• Σχόλιο του χρήστη 'Εταιρία Προστασίας Πρεσπών' | 16 Μαρτίου 2020, 21:57

    Στο άρθρο 7 εισάγεται η δεύτερη μεγάλη αλλαγή που προβληματίζει ιδιαίτερα, μετά από αυτές του άρθρου 2. Έως τώρα υπήρχε η πρόβλεψη ότι η Διοίκηση μπορούσε να προσλάβει Πιστοποιημένο Αξιολογητή ΜΠΕ για να τη βοηθήσει να κάνει τη δουλειά της, και μάλιστα με κλήρωση δηλαδή με διαφανή και αντικειμενικό τρόπο, προσπαθώντας να αντιμετωπιστεί μέσω αυτού του θεσμού η έλλειψη πόρων και ειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού στη δημόσια διοίκηση. Η τροποποίηση προβλέπει ότι τέτοιους ιδιώτες μπορούν να προσλαμβάνουν πλέον κατά το δοκούν και οι επενδυτές για να «τρέξουν» τη διοικητική διαδικασία, υποκαθιστώντας την Διοίκηση. Η λογική της αλλαγής είναι πολύ θολή, οι Αξιολογητές θα έπρεπε ακριβώς να αξιολογούν χωρίς επαγγελματική σχέση με τον επενδυτή την ποιότητα των μελετών που υποβάλει, όχι να είναι δικοί του εργολάβοι – και μόνο κατ’όνομα αξιολογητές - που να υποκαθιστούν τη Διοίκηση και την κρίση της. Εδώ λοιπόν εισάγεται ανεπίτρεπτη στρέβλωση της διαδικασίας με ιδιωτικοποίηση ευαίσθητων δημόσιων λειτουργιών, η οποία καθόσον γνωρίζουμε δεν υπάρχει σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος, ενώ δεν είναι καθόλου κατανοητή και η σκοπιμότητα της εξαίρεσης αυτών των ιδιωτών από τις προθεσμίες που τίθενται στην ίδια τη Διοίκηση για τα διάφορα στάδια της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Αν υπάρχει μια μεταρρύθμιση που θα ήταν πραγματικά ριζοσπαστική στην κατεύθυνση της ουσιαστικής βελτίωσης της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης στην Ελλάδα αυτή θα ήταν ο ορισμός των μελετητών που εκπονούν τις περιβαλλοντικές μελέτες έργων και δραστηριοτήτων όχι κατ’επιλογή των επενδυτών αλλά με αδιάβλητα αντικειμενικό τρόπο από την Διοίκηση, με κόστος που θα καλύπτεται από τους επενδυτές, ούτως ώστε να σταματήσει η παραγωγή χαμηλής ποιότητας περιβαλλοντικών μελετών που δεν εντοπίζουν κατά κανόνα καμία αρνητική περιβαλλοντική επίπτωση σε σχεδιαζόμενα έργα και δραστηριότητες εξυπηρετώντας έτσι απλώς τα συμφέροντα των εργοδοτών τους και όχι την χρηστή περιβαλλοντική Διοίκηση. Η πρόταση αυτή έχει διατυπωθεί επανειλημμένα από τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ αλλά δεν έχει εισακουστεί.