• Σχόλιο του χρήστη 'Χριστίνα Δωρή' | 3 Σεπτεμβρίου 2020, 17:25

    Οδοί που προϋφίστανται του έτους 1923 δεν υπάρχει λόγος να περνούν διαδικασία ΣΥΠΟΘΑ και έκδοσης Π.Δ. προκειμένου να χαρακτηριστούν ως δημοτικές κατηγορίας Α. Εφόσον κατοχυρώνεται ότι προϋπάρχουν της 16-4-1924, ημερομηνίας ισχύος του Νομοθετικού Διατάγματος του 1923 , με τα δικαιολογητικά που ήδη ισχύουν βάσει της πολεοδομικής νομοθεσία από 31-12-2003, θα πρέπει αυτοδικαίως να παρέχουν δικαίωμα προσώπου για τη δόμηση σε παρόδια οικόπεδα, ανεξαρτήτως πλάτους της οδού. Το άρθρο 14 όπως διατυπώνεται όσον αφορά αυτό το σημείο, μπορεί να έχει τις εξής επιπτώσεις: α/ Πολύχρονες και αναίτιες καθυστερήσεις για ιδιοκτήτες γης, με ουσιαστική ακύρωση του δικαιώματος δόμησης β/. Επιχείρηση διαπλάτυνσης αγροτικών δρόμων και μονοπατιών από Δήμους, προκειμένου αυτά να αποκτήσουν το ελάχιστο πλάτος των 6 μ., με ανυπολόγιστες συνέπειες στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον διαφόρων «ευαίσθητων» περιβαλλοντικά περιοχών. Ο Νόμος θα πρέπει, μέσα στις αρχικές κατευθύνσεις του, να επιβάλει, με συγκεκριμένη προθεσμία, στη Δημόσια διοίκηση και τους υπεύθυνους του Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού, την καταγραφή και χαρτογράφηση των χαρακτηρισμένων δρόμων προϋφισταμένων του 1923 (καθώς και των άλλων υφιστάμενων νόμιμων κοινόχρηστων δρόμων) στο κτηματολόγιο και τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια. Μέχρι τότε όμως, δεν είναι δυνατόν να ζητείται ο χαρακτηρισμός δρόμων που υφίστανται εδώ και 100 χρόνια.