Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΚ' | 16 Μαρτίου 2020, 23:13

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο συγκεκριμένο άρθρο υπάρχουν πολλά ουσιαστικά προβλήματα με πρώτο και κυριότερο ότι δεν είναι δυνατόν η προστασία και η διατήρηση του περιβάλλοντος να αποκτά χαρακτήρα χρήσεων γης και να χάνει άρα την ύψιστη αξία που της πρέπει. Πουθενά στο σύνολο των υπο διαβούλευση άρθρων δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τι σημαίνουν, τι ορίζουν οι ζώνες των ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ στο πλαίσιο που τους αναλογεί. Ποια είναι τα επί της ουσίας κριτήρια που χρησιμοποιούνται για να καθοριστούν οι ζώνες; Η προστασία του φυσικού πλούτου δεν μπορεί να είναι λίστα επιτρεπόμενων χρήσεων γης. Επίσης, στις τροποποιήσεις που έχουν γίνει επί του ΠΔ 59/2018, έχουν προστεθεί στις γενικές κατηγοριών οι ζώνες που αφορούν στην κλιμακούμενη προστασία των προστατευόμενων περιοχών. Η προσθήκη των ζωνών προστασίας στο πολεοδομικού χαρακτήρα ΠΔ που προβλέπει χρήσεις γης υποβαθμίζει την σημασία τους. Ένα επιπρόσθετο προβληματικό σημείο στο σχέδιο νόμου είναι το ότι οι χρήσεις γης "δάση" και "υδάτινοι βιότοποι", που έχουν προστεθεί στις ειδικές κατηγορίες χρήσεων γης, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση χρήσεις, αλλά καλύψεις γης. Επομένως, η ενσωμάτωσή τους στις δυνατότητες επιτρεπόμενων χρήσεων είναι προβληματική και είναι απορίας άξιο το πως δεν έχουν, με την ίδια άκρως παράλογη λογική, προστεθεί οι παράκτιες περιοχές κτλ.. Με βάση την πρότασή σας, εννοείτε ότι σε κάποια προστατευόμενη περιοχή "θα επιτρέπεται η χρήση γης δάση"; Τουλάχιστον οξύμωρο. Στην επί της ουσίας εξέταση των χρήσεων που θα οριστεί εκ των προτέρων ότι επιτρέπονται στις ζώνες κλιμακούμενης αυστηρότητας προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει οπωσδήποτε να απαγορευτούν όλες οι χρήσεις αυτές που δεν εμπίπτουν σε εντός σχεδίου περιοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στην ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών επιτρέπονται η κατοικία, η εκπαίδευση, οι αθλητικές εγκαταστάσεις, οι θρησκευτικοί χώροι, τα εμπορικά καταστήματα και πολλά άλλα, τα οποία ιδίως εάν προβλέπονται και σε εκτός σχεδίου περιοχές (όπως αφήνεται να εννοηθεί τώρα), είναι εντελώς ασύμβατα με τον χαρακτήρα μίας προστατευόμενης περιοχής. Η προστατευόμενη περιοχή / ζώνη έχει ως κεντρικό σημείο το εκάστοτε προστατευτέο αντικείμενο. Το παρών κείμενο έχει ξεχάσει τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας. Τους πρωταγωνιστές στην προστασία του περιβάλλοντος. Πως θα ακουγόταν αντίστοιχα εάν σε έναν οικισμό και στα πλαίσια ορισμού των χρήσεων γης αμιγής κατοικία, πολεοδομικό κέντρο κτλ ορίζαμε ότι εντός αυτών των κατηγοριών θα μπορεί να συναντάται βλάστηση κωνοφόρων και η θερμοκρασία να κυμαίνεται μεταξύ 5-25οC; Μόνο με αυτήν την αντιπαραβολή, ίσως κάποιος καταλάβει πόσο εκτός πραγματικότητας και σίγουρα πολύ μακριά από την προστασία του περιβάλλοντος κινείται αυτό το σχέδιο νόμου. Μία επιπρόσθετη παρατήρηση αφορά στο ότι η ίδια κωδικοποίηση ειδικών χρήσεων έχει αποδοθεί διαφορετικά σε άλλες ζώνες. Είναι επικίνδυνο και παραπλανητικό στην μία περίπτωση μία ειδική χρήση να αποτυπώνεται ως «επιστημονική έρευνα» και παρακάτω η ίδια χρήση να αναφέρεται σε «γραφεία/κέντρα έρευνας/θερμοκοιτίδες επιχειρήσεων». Είναι τελείως διαφορετικό να επιτρέπεται σε κάποια περιοχή η επιστημονική έρευνα σε σχέση με την δόμηση γραφείων/κέντρων έρευνας/θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων. Είναι ευνόητο ότι οι δύο αυτές κατηγορίες πρέπει να διαφοροποιούνται. Επίσης, χρήζει ορισμού η έννοια των θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων. Σε συνέχεια του παραπάνω, η ειδική χρήση γης 13.Αναψυκτήρια (όπως περιγράφεται στο άρθρο 1 του ΠΔ 59/2018), όταν χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των ειδικών χρήσεων στην ζώνη Προστασίας της Φύσης, αυτή αλλάζει σε 13.Αναψυκτήρια μέχρι 200 τ.μ. (ενώ παράλληλα χρησιμοποιείται η ίδια αρίθμηση). Και ερωτώ: εάν προκαθοριστούν τα πάντα μέσω του αυστηρού προσδιορισμού των χρήσεων γης (μέχρι και η επιφάνεια των αναψυκτηρίων) τότε ποιο το αντικείμενο των ειδικών που εκπονούν Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, οι οποίες εξ ορισμού μελετούν, αναλύουν, τεκμηριώνουν και καθορίζουν τους συγκεκριμένους όρους χρήσης και δραστηριότητες που επιτρέπονται ή ρυθμίζονται σε κάθε περιοχή ανάλογα με το εκάστοτε προστατευτέο αντικείμενο. Δυστυχώς, μέσω των παραπάνω και πολλαπλών άλλων στοιχείων, διαφαίνεται η έλλειψη όποιας ελάχιστης σχέσης μπορεί να υπάρχει μεταξύ των συντακτών των υπό διαβούλευση άρθρων και του αντικειμένου για το οποίο καλούνται να νομοθετήσουν!