• Σχόλιο του χρήστη 'Α. Καραλή' | 4 Μαρτίου 2020, 21:26

    Τριανταπέντε χρόνια μετά τον νόμο 1650/86 ως εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής αδειοδότησης νοείται η αύξηση της χρονικής διάρκειας ισχύος των ΑΕΠΟ, η επιβολή ασφικτικών αποκλειστικών προθεσμιών για τον έλεγχο τον μελετών και την ολοκλήρωση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης (η οποία ειναι ανακύκλωση των διαδικασιών όπως είχαν θεσπιστεί με το ν.3010/2002 και τον ν. 4014/2011). Αντιθέτως ως εκσυγχρονισμό θα περιμέναμε να επιλύονταν χρόνια ζητήματα όπως καθορισμός χρήσεων γης, πολυνομίας, κωδικοποίησης νομοθεσίας, στελέχωσης υπηρεσιών κ.ο.κ. Ίσως απότερος σκοπός του νομοσχεδίου να είναι όλες οι ΑΕΠΟ να κρίνονται στα δικαστήρια αφού θα εκδίδονται υποχρεωτικά λόγω παρέλευσης των αποκλειστικών προθεσμιών. Μια καλή σκέψη από πλευράς των συντακτών του νομοσχεδίου θα ήταν η επικοινωνια με τις αδειοδοτούσες υπηρεσίες και η αξιοποίηση της συσσωρευμένης εμπειρίας και γνώσης στο αντικειμένο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ώστε να εντοπιστούν τα προβλήματα και τα αίτια των καθυστερήσεων στην διαδικασία και να αντιμετωπιστούν στεχευμένα. Προθεσμίες άλλωστε επιβάλλονταν και από τους προηγούμενους νόμους, στην πράξη όμως δεν επίλυσαν τα ζητήματα της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας και των καθυστερήσεων.