• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Παλάσκας' | 11 Μαρτίου 2020, 16:41

    Το άρθρο εισάγει, μετά από 35 χρόνια, μια σημαντική καινοτομία στην κατηγοριοποίηση των προστατευόμενων περιοχών (ΠΠ), σε αντίθεση με την διεθνώς αναγνωρισμένη κατάταξη της IUCN, την οποία ακολουθούσε σε γενικές γραμμές τόσο ο αρχικός ν.1650/86, όσο και ο ν.3937/2011 (Περί βιοποικιλότητας) και βασίζονταν στην κατάταξη με βάση το βαθμό προστασίας σε συνδυασμό με το είδος του προστατευτέου αντικειμένου. Ειδικότερα, με τη νέα ρύθμιση, οι ΠΠ διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) στις περιοχές του δικτύου Natura 2000 και β) στις λοιπές ΠΠ (Εθνικά Πάρκα, ΚΑΖ, Προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί), η δε διάκριση του βαθμού προστασίας προβλέπεται να γίνει με βάση τον καθορισμό των χρήσεων γης του π.δ. 59/2018 και σύμφωνα με τα Σχέδια Διαχείρισης που θα καταρτισθούν (στα πλαίσια των υπό εκπόνηση ΕΠΜ) μόνο για τις περιοχές της 1ης κατηγορίας (περιοχές Natura). Με άλλα λόγια, καταργούνται οι κατηγ. Ιa και Ib των ΠΠ (απολύτου προστασίας-Strict Nature Reserve και Προστασίας της Φύσης-Nature Reserve) και μετασχηματίζονται αυτές σε ζώνες χρήσεων γης, όπου προβλέπεται μια σειρά από δραστηριότητες που είναι ασύμβατες και άσχετες με την έννοια της (απόλυτης) προστασίας της φύσης, όπως π.χ οι εξορυκτικές δραστηριότητες (προ της απόσυρσης εν μέσω διαβούλευσης - βλ. άρθρο 44). Με βάση τα παραπάνω, προτείνεται η διατήρηση του άρθρου 19 ν.1650/86 ως έχει. Είναι διαφορετικό πράγμα ο καθορισμός ζωνών χρήσεων γης με βάση μια χωροταξική λογική, και άλλο πράγμα τα κριτήρια χαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών.