Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Πανελλήνιος Σύλλογος Διπλωματούχων Μηχανικών Περιβάλλοντος' | 18 Μαρτίου 2020, 08:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στην παρ. 17, στα άρθρα 14α έως 14δ υπάρχει καταρχήν σύγχυση στις έννοιες χρήσεις γης, κάλυψη, κ.λπ έτσι π.χ. στο 14α αναφέρεται Ζώνη Απόλυτης Προστασίας της φύσης στην οποία επιτρέπονται μόνο: μνημεία, ιστορικοί χώροι (50), υδάτινοι βιότοποι (53) τα οποία προφανώς και είτε υφίστανται είτε αποτελούν προστατευτέες περιβαλλοντικές οντότητες της περιοχής. Στον προηγούμενο νόμο (Ν.1650/86) σε περιοχές απολυτής προστασίας της φύσης απαγορεύονταν οποιαδήποτε δραστηριότητα με εξαίρεση, τις επιστημονικές έρευνες και την εκτέλεση εργασιών που αποσκοπούν στη διατήρηση των χαρακτηριστικών δεδομένου πως θα διασφαλίζεται υψηλός βαθμός προστασίας (Άρθρο 19-Ν1650/86). Το πνεύμα στον καθορισμό της Ζώνη Απόλυτης Προστασίας της φύσης θα πρέπει να είναι αντίστοιχο και στο νέο Νόμο και να είναι ξεκάθαρο πως στις Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης δεν θα πρέπει να επιτρέπεται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα εκτός από την έρευνα και τις εργασίες διατήρησης της περιοχής. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για λόγους δημοσίου συμφέροντος δύναται να επιτρέπονται δραστηριότητες. Ανάλογες διατάξεις εισάγονται και στις άλλες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών όπως οι ζώνες Προστασίας της Φύσης και οι ζώνες Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών (πχ επιτρέπονται ο Εξορυκτικές δραστηριότητες (25) και οι Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (34), χωρίς σαφή αναφορά σε κλίμακα). Εμφανίζεται γενικά στο Άρθρο μια οριζόντια προσέγγιση εισάγοντας ρυθμίσεις που δεν επιτρέπουν, την κατά περίπτωση αξιολόγηση κάθε ΠΠ βάση των σπάνιων και απειλούμενων ειδών χλωρίδας και πανίδας. Οι ΕΠΜ ωστόσο που συντάσσονται δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν με ένα συγκεκριμένο πρότυπο όλες τις ΠΠ. Η κάθε ΠΠ θα πρέπει να μελετάται χωριστά λαμβάνοντας υπόψη τα κατά περίπτωση ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Όπως φαίνεται στο νέο Νομοσχέδιο γίνεται διάκριση των ΠΠ σε δύο κατηγορίες: i) περιοχές Natura 2000 και ii) υπόλοιπες ΠΠ (Εθνικά Πάρκα, ΚΑΖ, Προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί). Για τις περιοχές αυτές γίνεται προσπάθεια να ομαδοποιηθούν κριτήρια (μέσω του Άρθρου 44) ώστε να υπάρχει κοινό πλαίσιο σχεδιασμού και κοινή κωδικοποίηση στην περιβαλλοντική αδειοδότηση. Είναι εμφανής η προσπάθεια να ακολουθηθεί αντίστοιχο σκεπτικό με εκείνο του καθορισμού χρήσεων γης στον πολεοδομικό σχεδιασμό (κατάλογος χρήσεων γης για κάθε συγκεκριμένη περιοχή, εντός ή εκτός σχεδίου). Αυτό όμως δεν είναι εφικτό στην περίπτωση του Φυσικού Περιβάλλοντος όπου το βασικό αντικείμενο «χωροταξίας» είναι οι κατανομές των προστατευταίων ειδών και οικοτόπων και όχι οι χρήσεις γης και προφανώς είναι αναγκαία η κρίση κατά περίπτωση. Για ορισμένες ΠΠ τα Σχέδια Διαχείρισης που θα συνταχθούν, μετά την υλοποίηση των ΕΠΜ, θα εξειδικεύουν όρους και περιορισμούς άσκησης δραστηριοτήτων και εκτέλεσης έργων, ωστόσο ΕΠΜ και Σχέδια Διαχείρισης δεν συντάσσονται για όλες τις ΠΠ, όπως άλλωστε φαίνεται και στο Άρθρο 47. Λόγου χάρη στην περίπτωση που ένα Εθνικό Πάρκo ή τμήμα αυτού είναι εκτός περιοχής Natura δεν θα συντάσσεται για αυτήν Διαχειριστικό Σχέδιο, γεγονός που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο υλοποίησης έργων /δραστηριοτήτων που δεν συμβαδίζουν με την έννοια της προστασίας της φύσης. (1) Όπως έχει ήδη ειπωθεί και στο σχολιασμό του Άρθρου 46, τα Σχέδια Διαχείρισης συντάσσονται μόνο για περιοχές ενταγμένες στο δίκτυο Natura 2000, με αποτέλεσμα να μην εξετάζονται κατά περίπτωση έργα και δραστηριότητες που πρόκειται να υλοποιηθούν σε ΠΠ εκτός δικτύου. (2) Στη σύνταξη των Σχεδίων Διαχείρισης θα πρέπει να μετέχουν και οι νέες ΜΔΠΠ (3) Τα Σχέδια θα πρέπει να έχουν ορισμένη χρονική διάρκεια, και ακολούθως να επικαιροποιούνται. Σε προηγούμενο Νόμο (Ν.16502/86, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει) η διάρκεια των Σχεδίων Διαχείρισης ορίζονταν σε 5 έτη, που θεωρείται ικανοποιητικό διάστημα.