Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Μιχάλης Κ. | 11 Σεπτεμβρίου 2018, 21:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Κ.' | 11 Σεπτεμβρίου 2018, 21:38

    Η περιβαλλοντική διαχείριση της πανίδας πρέπει να γίνεται μόνο από επιστημονικές οργανώσεις που έχουν σαν στόχο την καταγραφή, την μελέτη και την προστασία της άγριας πανίδας. Το κυνήγι εξ'ορισμού δεν μπορεί και δεν πρέπει να παίξει αυτό τον ρόλο γιατί στόχος του είναι η θανάτωση της πανίδας και για να το επιτυγχάνει αυτό παρουσιάζει αντιεπιστημονικές μελέτες με μετρήσεις των θηρεύσιμων ειδών προς τα πάνω, όπως αντίστοιχα και των φυσικών θηρευτών τους. Αυτά για να επιτύχει την συνέχιση του κυνηγιού των ειδών αυτών αλλά και για να αρχίσει τον "έλεγχο" των θηρευτών τους. Οσοι είναι έξω στο πεδίο, δυστυχώς γνωρίζουν ότι επιπλέον οι περισσότεροι κυνηγοί, είτε εσκεμμένα είτε από λάθος συχνά χτυπάνε και είδη αυστηρά προστατευόμενα γεγονός που είναι ντροπιαστικό για όλη την χωρα (Ερωδιοί, αρπακτικά κ.λπ). Αρα δεν είναι δυνάτον να διαχειριστούν είδη όταν οι περισσότεροι δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν είδη. Η μεροληπτική στάση αποδεικνύεται και από την εξοργιστική αδυναμία να καταλάβουν την σημαντική μείωση που έχει υποστεί το Τρυγόνι (Streptopelia turtur): http://www.birds.cz/pecbm/species.php?ID=&result_set=Publish2017&species%5B6870%5D=1 . Αν είχανν στοιχειώδες ήθος, από μόνοι τους θα επιδίωκαν να απαγορευτεί το κυνήγι του επ'αόριστω. Εχει σχεδόν 80% μείωση της τελευταίες δεκαετίες. Αρα η θήρα δεν μπορεί να αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και η φράση αυτή θα πρέπει να διαγραφεί γιατί προσβάλει την λογική μας.