• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 10:57

    Η κύρια αλλαγή που επιχειρείται με το νομοσχέδιο αφορά στην αφαίρεση του παράκτιου χώρου από το πεδίο εφαρμογής του ν. 4546/2018 και του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού. Ο παράκτιος χώρος δεν περιλαμβάνεται στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2014/89/ΕΚ (άρθρο 2 της οδηγίας), η οποία μεταφέρθηκε στην εθνική έννομη τάξη με τον ν. 4546/2018. Ωστόσο, η οδηγία τονίζει την ανάγκη, και επιβάλει την υποχρέωση, να ληφθούν υπόψη οι «αλληλεπιδράσεις ξηράς-θάλασσας» (άρθρο 4 παρ. 2, 6 παρ. 2 στοιχ. α’, άρθρο 7) κατά την κατάρτιση του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού από τα κράτη μέλη. Τονίζει επίσης τη σημασία της «ολοκληρωμένης παράκτιας διαχείρισης» ή παρόμοιων πρακτικών ως διαδικασιών για τη λήψη υπόψη της «αλληλεπίδρασης ξηράς – θάλασσας». Αυτό αποτελεί επίσης υποχρέωση βάσει του Πρωτοκόλλου της Βαρκελώνης, το οποίο δεν έχει μεν επικυρωθεί από την Ελλάδα (και θα πρέπει όσο το δυνατόν συντομότερα), αλλά έχει επικυρωθεί από την ΕΕ (Απόφαση του Συμβουλίου 2019/631/ΕΕ σχετικά με τη σύναψη, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου στη σύμβαση για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και των παρακτίων περιοχών της Μεσογείου) και ισχύει στην Ελλάδα ως μέρος του ενωσιακού δικαίου. Ο νόμος 4546/2018 επέλεξε -με μια ομολογουμένως καινοτόμο προσέγγιση- να εντάξει τον παράκτιο χώρο στο ΘΧΣ, χωρίς ωστόσο να διαμορφώσει το κατάλληλο πλαίσιο για την εφαρμογή του (κυρίως λόγω του μη καθορισμού των «παράκτιων ζωνών» όπως είχαμε αναφέρει στα σχόλιά μας κατά τη διαβούλευση του ν. 4546/2018), και για την αποφυγή ενδεχόμενων συγκρούσεων λόγω της χωρικής επικάλυψης του ΘΧΣ με τα χωροταξικά και πολεοδομικά εργαλεία για τον χερσαίο χώρο. Η αφαίρεση του παράκτιου χώρου από το πεδίο εφαρμογής του νόμου αυτού και του ΘΧΣ με το παρόν νομοσχέδιο δεν συνοδεύεται από τη θεσμοθέτηση κατάλληλων διαδικασιών προκειμένου να επιτευχθεί η απαιτούμενη ολοκληρωμένη παράκτια διαχείριση και η συνεκτικότητα μεταξύ του θαλάσσιου και του χερσαίου χωροταξικού σχεδιασμού (άρθρο 6 παρ. 2 στοιχ. γ΄ της οδηγίας). Παρά το γεγονός ότι προστίθεται στο άρθρο 7 του ν. 4546/2018 περί «ελάχιστων απαιτήσεων για το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό» το στοιχ. δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 6 της οδηγίας 2014/89/ΕΕ για τη «συνεκτικότητα μεταξύ του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και των άλλων χωρικών σχεδίων» όπου γίνεται αναφορά στην «ολοκληρωμένη παράκτια διαχείριση ή ισοδύναμες επίσημες ή ανεπίσημες πρακτικές», το νομοσχέδιο δεν προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες προκειμένου να εφαρμοστεί αυτή η επιταγή στην πράξη. Για την εφαρμογή της οδηγίας στην Ελλάδα δεν αρκεί η αυτολεξεί μεταφορά της σε νόμο, αλλά απαιτείται και η θεσμοθέτηση του απαιτούμενου κανονιστικού πλαισίου και διαδικασιών προκειμένου να επιτευχθούν οι σκοποί της οδηγίας. Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο (ν. 4546/2018, ν. 4447/2016 κ.α.) δεν παρέχει τα απαιτούμενα εχέγγυα για τη διασφάλιση της ολοκληρωμένης παράκτιας διαχείρισης και της εναρμόνισης του θαλάσσιου και του χερσαίου χωροταξικού σχεδιασμού (και των εργαλείων τους) ειδικότερα σε ό,τι αφορά την ευαίσθητη παράκτια ζώνη λαμβάνοντας υπόψη τις υφιστάμενες πιέσεις στον χώρο αυτό και τις επιπτώσεις που οι δραστηριότητες στην ζώνη αυτή μπορεί να έχουν για το θαλάσσιο περιβάλλον.