείνει.